Chillen was er in de vakanties niet bij voor de jonge Leen Dendievel, die opgroeide in het West-Vlaamse Kooigem. De actrice komt uit een arbeidersgezin: haar vader is metselaar, haar moeder poetsvrouw, haar broer tuinier. “Ik heb veel respect voor mensen die met hun handen werken.” Met drie kinderen ­waren ze – Leen en twee broers – en die kregen het niet cadeau. Na de middel­bare school wilde Dendievel actrice ­worden, maar die opleiding moest ze zelf betalen. Drie zomers ging ze aan de slag bij De Post, in haar woonplaats Marke en in Kortrijk. Dendievel nam haar vakantiejob heel ernstig: ze stond om drie uur op, begon om vier uur te sorteren en ging dan de baan op met de fiets. Aan Bruno Wyndaele laat ze zien dat ze het vak nog altijd niet verleerd is.

Hard werken blijft belangrijk voor ­Dendievel, die bekendheid omschrijft als “een frakske dat ik nooit heb willen aantrekken”: “Ik wilde erkenning waardoor mensen wisten wie Leen Dendievel was en dat ik een rol kon hebben. Ik heb eens een auditie gehad waarbij ze zeiden: goed, maar niet bekend genoeg. Dat wou ik niet meer meemaken.” Dendievel is ook assistent-psychologe en bracht een boek uit over liefdesverdriet. Bij Bruno vertelt ze over de eerste keer dat het haar overkwam. “Op mijn allereerste reis was ik hevig verliefd op de monitor: hij was 27, ik was 13. Na die reis had ik echt liefdesverdriet, want we hadden een klik. We zijn blijven schrijven en hebben ­elkaar zes jaar later teruggezien, toen ik studeerde. De verliefdheid was intussen over, maar de klik was er nog.”

INFO

HET ZOMERT MET LEEN DENDIEVELEén, 21.20 uur