Arco-gedupeerde Mark (60) verloor 13.000 euro: "Mijn geloof in de politiek heb ik volledig verloren"

Chris Van den Abeele – verloor 9.000 euro

"Ik zie me daar nog zitten, twintig jaar geleden, met mijn vrouw naast me om een hypothecaire lening af te sluiten. 'Een extra spaarboekje', dat was de exacte terminologie die de bank gebruikte. Dat was puur bedrog", zegt VRT-journalist Chris Van den Abeele (54). 

Aandeelhouder heeft hij zich nooit gevoeld, maar juridisch is hij het natuurlijk wel. "De gevolgen van die constructie beseften we meteen toen het kaartenhuisje ineenstortte. Zoals wij het zien, zijn we ons geld al jaren kwijt."

Over dat verlies, nochtans 9.000 euro, kan hij zich naar eigen zeggen niet gedupeerd voelen. "Omdat geld me niet echt interesseert, net zoals ik geen moer om auto's geef. Maar ik heb ze helaas nodig, en dus wil ik een garagist of een bank die ik kan vertrouwen." 

Liever iemand vol vertrouwen de hand kunnen schudden, dan de kleine lettertjes te hoeven lezen: een herkenbaar gevoel dat velen met hem delen. "Eén ding is zeker: tussen mij en banken komt het nooit, maar dan ook echt nooit meer goed."

Van den Abeele beseft echter maar al te goed dat die onverschilligheid iets is wat hij zich bij wijze van spreken kan permitteren. "Het is een bom geld, maar onze levensstandaard is er niet door beïnvloed. Diezelfde som gaat helaas niet op voor mensen in een kwetsbaardere situatie." 

Als het over die mensen gaat, wordt de onverschilligheid ingeruild voor boosheid. "Want het gaat om ontzettend veel mensen die, net zoals ik, die stempel van 'aandeelhouder' nooit gekozen of beseft hebben. Dat is in mijn ogen een vorm van oneerlijkheid."

Wat voorafging

De federale regering besliste maandag om de beursgang van Belfius uit te stellen. Dat betekent echter ook dat de Arco-coöperanten langer op hun geld zullen moeten wachten. Onder impuls van CD&V koppelde de huidige regering beide dossiers aan elkaar. Een deel van de winst die gemaakt zou worden met de beursgang van Belfius, zou gebruikt worden om de Arco-coöperanten te vergoeden. 

Nu die beursgang wordt uitgesteld, is het niet duidelijk wat er voor hen zal gebeuren en lijkt nieuw uitstel onvermijdelijk. "We gaan er alles aan doen om tijdens deze legislatuur beide dossiers op te lossen", zei vicepremier Kris Peeters (CD&V) daar maandag over.

An Baraitre – verloor 3.000 euro

"Verkocht als spaarboekje, niet als aandeel": het is ook het verhaal van copywriter An Baraitre (37). Dat gebeurde echter niet als volwassene bij de bank, wel als tiener aan de keukentafel. Haar vader kocht 'een Arco' voor zichzelf, zijn zoon en zijn dochter. Als ze meerderjarig was, zou er een aardigheidje klaarliggen. "Ik beschouwde het als mijn spaargeld, als een potje dat ik kon aanwenden op het moment dat ik een gezin wilde stichten of een auto wilde kopen."

Maar op die belangrijke momenten bleek dat potje dus geheel onverwacht plotseling leeg te zijn. "En dat heeft zeker een invloed gehad op mijn leven. Met die centen had ik wellicht een paar andere keuzes kunnen maken." 

Dat haar vader nota bene een werknemer was bij de BACOB-bank die de Arco-aandelen verpatste, doet natuurlijk extra pijn. Al is ook dat geen alleenstaand verhaal: er zijn wel meer van die werknemers die zich aan hun eigen verkoopspraatje hebben verbrand.

De recente ontwikkelingen in het Arco-verhaal volgt Baraitre nog, met een breed arsenaal aan emoties: hoop, boosheid, en vooral gelatenheid. "Het liefst wil ik gewoon duidelijkheid, maar CD&V en Beweging.net hebben er een kunst van gemaakt om de mensen zo lang mogelijk aan het lijntje te houden." 

Het gevoel van een straatje zonder einde stoort haar dan ook meer dan het geld op zich. "Ik heb een gezin met vier kindjes, een kleine kmo, zeg maar. Een gezond financieel plan is dan essentieel, maar nu weet ik het nog steeds niet: kan ik een Arco-vergoeding inplannen of niet?"

Mark Vliegen – verloor 13.000 euro

Het verhaal van Marc Vliegen (60) zal wel meer katholieke gezinnen bekend in de oren klinken. "Tja, mijn ouders zaten bij de bank BAC. Dus toen ik zelf ben beginnen werken, ben ik ook naar BAC gestapt. En als ik dan later iets wilde bouwen, ben ik uiteraard ook bij die bank gaan aankloppen", zegt Vliegen.

Het was tijdens die gesprekken voor een woonlening in 1983 dat de bank Vliegen voorstelde om in te tekenen in Arco. "Dan kreeg je een lager percentage op je lening. In tegenstelling tot nu lagen die percentages toen een pak hoger", zegt de ondertussen gepensioneerde Vliegen. "Of ik mij daar vragen bij stelde? Maar neen! Je gaat onwetend naar de bank. Als zo'n bankbediende je daar dan iets vertelt, geloof je hem." 

De Limburger kreeg er garanties mee. "Het zou om een risicoloze belegging gaan en er was sprake van een kapitaalgarantie. Eigenlijk is dat altijd goed verlopen", zegt hij. Zo goed dat Vliegen bij de geboorte van zijn zoon besloot voor nog meer geld in te tekenen. Tot in 2008 dus. "Alles tezamen hebben onze zoon en wij zo'n 13.000 euro verloren."

Toch gelooft hij nog altijd dat hij zijn geld kan terugzien. "Ja, maar enkel via de rechtbank. Mijn geloof in de politiek heb ik volledig verloren", zegt Vliegen, die in de stuurgroep van Arcoparia zit, een Facebook-groep die ijvert voor de belangen van de Arco-gedupeerden. Dat engagement leidde hem al van kabinet naar kabinet, tot hij er genoeg van had. Naar eigen zeggen is hij dan ook niet verbaasd door het nieuwe uitstel van afgelopen weekend. "Ik had toch al niets meer verwacht van de politiek."