De vijf boeken die voor Leen Dendievel als het ware "eten en drinken" zijn (geweest)

Ze is natuurlijk bij het grote publiek bekend als Kaat uit "Thuis". Maar ze doet best ook heel wat theaterwerk en stond deze zomer onder meer op de planken met "De creme glace oorlog" van Brik Van Dyck en Sven De Ridder. Na haar boek "HARD" over liefdesverdriet, prijkt nu net "Asem" in de winkelrekken, lectuur over het taboe dat nog steeds hangt rond paniekaanvallen. Leen Dendievel is moeilijk in één woord samen te vatten. Als ze over literatuur praat, is ze overduidelijk in haar element.

Nochtans waren boeken niet haar ding als kind. "Mijn lerares in het eerste leerjaar moest me d-w-i-n-g-e-n boeken te lezen. Die boeken hadden dan voor mij gewoon geen inhoud. Van zodra ik ontdekte dat een boek inhoud kon hebben, ben ik het leuk beginnen vinden." Dendievel geeft toe dat lezen in fases gebeurt. "Als ik het heel druk heb, gaat het niet. Maar ineens heb ik een drang naar input. Input van de schoonheid van woorden, zinnen en van kennis. Dan verslind ik boeken... dat kunnen het er tien na elkaar zijn."

Lezen gebeurt bij haar tijdens vakanties maar evengoed op een terras en graag in de trein. "Ik reis wel weinig met de trein tegenwoordig, omdat ik zo vaak in de auto zit." Maar ook daarvoor heeft ze sinds kort een handige oplossing: de app Storytell met honderden audioboeken. "Daar haal ik de boeken waar ik nieuwsgierig naar ben, maar waarvan ik niet zeker ben dat ik ze goed ga vinden, eerder genre romans."

Bij Dendievel leeft papier en is het zelfs een werkinstrument: "Ik duid aan en onderlijn. De boeken waarin ik heb aangeduid, gaan niet meer de kast uit. In mijn eigen boeken gebruik ik quotes om hoofdstukken in te luiden en dan haal ik boeken uit de kast, omdat ik denk "ik heb daar ooit een schone zin in gezien, dát moet ik onthouden"."

De volgende vijf boeken moet u volgens haar zéker onthouden:  

"Dit boek heb ik gehad tijdens mijn opleiding psychologie. Uitermate interessant want je neemt sociale psychologie mee naar je dagelijkse leven. Als je iemand op het zebrapad aan een rood verkeerslicht ziet doorstappen en de rest volgt als een kudde, dan denk je "ah, juist, sociale psychologie". Iedereen zou dit moeten lezen! Het gaat over de invloed van buitenaf op mensen. We zijn zó beïnvloedbaar en we beseffen het niet. Dit was een goede eyeopener. Het staat in mijn boekenkast en ik haal hem er uit als ik bijvoorbeeld een programma zie en mensen doen bepaalde gedragingen, dan weet ik dat daar een experiment rond geweest is."

De Nederlandse Connie Palmen is bij uitstek Dendievels favoriete auteur. "Topschrijfster", herhaalt ze zonder aarzelen. "Ze schrijft heel plastisch en heel rauw, passioneel. Ze speelt schoon met woorden. Ik heb graag dat het binnenkomt."

Vooral Palmens boek "I.M." intrigeert Dendievel. "Het gaat over haar eigen relatie met (journalist) Ischa Meijer, in memoriam evenwel want hij is overleden. Ze beschrijft dat zo hartverscheurend. De verliefheid als ze hem ontmoet, de haat en liefde, en de dood. Connie Palmen kaart het liefdesverdriet-aspect echt aan. Ik heb "I.M." gelezen én herlezen, en intussen uitgeleend. Ik vind haar ook fantastisch om naar te luisteren. Ruth Joos heeft haar geïnterviewd voor de Canvasreeks "Van A tot Z". Hoe Connie Palmen, goh, praat... geweldig... ik ben zowel fan van de vrouw als van de schrijfster."

