Wie is Nicolas Hulot, de minister die onverwacht ontslag neemt uit de regering-Macron?

"Ik ga de moeilijkste beslissing uit mijn leven nemen. Ik wil niet meer liegen en de illusie geven dat mijn aanwezigheid in de regering betekent dat we onze doelstellingen halen." Zo kondigde Nicolas Hulot vanmorgen zijn ontslag aan als Frans minister van Ecologische Transitie op de Franse radio. Een onverwachte stap na een aantal succesvolle politieke campagnes de afgelopen jaren en een veelzijdige carrière.

Die carrière ging van start bij het Franse persagentschap Sipa, waar Nicolas Hulot van 1975 tot 1979 werkte als fotograaf. Zo kwam hij onder meer terecht in Guatemala waar een aardbeving in 1976 20.000 slachtoffers maakte, en interviewde hij toenmalig premier van de blanke regering van Rhodesië Ian Smith. 

In 1978 stapte de Fransman over naar radio France Inter, waar hij vandaag ook zijn ontslag aankondigde. Twee jaar later volgde de verovering van het kleine scherm. Aanvankelijk was hij het aanspreekpunt voor alles wat te maken had met de motorsport. Met "Ushuaïa, het magazine van het extreme" verlegde hij echter zijn focus en kwam ook het redden van de natuur steeds meer in beeld. Het programma werd uitgezonden door TF1, de populairste zender in Frankrijk, en Hulot werd zo een bekend Frans gezicht. 

Om zijn ecologische strijd voort te zetten, richtte Hulot in 1990 de 'Ushuaïa Stichting' op, die in 1995 omgedoopt wordt tot de 'Stichting Nicolas-Hulot voor de Natuur en voor de Mens'. De stichting heeft als missie om individuele en collectieve veranderingen voor te stellen en te versnellen, en milieu-initiatieven voor de ecologische transitie van onze samenleving te ondersteunen in Frankrijk en de rest van de wereld. 

(lees verder onder de foto)

Een van de stokpaardjes van de stichting zijn de "zero-emissions vehicles", voertuigen waarvan de aandrijving geen schadelijke uitstoten veroorzaakt. Zo experimenteerde Hulot in 1993 met een vliegschip op pedalen om de Atlantische Oceaan over te steken vanuit Spanje. Na 1.500 kilometer stortte het ding echter neer nabij de kust van de Kaapverdische Eilanden. 

Door zijn voortrekkersrol in de ecologische strijd, kwam Nicolas Hulot ook politiek steeds meer in de kijker. In 2007 dreigde hij zich kandidaat te stellen bij de presidentsverkiezingen als ecologie geen hoofdthema van de verkiezingen zou worden. Vijf van de twaalf kandidaten, waaronder Nicolas Sarkozy, tekenden toen zijn "ecologisch pact". 

In 2011 bleef het niet langer bij dreigementen. Na ministerposten te hebben geweigerd in de regeringen van Jacques Chirac en Nicolas Sarkozy, kondigde Hulot aan dat hij zou deelnemen aan de presidentiële voorverkiezingen van de 'Europe Ecologie-Les Verts', de groene centrum-linkse partij van Frankrijk. De overwinning moest hij toen laten aan zijn collega Eva Joly. Later zou hij opnieuw een ministerpost afslaan, ditmaal in de regering van François Hollande.

(lees verder onder de foto)

Voor Emmanuel Macron blijkt Hulot een uitzondering te maken. Op 17 mei 2017 wordt hij aangekondigd als minister van de Ecologische en Solidaire Transitie. Zijn verantwoordelijkheden focussen zich rond het klimaat, luchtvervuiling, energie en transport.

Onder zijn bewind keurt de Franse regering een vijfjarenplan goed om tegen 2040 alle wagens die op benzine of diesel rijden te verbieden. Ook werd in december 2017 Frankrijk het eerste land dat het einde van de ontginning van fossiele brandstoffen op de agenda had staan. 

Nicolas Hulot werd in Frankrijk altijd gezien als een minister die een tegengewicht was tegen de snobistische Macron-regering. Met zijn milieubewuste strijd zorgde hij ook voor een linksere touch voor het beleid van Macron

Toch kwam het beleid van Hulot de laatste tijd geregeld onder vuur te liggen. NGO's en ecologische organisaties verweten de minister dat hij zijn vooropgezette doelstellingen niet haalde. Zo zou Frankrijk er niet in slagen tegen 2025 de aanlevering van elektriciteit uit nucleaire bronnen onder de 50 procent te krijgen. 

Ook is Nicolas Hulot geen onbesproken figuur. Zo aanvaardt zijn stiching regelmatig donaties van grootvervuilers zoals Electricité de France of L'Oréal. Daarnaast kwam zijn linkse milieubewuste imago ook onder vuur te liggen toen bleek dat hij de tweede meest gegoede politicus in de Macron-regering was, en dat niet alle voertuigen in zijn bezit even ecologisch verantwoord waren. Stemmen beweerden ook al langer dat Hulot redelijk geïsoleerd was in de Franse regering.

Daarnaast onthulde het Franse blad Ebdo in februari van dit jaar dat een jonge vrouw in 2008 een klacht had ingediend tegen Hulot wegens aanranding. De vrouw in kwestie was Pascale Mitterand, de kleindochter van gewezen Frans president François Mitterand. De zaak werd als onopgelost gecategoriseerd omdat door de tegenstrijdige verhalen geen oordeel kon worden geveld. 

VIDEO: bekijk hieronder de reportage uit "Terzake"

VIDEO: Het vertrek van Hulot is een zware slag voor de Franse president Macron. Hoe moet het nu verder? Onze reporter Steven Decraene geeft meer uitleg.