Ook in beroep: België hoeft zes kinderen van IS-vrouwen niet te repatriëren

Volgens hun advocaat Walter Damen bestaat het gevaar dat de vrouwen en hun kinderen binnenkort naar IS-gebied worden teruggebracht. Volgens de rechter oefent de Belgische staat geen enkel gezag of controle uit in het gevangenenkamp en vallen de vrouwen en hun kinderen dan ook niet onder de rechtsmacht van ons land.

Tatiana Wielandt en haar schoonzus Bouchra Abouallal  waren hun echtgenoten, IS-strijders, naar Syrië gevolgd. Beide mannen zijn inmiddels gesneuveld. De twee weduwen en hun kinderen werden in 2013 al een keer geëvacueerd uit Syrië. Nadat de twee vrouwen in Antwerpen waren bevallen, vertrokken zij opnieuw met hun kinderen naar Syrië. 

In maart 2018 veroordeelde de Antwerpse correctionele rechtbank hen nog bij verstek tot vijf jaar cel. Beide vrouwen zijn begin dit jaar opnieuw bevallen, zodat het intussen over zes kinderen gaat, van wie de oudste 5 jaar is en de jongste net twee maanden.

In eerste aanleg oordeelde de kortgedingrechter dat de Belgische staat op grond van het Kinderrechtenverdrag wellicht de morele plicht heeft om zich het lot van de minderjarige kinderen van Syriëstrijders in vluchtelingenkampen in de oorlogszones aan te trekken. Maar de kortgedingrechter oordeelde ook dat die morele plicht juridisch niet afdwingbaar lijkt te zijn, bij gebrek aan rechtsmacht van de Belgische Staat in die vluchtelingenkampen.

Wielandt en Abouallal gingen in beroep tegen die beslissing. Het Brusselse hof van beroep velde  vandaag zijn arrest en oordeelde dat het beroep weliswaar ontvankelijk, maar ongegrond was. Volgens het hof oefent de Belgische staat inderdaad geen enkel gezag of controle uit in het gevangenenkamp en vallen de vrouwen en hun kinderen dan ook niet onder de rechtsmacht van ons land. Daardoor kan de Belgische staat niet verplicht worden om de kinderen terug te halen.