Met de gashendel open: De Marchi zet spektakelrit in Vuelta naar zijn hand. Pinot komt tekort voor leiderstrui

Met een rotvaart. Ondanks het feit dat het de langste etappe van deze Vuelta was, gingen de renners zo van start. Heel wat jongens hadden deze rit aangestipt om te kunnen zegevieren. Thomas De Gendt en Dylan Teuns bijvoorbeeld, maar hun aanval werd in de kiem gesmoord. Voor Laurens De Plus die het wat later probeerde van hetzelfde laken een broek. Wegspringen bleek aartsmoeilijk, getuige het gemiddelde van 49 km/u na een uur koers. Dat mocht niemand minder dan Vincenzo Nibali aan den lijve ondervinden. Ook de ‘Haai van Messina’ kreeg - tot twee keer toe - geen vrijgeleide. Tussendoor moesten Nacer Bouhanni, Alexis Gougeard en Georg Preidler opgeven.

Dylan Teuns wilde de strijdbijl niet zomaar begraven. Met nog iets meer dan 100 kilometer te gaan trok hij er samen met Tiesj Benoot en heel wat interessante namen op uit. Op het golvende parcours hadden onder meer Pierre Rolland en Rafal Majka zich ook vooraan genesteld. Daar stopte het echter niet. Uiteindelijk vormde er zich een groep van 19 renners. Mét Thibaut Pinot. De Fransman die in het klassement van deze Vuelta al 2’33” moest prijsgeven op leider Simon Yates vormde zowaar een bedreiging voor de leider.

Het kwam zelfs zover dat Pinot zich virtueel in de rode trui hees. Bij Movistar zagen ze het gevaar en al snel werden de pionnen ingezet. Het tempo ging nog maar eens met een snok de hoogte in. Na 140 kilometer viel er een gemiddelde van 45,8 km/u te noteren. Waanzin. Zeker op dit heuvelachtig en bijzonder lang parcours. Hemel en aarde bewoog Pinot tussendoor om zijn klassement nieuw leven in te blazen. Op het eind van de dag zou hij slechts twaalf luttele seconden goedmaken op de klassementsrenners. Een Franse vloek zal volgen. Zeker nadat Pinot vol de kaart van de aanval trok.

Op geen enkel moment viel het stil. Elke van de 207 kilometers werd er volop gekoerst en vooraan volgde de ene aanval de andere op. Zo was er bijvoorbeeld Bauke Mollema die het op zo'n 40 kilometer van de streep alleen probeerde. Zonder succes. De Marchi ging dan maar een keer solo, maar hij kreeg Jhonatan Restrepo mee in zijn wiel. Dylan Teuns moest dan maar als trouwe BMC-ploegmaat afstoppen voor De Marchi. Met succes. De Italiaan kletste Restrepo dan toch uit het wiel en greep de zegeruiker. Dylan Teuns eindigde uiteindelijk knap vijfde voor landgenoot Tiesj Benoot.

En de klassementsmannen? Buiten Thibaut Pinot hielden die zich lange tijd gedeisd. Totdat het ultieme slot aanbrak. Nairo Quintana plaatste nog een demarrage om zo ploegmaat Alejandro Valverde te piloteren. Het was een poging om Simon Yates, die slechts een seconde voorsprong had op Valverde, zijn leiderstrui te ontfutselen. Zonder succes. De renner van Mitchelton-Scott blijft ook na vandaag leider in de Vuelta. Wat wel meer dan succes was: deze etappe. Met de vele plotwendingen, aanvalslust en beklijvende duels. Kortom, om duimen en vingers bij af te likken. 

De Marchi is geen veelwinnaar. Op 32-jarige leeftijd telt hij slechts vier profzeges: drie in de Vuelta en één rit in de Dauphiné in 2013. ""Hier heb ik lang op moeten wachten", zei hij na afloop. "Dit is echt een opluchting. De voorbije jaren waren er heel veel ups & downs, probeerde ik het zo vaak, maar lukte het me nooit om te winnen. Ik ga vaak in de aanval, ben vaak vooraan, maar winnen was zo moeilijk, terwijl je zo'n overwinning echt wel nodig hebt voor je vertrouwen, voor je jezelf en voor je team. Ik was mezelf zo'n beetje verloren of je denkt toch dat je verloren fietst, je moet echt af en toe gewoon eens kunnen juichen om terug dat vertrouwen op te doen, die goesting te blijven hebben om in de aanval te gaan." 

"Nu heb ik die zege vast, ik heb mezelf weer 'gevonden'. Ik miste de voorbije jaren enkele goede resultaten, dit doet zo'n deugd. Je moet gewoon hard blijven werken en geduld hebben en dan komt het juiste moment wel eens. Dat bleek vandaag."

De Marchi moest tijdens het interview vechten tegen zijn emoties. Hij werd al eens derde in de rit naar Roquetes de Mar toen hij voorop reed met Simon Clarke en Bauke Mollema en toen in de sprint met drie de duimen moest leggen. "Ik wilde het nu zeker niet tot een sprint laten komen. Ik wilde die Restrepo lossen, want bij een sprint werd ik zeker weer tweede. Mijn enige optie was in de aanval trekken, alles te geven op die laatste klim. Ik voelde me nochtans niet al te best meer, de benen waren vermoeid, maar op het eind reed ik gewoon op karakter, ben ik er blijven voor gaan."

De wedstrijd, de langste etappe in deze Vuelta, werd 15 minuten sneller afgehaspeld dan het snelste wedstrijdgemiddelde. "Het was gewoon gek, die eerste 100 km, een gevecht om in de ontsnapping te geraken, het viel nooit stil en telkens moest je opletten of de goede vlucht kon wel eens weg zijn. Ook vooraan was het nog nerveus koersen, echt een strijd, maar ik had het voordeel dat ik met Roche en Teuns nog twee ploegmaten had. We konden onze troeven uitspelen en toen ik wegsprong wist ik dat zij achter mij de achtervolging lam zouden leggen. God, ja ik ben zo blij met deze zege, het was een gevecht van vijf uur lang."