Stefaan Degand: "Ik heb besloten om voort te doen in de liefde. Wat anderen denken, zal me worst wezen"

Stefaan Degand was vorig jaar met zijn zwangere vrouw op weekend toen ze plots migraine (dachten ze) kreeg. De ambulance werd erbij gehaald om Julie en zijn ongeboren dochtertje naar het ziekenhuis te brengen, maar het mocht niet baten. "In twee uur tijd was ik alles kwijt", vertelde Degand twee maanden na het drama. Een acute bacteriële hersenvliesontsteking luidde het verdict.

Degand pikte de draad van het leven voorzichtig opnieuw op. "Het voelt aan alsof ik alles opnieuw moet leren: leren mijn kleren aandoen, leren stappen, leren eten", klonk het toen. Een jaar later lukt het de acteur duidelijk beter.

"Ik probeer iedere dag opnieuw te kiezen voor het leven, ik probeer het positieve te zien in álles. Soms is dat gespeeld, maar dat is niet erg. Ik leef ontzettend graag. Ik sta elke dag op en denk "vandaag moet er iets leuk gebeuren"", zegt Degand aan presentatrice Lesage. Hij heeft sinds kort ook een nieuwe vriendin en bracht zijn vakantie deels door met haar in Lissabon (Portugal).

Hoe reageren "de mensen" daarop, vraagt Lesage nieuwsgierig. "De liefde is toch het belangrijkste dat er is? Ik heb besloten om voort te doen, ook in de liefde. Dat het geven niet stopt. Mijn liefde voor iemand anders kan nog, ik voel dat. Wat mensen daarover denken, zal me eerlijk gezegd worst wezen. Maar nee, er zijn geen vreemde reacties gekomen of rare dingen."

"Ik ben alleen maar bezig met mijn dochter en mijn nieuwe vriendin. Ik weet 100 procent zeker dat mijn overleden vrouw zou applaudiseren. Ik kies bewust voor het leven. Dat gaat gepaard met vallen en opstaan, een gevecht met mezelf. Maar het is gebleken dat ik sterker ben dan dat ik ooit had gedacht. De liefde bij mij is 100 procent en dat is vermoeiend voor de andere partij (lacht). All the way! Alles of niets."

Het voorbije jaar leerde Degand ook de waarde van vriendschap kennen. "Ongelofelijk, ik ben zo gesteund geweest. Julie was zo ontzettend lief, empatisch, warm en genegen bij zoveel mensen. Je merkt dat dat toch terugkomt, als een boemerang van liefde in mijn gezicht en dat van mijn dochter. Voor mij voelde dat pijnlijk aan, omdat ik graag geef in het leven. Op dat moment kon ik alleen maar krijgen. Het was tegennatuurlijk. Toen ging het niet anders. Dat was heel, heel moeilijk."

Momenteel gaat het "goed", zo omschrijft Degand het zelf. "We gaan elke dag voor iets leuks. We gaan dat niet opgeven. Ik dien niet als voorbeeld voor anderen", benadrukt hij evenwel. "Iedereen moet met de dood omgaan hoe hij of zij dat wil." Degand heeft op zijn manier het rouwproces aangepakt. Hij is niet begonnen met het lezen van boeken, hij heeft geen behoefte aan lotgenoten om te praten. Degand laat zich wél omringen door "uitsluitend vrolijke mensen". "Dat helpt enorm." 

De liefde keert ook terug als Degand over zijn moeder praat. "Mijn moeder was een van de meest geweldige vrouwen die ik in mijn leven ben tegengekomen. Die was alleen maar liefde. Ze was er naar mijn gevoel áltijd. Ze werkte niet door nierproblemen (ze onderging onder meer twee niertransplantaties, red.)."

"Twee jaar geleden is ze gestorven, ze was fysiek en mentaal op. Ik had een bijzondere moeder, die altijd goed wou doen. Ik heb van haar de liefde gekend, wat het is: onvoorwaardelijk. Ik ben haar daar dankbaar voor, en ik heb haar dat ook gezegd op haar sterfbed. Als ik nog maar een komma van haar kunnen kan doorgeven aan mijn dochter, dan zitten we goed."    

Vrolijk door het leven gaan, een kwinkslag, het typeert de acteur helemaal. Dat werd al duidelijk met Degands doorbraak voor heel Vlaanderen in de Eén-reeks "De ronde", waar hij als Dieter De Leus de volgende hilarische woorden in het West-Vlaams uitspreekt voor een dringende grote boodschap: "Aje moe kakkn, moe je kakkn." Bekijk hieronder het fragment:

Die ene zin stond eigenlijk niet in het scenario. "Ik heb het eruit geflanst. Ik moest ook écht niet (naar het toilet, red.). Van het improviseren hebben veel dingen de montage gehaald. Ik stond er niet bij stil hoeveel mensen er keken en hoe mensen me aanstaarden toen de reeks op televisie liep", bekent Degand al lachend. Humor compenseert bij hem. "Ik heb het vooral in situaties die mij ongemakkelijk liggen, zoals bij oudercontacten in scholen. Onnozelheid is sterker dan mezelf."   

Degand vertelt ook openhartig over hoe zijn dochter omgaat met de dood van haar moeder. "Ze heeft geen trauma overgehouden aan de dood van haar mama. Ze was te jong, ze was 2 jaar en 8 maanden." Heeft ze nog herinneringen? "Ja, dat zit hem in kleine dingen, zoals "Papa kan geen autorijden hé, maar mama wel hé.""

Met moederdag zat haar juf gewrongen met de kwestie, maar zijn dochter pakte het zelf aan. "Dan maak ik een tekening voor papa, oma en opa, Ferre, enz.", reageerde ze. "Het lost zichzelf op. Altijd. Ze gaat er open en heel eerlijk mee om", analyseert Degand het.