Astronaut Apollo 8 geeft brutaal eerlijk interview: "De maan? Een hoop kraters. Gewoon wat tinten grijs"

Dat blijkt uit een vermakelijk interview van de 90-jarige voormalige NASA-astronaut met This American Life. Terwijl zijn mede-astronauten Jim Lovell en Bill Anders hun ogen uitkeken tijdens de allereerste bemande missie rond de maan, verveelde commandant Frank Borman zich dood.

“Ik was daar enkel en alleen omdat het de Koude Oorlog was”, vertelt Borman. “Ik wilde meedoen aan het grote Amerikaanse avontuur om de Sovjets te verslaan. Maar dat was het enige dat me motiveerde. Die verdomde Russen kloppen.” 

De ruimte zelf vond hij maar niets, om nog maar te zwijgen over het gevoel van gewichtloosheid. “Dat was misschien interessant voor de eerste 30 seconden. Dan was dat iets normaal.” De commandant werd er wel stevig ziek van. "Kotsen werkt hetzelfde als op aarde", vertelt hij daarover. "Het is ongemakkelijk. Ik probeerde het op te vangen in een afvalzak, maar ik kon niet alles pakken."

En ook de magisch nabije blik die hij mocht werpen op de maan, kon hem niet bekoren. “Verwoesting. Een hoop kraters. Geen enkele kleur. Gewoon wat verschillende tinten grijs”, klaagt hij. Terwijl zijn makker Jim Lovell zich vergaapte aan de machtige grijze bal en wanhopig wenste dat hij die kon gaan bestuderen, dacht geen haar op het hoofd van Borman eraan om ooit op dat ding te stappen.

Het enige dat de aanvoerder écht interessant vond aan de belevenis, was het zicht dat de astronauten kregen op de aarde, die boven de maanhorizon verscheen. Crewlid Bill Anders nam toen het nu wereldberoemde kiekje van de aarde vanuit de maanbaan.

Dat beeld kon ook Borman écht smaken. Onze bol, amper een duim groot. “Daar zaten de belangrijkste dingen in mijn leven. Mijn familie, mijn vrouw, mijn ouders. Dat was het absolute hoogtepunt van de missie, vanuit een emotioneel oogpunt.”

Toen hij een jaar later opnieuw de kans kreeg om de ruimte in te gaan en zelfs te wandelen op de maan, paste hij voor de kans. “Ik ben waarschijnlijk de slechtste persoon om naar de maan te sturen”, klinkt het. We geven hem geen ongelijk.