Kampusch: "Hoe bekender je bent, hoe meer vijanden je hebt"

Het was wereldnieuws op 23 augustus 2006: na een gevangenschap van 8,5 jaar wist de toen achttienjarige Kampusch eindelijk te ontsnappen uit de klauwen van Priklopil, de man die haar in 1998 had ontvoerd en die enkele uren na haar ontsnapping zelfmoord pleegde.

Over haar gevangenschap zelf schreef ze eerder het boek "De diefstal van mijn jeugd". In "Tien jaar vrijheid" vertelt ze nu het verhaal van de jaren die volgden op haar bevrijding. "Eigenlijk zou de titel "Tien jaar vrijheid?" met een vraagteken moeten zijn", vertelde ze aan Lieven Van Gils, waarmee ze aangaf dat vrijheid voor haar een relatief begrip is.

"Nog voor ik destijds mijn eerste interview na mijn ontsnapping gaf, moesten lijfwachten me bewaken omdat fotografen per se de eerste foto van me wilden maken. Kranten schreven veel onwaarheden over mij waardoor mensen op straat me aanvielen omdat ze die leugens geloofden."

Dat inmiddels beruchte eerste interview schepte bij veel kijkers wantrouwen. "Sommige mensen vonden mij te bedachtzaam. Ze vonden dat ik nog 8,5 jaar niet zo keurig had kunnen leren te spreken, dat ik meer geleden moest hebben en niet zo beheerst kon zijn. Nochtans had ik me er zo op verheugd dat ik vrij zou zijn en wat voor een triomf dat voor mij was. Ik vond het zo fijn dat ik het had overleefd."

Opmerkelijk: op dit moment heeft zij het huis van Priklopil in handen. Soms keert ze ernaar terug. "Het is elke keer onaangenaam. Daarom zet ik telkens de ramen open en ga ik in de tuin zitten."

Met haar ouders heeft ze intussen een goeie band kunnen opbouwen. "Het feit dat veel mensen zich er mee hebben gemoeid, heeft het wel lastig gemaakt. Mensen in het ziekenhuis, de politie, advocaten. Ook de media. Ze probeerden een wig tussen ons te drijven en ze probeerden mijn vader te gebruiken. Hoe bekender je bent, hoe meer vijanden je hebt."