‘Het gif van groepsdenken’, tweet Mechels volksvertegenwoordiger en Vlaams fractieleider Bart Somers (Open VLD). ‘In Mechelen is er maar 1 gemeenschap en die bestaat uit 86.000 unieke mensen, elk alleen verantwoordelijk voor de eigen daden.’ Somers reageert op de uitspraak van CD&V-Kamerlid Hendrik Bogaert in DSAvond. Hij laat zijn licht schijnen over het debacle in Antwerpen, waar zijn partij vandaag een kandidaat van de lijst haalde die was opgepakt met drie kilo harddrugs.

Bogaert beseft dat er een verschil is tussen Antwerpen en zijn dorp Jabbeke, maar ziet het ook wel ruimer. ‘Ik ken hier bijna iedereen, de verschillende families … de kans dat er dus iets misloopt, is niet zo groot. In een stad is de afstand tussen mensen veel groter. En zodra je als partij minderheidsgroepen gaat ontsluiten, neem je een groter risico. Ik wil daarmee naar niemand een steen gooien. Feit is dat we die mensen vaak minder goed kennen.’

‘Lekker xenofoob’

De reacties blijven niet uit. ‘Wat een denigrerende en stigmatiserende opmerking’, aldus Els Keytsman van Unia. ‘Praat met mensen en luister ernaar, dan leer je ze kennen.’ De Nederlandse politicoloog Cas Mudde, die lesgeeft in Amerika en gespecialiseerd is in populisme, heeft het ook gelezen: ‘Lekker xenofoob kamerlid hebben jullie daar, CD&V’, sneert hij.

Enkele veeleer rechts of Vlaamsgeoriënteerde Twitteraars stellen vast dat CD&V geen partij van steden is, maar van La Flandre Profonde, waar de stroming-Bogaert meer aanhang heeft dan de stroming-Beke. Bogaert wordt een ‘rasechte tsjeef’ genoemd, al suggereren anderen dat hij maar eens een ‘DNA-testje moet ondergaan’.

Opvallend: ook in eigen rangen krijgt Bogaert kritiek. CD&V-jongerenvoorzitter Sammy Mahdi geeft de oud-staatssecretaris een vinnige tik: ‘Zodra je je uitspreekt over minderheidsgroepen, weet je maar best waarover je spreekt’, klinkt het. De Antwerpse districtslijsttrekker Jan Braeckmans verwoordt het zo: ‘Het risico is natuurlijk dat wanneer je mensen met een minderheidsstandpunt op de lijst zet, dat die die nonsens ook in de pers brengen. Die platte algemeenheden kunnen we echt missen in het debat.’

‘Geen vingerwijzing’

Bogaert heeft intussen op zijn beurt gereageerd. Zijn uitspraak is niet slecht bedoeld, benadrukt hij. ‘Ik bedoel het omgekeerde van wat sommigen vermoeden: in een gesplitste samenleving, waar helaas subsamenlevingen aan te pas komen, wordt het steeds moeilijker om elkaar te leren kennen’, aldus Bogaert. ‘Dat hoeft echter politieke participatie niet te belemmeren. Dit is dus geen vingerwijzing naar minderheden.’