Dit zijn de beste strips van de week

Op zoek naar Peter Pan ★★★★☆

Op zoek naar Peter Pan is een ode aan de Engelse Peter Pan-auteur James M. Barrie, waarin elk hoofdstuk wordt ingeleid door een citaat uit diens bekende boek. De Zwitserse auteur Cosey vertelt in deze meer dan 130 pagina’s tellende beeldroman het verhaal van een zekere Melvin, een Britse schrijver die inspiratie gaat zoeken in een dorpje in de Walliser Alpen en er de liefde leert kennen, nét voor zijn toevluchtsoord door een lawine van de kaart wordt geveegd.

Het verscheen voor het eerst in 1984 en was na Cosey’s klassieke reeks Jonathan zowat het beste wat hij leverde. Net als in Jonathan koos de auteur opnieuw voor zijn favoriete omgeving: bergen en sneeuw. De link met Peter Pan en/of Barrie? In een kort voorwoord maakt Cosey enkel gewag van het feit dat “die goeie ouwe Peter - een kwajongen van ruim honderd jaar” het wellicht niet erg zou hebben gevonden om hem mee te slepen “naar de graanschuren van Wallis en de hoge toppen van de Alpen, die tenslotte niet moeten onderdoen voor Kensington Gardens.”

Anders dan alle andere heruitgaven kreeg deze uitgave een zes pagina tellend dossier over Wallis, en hoe dit wat eigenaardige, van de wereld afgesloten bergdorp voorzag in zijn eigen onderhoud.

In dit veelbekroonde werk staat de emotie centraal. Cosey tekende toen nog veel gedetailleerder, speelde minder met de kleurrijke aquarelstijl waarvoor hij later zo bekend zou worden, en leverde veel meer plaatjes per pagina dan nu.

Op zoek naar Peter Pan is rustig leesvoer. Het kabbelt voort tot je als lezer het juiste ritme hebt gevonden, om het je vervolgens bij de keel te grijpen. Niet voor de liefhebber van junkfood.

Uit bij Le Lombard

Aeropostale, Legendarische piloten 2: Mermoz ★★★☆☆

Wereldwijd stijgen jaarlijks gemiddeld meer dan 1,7 miljoen vliegtuigen op. Goed voor zo’n 4664 per dag. Straf, als je weet dat nog maar in 1930 de eerste vlucht boven de Zuid-Atlantische Oceaan werd uitgevoerd. Durfal van dienst was Jean Mermoz, die met een Laté-28-vliegtuig de tocht aanvatte in Senegal. Een helse beproeving, zo bleek.

In dit tweede deel van de reeks Aeropostale: Legendarische piloten wordt die ene vlucht uit de doeken gedaan. In het eerst album stond de Franse piloot Henri Guillaumet centraal. Mermoz is opnieuw een Fransoos - eentje die door die andere gevleugelde beroemdheid, Antoine de Saint-Exupéry, werd omschreven als een ware held.

Mermoz belandde in een ware nachtmerrie, genaamd een ‘doldrum’. Zijnde: een op of rond de evenaar gelegen lage luchtdrukgordel waar luchtstromingen van beide halfronden op elkaar inbeuken en helse stormen kunnen veroorzaken. Op de tweede pagina van dit album bevindt Mermoz zich er al middenin. Scenarist Bec katapulteert zijn piloot meteen vier jaar terug in de tijd, waar een andere vlucht hem in de Sahara doet belanden. Beiden avonturen wisselen zich af. Van vliegtuigen die hoog in de lucht onder water lopen tot een stoomschip in de woestijn.

Indrukwekkend tekenwerk van Patrick A. Dumas, die zijn Braziliaanse inkleurder Diogo Saïto op zijn blote knietjes mag danken voor zoveel moois. Voor de liefhebbers: In Frankrijk verschenen er al vijf delen. In deel vier krijg je het verhaal van Saint-Exupery, in deel vijf laat Mermoz opnieuw van zich horen.

Uit bij Silvester

Het eiland van de wroeging ★★★★☆

Voor emotionele verhaaltjes over echte mensen moet u tegenwoordig bij Saga Uitgaven wezen. Op de een of ander manier slaagt die kleine Vlaamse uitgeverij er opvallend vaak in zulk gevoelig leesvoer als vergeten, door de grotere uitgeverijen genegeerde pareltjes aan de man te brengen. Het eiland van de wroeging is zo’n boek.

