In videogames laten stripfiguren een heel ander gelaat zien

Love interest Mary Jane Watson, niet Spider-Mans alter ego Peter Parker zelf, werkt bij de fictieve New Yorkse krant The Daily Bugle. En Dr. Otto Octavius, alias überslechterik Doctor Octopus, is in het begin van het verhaal de universiteitsprofessor onder wiens auspiciën Parker probeert te doctoreren. Niet-fans van de Spider-Man-strips zal het allemaal worst wezen, maar voor wie de comics wél kent vertoont de vandaag verschenen game Marvel's Spider-Man (PlayStation 4) fameuze afwijkingen van de canon die al sinds de jaren 60 op papier loopt. Dat was echter de uitdrukkelijke vraag van Marvel toen de stripuitgever drie jaar geleden naar Sony PlayStation stapte met het voorstel om een nieuwe game rond de stripfiguur op de markt te brengen.

Ziel snappen

En dus bouwt de Spider-Man, die zich in de game een weg door de straten van Manhattan slingert, zijn eigen technologie, want dat is handig om een gevoel van progressie te creëren doorheen de game: Spider-Man wordt, zoals dat de norm is bij videogamefiguren, altijd beter naarmate de speler dieper in de game gaat. En het pak dat hij draagt, met de fel geaccentueerde witte spin op het lijf, ziet er eveneens heel anders uit dan wat hij draagt in de strips en in de drie films waarin de recentste filmversie van de muurkruiper (vertolkt door acteur Tom Holland) opduikt.

"We hebben het basisscenario omgegooid, maar daarvoor moet je natuurlijk wel de ziel van het personage snappen", zegt chief brand officer Ryan Schneider van Insomniac Games, de Amerikaanse studio die de game heeft ontwikkeld. "Voor wie de strips leest, moet hij ook nog wel een beetje authentiek zijn. Uitgerekend omdat we onze eigen Spider-Man-wereld aan het bouwen waren, en die ook moest klóppen, hebben we als gekken de strips gelezen, en hebben we ook haast dagelijks gecommuniceerd met Marvel."

Derde canon

Het komt vaker en vaker voor dat de makers van games naar de strips een soort derde canon mogen creëren, los van het oorspronkelijke universum op papier en hetgene dat voor verfilmingen of tv-adaptaties werd gecreëerd. Het hoofdpersonage is bekend, maar duikt op in een nieuwe wereld, met zijn eigen regels en vaak zelfs eigen personages. Een verre voorloper van die trend was de Batman: Arkham-serie, die tussen 2009 en 2015 een eigen interpretatie van de stripheld liet zien. Hetzelfde ging het met de serie videogames naar The Walking Dead, waarvan de eerste aflevering uit het derde en laatste seizoen onlangs is verschenen. De Amerikaanse studio Telltale bedacht een compleet nieuwe cast van personages, los van de cultstrip van Robert Kirkman en de bekende tv-serie die daarop al werd gebouwd, en ontving daar de afgelopen jaren een hoop kritische lof voor.

"We hebben een andere manier gezocht om een emotionele impact te maken bij ons publiek", zegt Kent Mudle, creative director bij Telltale. "Door de interactieve aard van het medium te gebruiken, natuurlijk, en betekenisvolle vertakte verhaallijnen te brengen. Maar ook door onze eigen keuzes te maken voor onze personages: een van de twee protagonisten in het laatste seizoen is een kind dat het leven voor de uitbraak van de wandelende doden niet heeft gekend, en zijn kompas op de wereld heel anders is dan dat van de andere personages. Natuurlijk moeten er evengoed herkenbare elementen in zitten: we hebben een eigen visuele stijl ontwikkeld die eruitziet alsof uit de strip gescheurde pagina's op je scherm verschijnen. Maar we leggen tegelijkertijd ook onze eigen visuele accenten."