De voorzitter van het hof, Philippe Morandini, las het verdict ietst na 16.30 uur voor. De jury had zich om 11 uur teruggetrokken om te beraadslagen. Na een voor alle partijen slopend proces van drie weken kwam een spraakmakend proces daarmee tot een einde. Wesphael, die zijn onschuld altijd staande heeft gehouden, reageerde zichtbaar opgelucht en geëmotioneerd op de uitspraak.

Bernard Wesphael, medeoprichter van de Franstalige politieke partij Ecolo, stond in Bergen terecht voor doodslag op zijn vrouw Véronique Pirotton. Ze stierf in een hotelkamer in Oostende op 31 oktober 2013. Volgens het openbaar ministerie en de advocaten van de nabestaanden heeft Wesphael haar gedood, maar de ex-politicus heeft zijn onschuld altijd staande gehouden.

Dochter Saphia

Wesphael werd buiten de rechtszaal meteen door een meute perslui en sympathisanten omringd. Eenmaal in de buitenlucht werd hij verenigd met zijn dochter Saphia. De twee omhelsden elkaar innig. Wesphael sprak eerst over Véronique, maar maakte zich daarna kwaad op het parket van Brugge.

"Ze hebben er alles aan gedaan om het publiek ervan te overtuigen dat ik een smeerlap en moordenaar ben", zei hij. Wat gaat hij nu doen? "Ik ga de draad weer oppikken. Ik heb sterke vrienden rond mij." "Ik heb nog een boodschap voor Victor (de zoon van het slachtoffer, red)", zei de voormalige politicus nog. "Ik beschouw hem als mijn eigen kind. Als hij er op een dag van overtuigd geraakt dat ik het niet gedaan heb, en dat is vandaag bewezen volgens mij, dan zou ik hem heel graag weer in mijn armen sluiten."

Emotioneel

Wesphael had eerder op de dag uur het laatste woord gekregen op zijn assisenproces. Hij schreeuwde nogmaals zijn onschuld uit en richtte zich tot de familie van het slachtoffer. "Ik begrijp jullie ondraagbaar lijden."

Wesphael wist duidelijk goed wat hij zou zeggen, maar werd wel emotioneel. "Ik hield heel veel van haar. Ik zou alles voor haar gedaan hebben, om haar te redden. Van nu tot het einde van mijn dagen, moet ik leven met twee gedachten. Ten eerste: dat ze er niet meer is, dat ik haar niet meer ga zien. Ten tweede, en het zwaarst om dragen: het lijden van Victor (de zoon van het slachtoffer, red.). Ik hield van hem als was het mijn eigen kind. Ik zie hem als mijn derde kind."

"Aan de jury wil ik zeggen dat ik een man met veel fouten ben. Daar bestaat geen twijfel over. Maar gewelddadig ben ik niet. Ik heb een gerust geweten. Ik heb mijn leven besteed aan de strijd tegen geweld. Ik heb mijn vrouw niet aangeraakt, nog geen beetje. Mensen die mij kennen, en er zitten er hier veel in de zaal, zullen het bevestigen", sprak Wesphael. "Ik wil dat u mij gelooft. Mocht het anders zijn, zou ik mijn advocaten gevraagd hebben anders te pleiten. Waarom neem ik zo'n risico? Simpel: ik kan niet anders pleiten, want ik heb haar niet aangeraakt."