Daarin plattelandsdokter Jean die zijn vader op een dag in 1958 hoog in de heuvel van de Cevennen gaat helpen. Hun relatie is niet echt intiem of innig, maar wanneer een gigantische overstroming de Cevennen onder water zet en het water zelfs richting zijn vaders woonst stijgt, zijn beiden gedwongen met elkaar te praten. Over nu. Over vroeger. En hoe beiden onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De nuchtere, zelfs kille zoon versus de warme, gevoelige vader. Maar niets is wat het lijkt. De zoon leert eindelijk zijn ware afkomst kennen, de vader moet er voor teruggaan naar de tijd toen hij in de jaren veertig onverwacht dienst nam in het koloniale leger en belandde in de Franse overzeese gebieden als Guyana en Indochina. Een kort, maar duidelijk dossier op het einde van dit boek, moet de authenticiteit van de verhalen van de vader accentueren.

Scenarist Didier Quella-Guot geeft slechts mondjesmaat het verhaal prijs. Hij strooit net genoeg kruimels om zijn argeloze lezers mee te trekken naar een verhaal dat een hele andere kant uitgaat dan je zou verwachten. Zulk een (literairdere) aanpak, met een magnifieke tekenstijl van Sébastien Morice, die zowel de natuurpracht als de kampen fijnzinnig, en met knap gebruik van licht en zachte aqaureltinten, in beeld brengt, levert een wow-factor op. Voor de meerwaarde-striplezer.

Uit bij Saga Uitgaven

Cor Morelli Open dossiers 2: De ballenjongen van God ★★☆☆☆

Met veel gevoel voor drama spreekt Cor Morelli zijn lezers op de eerste pagina toe. De privé-detective levert percentages over onder meer het aantal passionele, criminele moorden en onopgeloste moorden. Wanneer hij die laatsten, zogenaamde open dossiers, aankaart, zoemt de de camera in op zijn gezicht terwijl de achtergrond rood kleurt. Wat een over-acterende drama queen, wat een cliché-regisseur.

Nederlander Aloys Oosterwijk moet zo’n ingrepen wel toepassen, want dit tweede album van de spin-off van Cor Morelli (sinds 1984) zit barstensvol slechte, futloze verhaaltjes. Slap gelul is het allemaal, die verhaaltjes die plots gedetailleerde ontknopingen van cold cases bieden. Ze beschikken over zo weinig inhoud en originaliteit dat je je afvraagt waarom deze reeks überhaupt het levenslicht zag.

Dat is allemaal best jammer. Morelli is namelijk een soort oerinspecteur à la Baantjer, naar de boeken van Appie Baantjer, maar vooral bekend door de rol van Piet Römer in de gelijknamige tv-serie. Qua karakter en uitstraling zit het dus goed, terwijl Oosterwijk met de hoofdreeks al zijn kunnen bewees. Van de aparte, maar zeer wisselvallige stijl moet je houden, maar dat is niet de boosdoener.

Cor Morelli mag dan in Nederland bekend zijn, in Vlaanderen komt het niet van de grond. Met albums als deze gaat dat ook nooit gebeuren.

Uit bij L

De verloren wereld 1 & 2 ★★★☆☆

Reeds in 1912 schreef sir Arthur Conan Doyle het boek The lost world, een science fiction annex fantasy-verhaal over een team geleerden dat gaat onderzoeken wat er waar is van het Zuid-Amerikaanse plateau waar nog dinosauriërs leven.

The lost world was Doyle’s eerste roman (van 5) waarin hij George Edward Challenger, oftewel professor Challenger, opvoerde. Die dominante geleerde vertoont zich al op de eerste pagina’s van deze trilogie, waardoor je beseft dat scenarist Christophe Bec -hij weer!- zich op z’n minst gebaseerd heeft op Doyle’s werk. Wanneer die man even later samen met professor Summerlee en Lord John Roxton de Amazone afvaart richting het controversiële plateau en zelf sin handen van mensapen terechtkomt, weet je het zeker: Dit is een waarheidsgetrouwe stripadaptatie van The lost world.

Maar toch… Aan het knappe tekenwerk en de research van Fabrizio Faina en Mauro Salvatori zal het niet liggen. Zelfs hun indrukkende covers zijn blikvangers. Maar Bec kijkt wellicht iets te zeer op naar wat hij zijn “lievelingsschrijver” noemt, om zijn eigen vertelkracht in het verhaal te smokkelen. Wat volgt is een voor deze tijden te traag, voortkabbelend verhaal met weinig vlees, ook al is dat dan afkomstig van spectaculair uitziende dino’s.

De dreiging die van één van beide covers uitgaat, vind je jammer genoeg haast nergens terug We zijn rotverwend door de hele Jurassic Park-franchise. Zeker. Maar net om die reden had dit beter en origineler gemoeten, in plaats van een rechttoe-rechtaan adaptatie van een honderd jaar oud boek. Dat boek laat zichzelf wel lezen, terwijl het publiek er nog steeds de context wel van kan inschatten. Kortom: Een eerlijke, niet eens slechte adaptatie, maar het boek is veel beter dan de strip.

Uit bij Daedalus