"Arm Vlaanderen: 5 jaar later": Hoge ambities voor armoedebestrijding, andere realiteit
Zowel de Vlaamse als federale overheid zijn ambitieus als het gaat over armoedebestrijding. De cijfers tonen echter een andere realiteit: van lange wachtlijsten voor sociale woningen tot eenoudergezinnen die evenveel risico lopen om in armoede te belanden als in Roemenië. "Pano" toont vanavond de gezichten achter die cijfers.
1. Halvering kinderarmoede
Ambitie
De Vlaamse regering halveert tegen 2020 het aandeel kinderen dat in armoede geboren wordt
Realiteit
De cijfers gaan helaas in stijgende lijn. De Vlaamse regering zal nog heel wat zeilen moeten bijzetten als ze haar ambitie wil waar maken om het aandeel kinderen dat in armoede geboren wordt te halveren.
2. Huisvesting
Ambitie
De Vlaamse regering zet in op kwalitatieve huisvesting en voorkomt en bestrijdt dak-en thuisloosheid
Realiteit
En ook de getuigenissen in "Pano" tonen hetzelfde aan. In de reportage vijf jaar geleden zag je de abominabele toestand van zijn sociale woning: kapotte leidingen, vocht en schimmel in alle hoeken. Kort na de uitzending kreeg het gezin een nieuwe sociale woning. Maar die is ook niet echt kwalitatief.
Els, mama van Jason: “De keuken is helemaal rot en kapot. Alles wordt aan elkaar gehouden met lijm, plakband en koorden. Het zijn oude huizen tsja…”
Het tekort aan sociale woningen is schrijnend. In 2017 stonden 135.500 kandidaat-huurders ingeschreven op de wachtlijst voor een sociale woning. Het sociaal woningpatrimonium bestond uit 154. 584 woningen. Het Netwerk tegen Armoede berekent dat er dus bijna een verdubbeling moet komen van het aantal sociale woningen om de wachtlijsten te kunnen wegwerken. Het Netwerk wijst er op dat in 2017 slechts 2168 nieuwe huurwoningen gerealiseerd of aangekocht.
3. Armoederisico
Ambitie
In 2020 scoort Vlaanderen op het vlak van armoedebestrijding als beste van de EU 27
Realiteit
De mama’s en papa in de "Pano"-reportage voeden hun kinderen alleen op en dat is heel zwaar. Vanessa volgde een opleiding om aan een job te geraken. Daarvoor moest ze haar tienerkinderen alleen laten, want een babysit was te duur. Uiteindelijk moest ze de opleiding opgeven zonder uitzicht op werk. Ze ging er volledig onder door en leeft nu van een ziekteuitkering.
4. Optrekken van de uitkeringen
Ambitie
De regering verhoogt geleidelijk de minimum sociale zekerheidsuitkeringen en de sociale bijstandsuitkeringen tot het niveau van de EU-armoededrempel
In Vlaanderen heeft elk gezin, ongeacht de samenstelling, tegen 2020 minstens een inkomen dat de EU-armoederisicodrempel bereikt
Realiteit
Armoedeorganisaties vragen al langer om de uitkeringen te doen stijgen tot de armoedegrens. De ambities zijn er wel, de realiteit is weer anders. Professor sociaal werk en sociaal beleid Wim Van Lancker (KULeuven) wijst erop dat sinds begin jaren 90 de leeflonen in reële termen in ons land niet meer zijn toegenomen. Nederland heeft hogere leeflonen die de armoedegrens benaderen.
Zo is er ook Els. Zij is 49 en krijgt nog altijd een uitkering als schoolverlater. Ze heeft wel gewerkt, maar nooit lang genoeg om een hogere uitkering te krijgen. Als alleenstaande mama met 2 kinderen moet Els rondkomen met zo’n 1.000 euro per maand, aangevuld met kinderbijslag.
In het federaal regeerakkoord staat letterlijk dat werken de beste remedie is tegen armoede. Rudi heeft ondertussen een tijdelijke job. Maar daarmee zijn niet alle problemen opgelost, vindt hij. “Het is gemakkelijk om te zeggen dat iedereen moet werken, zo geld verdient en uit de miserie komt. Neen. Een mama met twee kinderen die gaat werken als poetsvrouw en een inkomen heeft van 1.500 euro, die is niet uit kansarmoede. Helemaal niet."
Bekijk "Pano": Arm Vlaanderen: 5 jaar later
