Suzanne Vega bracht in de Roma zelfs een eerbetoon aan Justin Bieber, de popster die donderdag voor de tweede avond op rij het Sportpaleis deed vollopen. Bieber deed het hele concert lang alsof hij live zong, terwijl Vega tijdens een deel van haar concert deed alsof ze een sigaret rookte (maar geen vuur aanstak). De kunst van het acteren hebben beide artiesten gemeen, maar daar houdt elke vergelijking zo ongeveer op.

“Ik breng vanavond nummers uit mijn nieuwe cd, maar ook enkele oudere nummers. Dan ben ik er zeker van dat jullie toch iéts goed vinden”, zei Suzanne Vega. Was dat een grapje, of oprechte onzekerheid? Wellicht het laatste. Vega voelde de nood om het publiek er meermaals op te wijzen dat haar nieuwe cd ‘Lover, beloved: Songs from an evening with Carson McCullers’ (genoemd naar een Amerikaanse schrijfster van kortverhalen, die in 1967 overleed) volgende week in de winkels ligt, maar dat het publiek het kleinood donderdag na het concert al kon kopen. En toen ik haar tijdens de signeersessie vertelde dat haar nieuwe single ‘Harper Lee’ in Vlaanderen wel eens op de radio wordt gedraaid, maakte haar onzekere blik plaats voor een kleine verbazing. Ze is het succes blijkbaar niet meer gewend.

Marlene on the wall

De onzekerheid over het succes van haar nieuwe muziek staat in schril contrast met de zelfzekerheid en het relativeringsvermogen waarmee Vega op het podium staat. Haar nieuwe cd staat tjokvol uitstekende, emotievolle en tijdloze songs die bewijzen dat de beste jaren van Vega nog lang niet achter de rug zijn.

In de Roma speelde ze de nieuwe liedjes met behulp van de Ierse gitarist Gerry Leonard, die alle liedjes van een prachtig klankkleurpallet voorzag. Leonard is ook de producer van Vega’s nieuwe cd. Het duo – dat in de tweede helft van het concert in de Roma versterking kreeg van een pianist - wisselde nieuwe topsongs zoals ‘We of me’ en ‘Instant of the hour after’ af met klassiekers als ‘Marlene on the wall’ en ‘The soldier and the queen’.

“Hebben jullie zin in een oud, lang en heel triestig nummer?”, vroeg Vega bij de introductie van laatstgenoemde song. Het publiek ging uit zijn dak, en kreeg daarna een verhaal te horen over een soldaat die aan zijn koningin vertelt dat hij wil stoppen met vechten, omdat de oorlog volgens hem enkel het plezier van hare majesteit dient. Op het einde geeft de koningin de opdracht om de soldaat te laten vermoorden, zodat de oorlog lustig kan verdergaan. Vega schreef het nummer in de jaren tachtig, en haar wereldbeeld is er sindsdien niet positiever op geworden.

Gelukkig zingt de Amerikaanse zangeres ook graag over lichtere onderwerpen. Het nieuwe nummer ‘We of me’ gaat bijvoorbeeld over een vrouw die op het huwelijk van haar broer beslist om altijd met haar schoonzus en broer mee te reizen, zodat ze haar broer niet moet afgeven. Daar komt miserie van, maar het idee is wel grappig.

‘Wit is voor maagden’

Vega houdt ook van zwarte humor. In ‘I never wear white’ somde ze alle redenen op om geen zwarte kleding te dragen. “Wit is voor maagden”, zong ze. “Ik draag enkel wit als ik trouw, en dat gebeurt niet zo vaak.” Vega trouwde twee keer. In de jaren negentig was ze drie jaar gehuwd met de muzikant Mitchell Froom. Sinds 2006 is ze de echtgenote van advocaat en dichter Paul Mills.

De lange bisronde werd ingezet met de klassieker ‘Luka’, een nummer over kindermishandeling, en ging verder met ‘Tom’s diner’ – inclusief tututuru-refrein – dat luid werd meegeklapt door het publiek.

Suzanne Vega bewees in de Roma dat ze nog steeds een topmuzikante is die anderhalf uur lang een publiek aan haar lippen gekluisterd kan houden. Vega treedt vrijdag op in Parijs, en toert daarna verder in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.

Als ze nog eens naar België komt, koopt u best een kaartje. En niet alleen om luid ‘My name is Luka’ te zingen. Wel omdat Vega een tijdloze klasse uitstraalt die de zon in je hart minstens een hele avond kan laten schijnen. Ook als de liedjes over trieste onderwerpen gaan. Want uit echte tristesse wordt schoonheid geboren.

Christof Willocx