Dendievel raadt eveneens het recente "Jij zegt het" van Palmen aan. Over het leven van Ted Hughes en de relatie tussen hem en Sylvia Plath. "Dat is waargebeurd, maar Palmen geeft er haar eigen draai aan. Ze schrijft fictie en non-fictie."

(Bekijk Connie Palmen bij Ruth Joos opnieuw hier via VRT NU.)

Als derde boek geeft Dendievel "Een soort van liefde" van Alicja Gescinska mee, de Pools-Belgische filosofe die op Canvas "Wanderlust" presenteerde. "Het is gewoon een intrigerend persoon zodat ik sowieso naar haar boek greep. Ik wilde weten hoe ze zou schrijven, omdat ze kan toveren met woorden. Het boek is -als ik me niet vergis- 200 bladzijden dik en dat heb ik in één ruk uitgelezen. Meer nog: het was zelfs 200 bladzijden te kort."

"Het vertelt het verhaal van twee vrouwen wiens twee levens naast elkaar lopen. De ene maakt het huis van haar vader leeg, de andere studeert nog. De twee levens lezen evenwijdig, hebben niets met elkaar te maken tot een bepaald moment. En dat is wel fijn. Iemand vroeg me of het boek cadeau gedaan kan worden aan een man, en ik weet het niet zo goed. Het is geschreven door een vrouw, het gaat over twee vrouwen. (denkt na) Ik kijk uit naar Gescinska's volgende boek. Dat gaat over muziek, én toch ga ik hem halen! (lacht)"

""Frida. Een biografie van Frieda Kahlo" is eigenlijk een thesis van Hayden Herrera. Ik was net op zoek naar een cover voor mijn boek toen een vriendin me kunstenares Frida Kahlo tipte. Ik kende Kahlo, maar eerlijk gezegd niet wie ze was. Dat is "zij met de unibrow", maar ik kende de vrouw erachter niet. Ik ben Kahlo gaan opzoeken, en wat ze allemaal meegemaakt heeft! Daar moest ik een biografie van lezen. Toen heb ik er een gekocht, tweedehands, want nieuwe uitgaven kun je niet meer vinden. Het bleek een scriptie te zijn van een meisje."       

"Het strafste van Frida Kahlo is dat ze een busongeluk kreeg, en dat ze daardoor in haar bed is beland met een kapotte ruggenwervel. Ze was wel aan het schilderen, maar door het ongeluk is ze zichzelf beginnen schilderen met spiegels boven haar bed. Nog straffer is dat ze de bus had genomen met haar vriendje, maar haar parasol was vergeten. Ze stapte uit om haar parasol te zoeken en nam de volgende bus die net dat ongeval kreeg. Het lot. Onwaarschijnlijk. Ik geloof erin. Je kan je eigen wegen kiezen, de eindbestemming ligt toch vast."

Last but not least: "The power" (of de film "The secret") van Rhonda Byrne. Kort samengevat gaat "The power" over positief denken. "Als je iets in het leven wil, komt het op je pad. Dat is dus niet zo. Ik geloof wél dat als je positiviteit uitstraalt, je dat ook terug krijgt. Als de dag begint met je teen te stoten, en dan laat je nog eens je kop koffie vallen, je sakkert "ocharme ik", enz. dan ga je ook negativiteit aantrekken."

Dendievel redeneert al jaren op die manier. "Ik dacht ooit dat het fijn zou zijn om Pedro Brugada (de vermaarde cardioloog, red.) te interviewen voor mijn scriptie. Nu ik ben een durver dus belde ik hem gewoon, maar hij had het echter te druk. Dedju. Totdat ik ineens voor het programma "Van Gils & gasten" een uitnodiging kreeg en ze me vroegen of het niet erg was dat Brugada naast me zat aan tafel. Fantastisch leuk. Mensen van wie je dacht dat het fijn zou zijn als ze je pad kruisen én op de een of andere manier komen ze ook op je pad."  Dendievel geeft toe dat er in "The power" best klinkklare onzin staat, en veel herhalingen. Ze besluit: "Grosso modo klopt het. Durf gerust dromen! We doen dat te weinig."

Zin in meer boekentips? Ga dan ook eens langs naar de website langzullenwelezen.be.