"Ik blijf me afvragen of "Maniac" een hit zou geworden zijn zonder "Flashdance""
"He’s a maniac, maniac, that’s for sure. He will kill your cat and nail it to the door." Dat zou de originele tekst zijn geweest die Michael Sembello neergepend had, toen men hem vroeg om een nummer te maken voor de film "Flashdance", die in april 1983 in wereldpremière ging. Of het verhaal waar is, is nooit helemaal duidelijk geweest. In ieder geval werd de tekst aangepast aan het thema van de dansfilm, "een vrouw bezeten door het dansen", en Sembello scoorde er 35 jaar geleden een wereldhit mee, ook in Vlaanderen. Uiteindelijk bleef het voor hem bij die ene hit.
Voor het gigantische succes van "Maniac" had Sembello al heel wat watertjes doorzwommen. Zo slaagde hij er als 17-jarige in om deel uit te maken van de begeleidingsband van Stevie Wonder, die toen al hits als "For once in my life" en "Signed, sealed, delivered" achter zijn naam had staan.
Michael Sembello: "Ik ben eerder toevallig bij de begeleidingsband van Stevie Wonder terechtgekomen. Een vriend heeft me overtuigd om aan de auditie mee te doen, terwijl ik helemaal niet wist wie Stevie Wonder was. Want eigenlijk wilde ik een jazzmuzikant worden. Het was pas de eerste keer dat ik met hem op een podium stond dat ik besefte wie hij was, "The Great Stevie Wonder"." (Michael Sembello Fan Club, 2012)
Na 7 jaren te hebben gewerkt in de begeleidingsband van Stevie Wonder, zette Sembello een volgende stap in zijn carrière, namelijk die van studiomuzikant. Ook al was dat een goed betaalde job -"Je was zeker van een vast loon"-, toch kwamen al snel twijfels. Sembello: "Als studiomuzikant voel je je snel een prostituee. Omdat anderen met je ideeën gaan lopen. Wat op termijn erg vermoeiend wordt. Je begint je de vraag te stellen waarom je niet beter die ideeën voor jezelf zou gebruiken. Om daarmee zelf te groeien. Na een vijftal jaren was ik er zeker van: ik wil een soloartiest zijn." ("Musicians in their own words", september 1983)
"Ik had nooit gedacht dat "Maniac" zo’n grote hit zou worden. Zeker niet in het begin. Maar het maakte me boos te zien welke platen wel een hit werden. Ik vond het ronduit belachelijk dat mijn nummer daarin niet zou slagen. Ik wilde vanaf dat moment dat "Maniac" een hit zou worden. Ook al ben je natuurlijk nooit zeker hoe hoog de plaat uiteindelijk in de hitparade eindigt."
"Natuurlijk, dat het nummer in een populaire film te horen was, was daarbij zeker een pluspunt. Ook al ben ik wel ietwat ontgoocheld dat het nummer die film nodig had. Terwijl ik me nu afvraag of het nummer ook zou gescoord hebben zonder die extra publiciteit. Die vraag stel ik me vaak: "Was het nummer sterk genoeg op zijn eigen?" En, "Zal men mijn muziek willen beluisteren nadat de hype rond dit nummer uitgewerkt is?" Natuurlijk ben ik blij dat "Maniac" zo’n hit geworden is. Maar ik ben niet over-enthousiast, omdat ik weet hoe het gebeurd is. Ik ben niet alleen verantwoordelijk voor dat succes."
"Maniac" werd zelfs genomineerd voor een Oscar, maar moest de duimen leggen voor het titelnummer uit de film, "Flashdance… What a feeling!" van Irene Cara. Sembello: "Dat ik met "Maniac" prijzen win, maakt me blij, maar ook niet meer dan dat. Ik hoop alleen dat men mijn werk dat volgt ook nog zal waarderen."
Sembello raakte na het gigantische succes van "Maniac", dat ondersteund werd door een videoclip waarin de zanger helemaal niet te zien was en die een compilatie was van een overactieve Jennifer Beals/Marine Jahan ('body double' van Beals in 'Flashdance'), in de commerciële vergeethoek. In 1985 probeerde hij het opnieuw met de steun van een populaire bioscoopfilm, maar Sembello’s "Gravity" uit "Cocoon" maakte nauwelijks brokken. Toch bleef de intussen 63-jarige Sembello actief in de muziekbusiness, vooral als liedjesschrijver en studiomuzikant.
En dankzij "Flashdance" blijft zijn naam bij velen een belletje doen rinkelen door deze opzwepende videoclip:
Indien u Sembello het nummer zelf wil zien brengen: