Michael Matthews wint de GP van Québec en neemt zo revanche voor niet-selectie WK, Van Avermaet tweede

De thuisrijders toonden zich bedrijvig in aanvangsfase van de Grote Prijs. Drie Canadezen trokken mee in de vroege vlucht: Bruno Langlois (Canada), Alexander Cataford (Canada) en Rob Britton (33). Voorts gingen ook de Zuid-Afrikaan Nic Dougall (Dimension Data) en de Israëliër Guy Sagiv (Israel Cycling Academy) mee op avontuur. Géén Belgen dus, al heeft Sagiv wel een stevige link met ons land. De Israëliër werd in ons land geboren en woonde tot zijn derde in België.

De samenwerking voorin was prima en het vijftal zag zijn voorsprong snel groeien tot ruim zes minuten. Achterin weinig ophef, of het moest de lichte valpartij van Nathan Van Hooydonck zijn. De ploegmaat van Van Avermaet ging tegen het asfalt in de afdaling van de Côte Gilmour, maar hij kon zijn plaats in het peloton gelukkig vrij snel weer innemen. Wat later kwamen twee renners ten val door een loslopende hond, de favorieten bleven evenwel van pech bespaard.

In de achtervolging op de koplopers knapten vooral Astana en BMC het werk op. De nervositeit nam steeds meer toe in het peloton en op de Côte de la Montagne testte Jakob Fuglsang de andere concurrenten een eerste keer. Boasson Hagen en Ulissi gingen vlot mee, de rest van het peloton volgde. De voorsprong van de kopgroep smolt daardoor als sneeuw voor de zon en enkelingen als Kennaugh en Cavagna probeerden de sprong te maken.  

Kennaugh kon aansluiten bij Britton en Langlois, de twee laatst overgebleven vluchters. Lang kon de Brit van BORA echter niet op het duo rekenen, maar hij fietste wel op korte tijd een mooie voorsprong bij elkaar fietsen. Tien seconden werden er vijftien, vijftien werden er vijfentwintig. De man van Isle of Man profiteerde optimaal van de chaos in de achtervolging om zijn kloofje te vergroten.

Zes renners trokken in de tegenaanval: Fuglsang, Robin Carpenter, Mathias Frank, David Gaudu, Nathan Brown en Nathan Earle. Maar terwijl de kilometers daalden, bleef de voorsprong van de Brit wel intact. Achter Kennaugh kreeg AG2R wel lijn in de achtervolging, en in de finale stond de wind ook vol op kop. Kennaugh werd nog gegrepen en Matthews haalde het uiteindelijk in de sprint.

Matthews na zege: "Opgelucht"

Ik ben echt blij, opgelucht dat ik nu eens op het hoogste schavot sta", zei Matthews in het flashinterview. "Dit betekent veel voor mij, want ik was er hier al vaak dichtbij. Nu mag ik juichen en zeker na zo'n seizoen is dat wel belangrijk. Dit is nog maar de tweede keer dat ik de handen omhoog kan steken dit jaar (met de zege in de proloog ging dat niet, red)."

"Het was een beetje ongeorganiseerd in het slot", ging hij verder. "Een hectische finale, we hadden Kennaugh niet meteen. Ik zat op 1 kilometer van het eind al in derde positie en ik was een beetje nerveus omdat ik schrik had dat ik te vroeg op kop zou komen. Het was dan Gasparotto die de sprint lanceerde op rechts, te vroeg en ik probeerde wat te profiteren van zijn slipstream. Dan ging Greg op links en moest ik een andere sprint doen. Uiteindelijk win ik en ben ik zeer trots. Ik dank ook mijn team dat me de ganse dag goed omringde en me perfect naar voren loodste. Zonder hen win ik niet vandaag. Ik reisde wel met vertrouwen af naar hier, maar met zo'n tegenstanders weet je nooit. Ik weet dat ik snel ben, maar je moet het ook nog afmaken tegen die andere renners."

"Thank God", zei hij. "Het is geweldig om toch weer die zege te pakken. Indien ik 2019 had moeten ingaan met het gevoel van de eerste helft van dit seizoen, dan was dat zeer moeilijk geweest. Nu heb ik nog een mooi tweede deel van het seizoen. Je moet gewoon positief blijven na al die pech, blijven werken en inderdaad, misschien profiteer ik nu wel een beetje van mijn frisheid ten opzichte van de andere renners die wel de Tour reden. Het is echt een opluchting voor mij om hier te winnen."