Nieuwe prijzen, maar kleine vijver: vier vragen over de Ensors
Voor het eerst worden de genomineerden van de Ensors aangeduid door de sector in plaats van een jury. Ook nieuw dit jaar zijn prijzen voor tv-reeksen. Maar in beide gevallen vissen de nominaties in een erg kleine vijver.
Voortaan is het geen jury die de nominaties en winnaars van de Ensors aanduidt, maar de sector zelf. Via de Ensor Academie heeft de filmindustrie nu een bepalende stem. “Dit is allemaal op korte termijn georganiseerd”, zegt Wim Vanseveren, voorzitter van vzw De Ensors. “Daarom staat nu al vast dat er begin oktober een evaluatie zal komen. En ik heb alvast een lijstje gemaakt van opmerkingen die me ter ore komen, om dan te bespreken en het systeem te verbeteren waar het kan.”
Het zijn vooral de vijf zelfde films die in de meeste categorieën terugkeren. Wordt er in Vlaanderen wel voldoende geproduceerd om vijf genomineerden per categorie te verantwoorden?
Wim Vanseveren: “Het systeem zit eigenlijk zo: we laten de Academie vijf titels per categorie kiezen, en de top drie daarvan blijft sowieso behouden. Tegelijk bouwen we de mogelijkheid tot correctie in. Zo kan elke aangesloten gilde – acteurs, monteurs, regisseurs, enzovoort – opmerkingen over de top vijf insturen. Een interessante naam die misschien minder populair is, moet de mogelijkheid krijgen om op de shortlist terecht te komen. Daarom hebben we het bewust ruim gehouden, met vijf titels per categorie.”
Ook in de categorieën voor acteurs en actrices, voor film én tv, duiken vaak dezelfde namen op. Was dit niet het uitgelezen moment om het onderscheid tussen mannelijke en vrouwelijke acteurs overboord te gooien?
“We hebben daarover nagedacht, zeker met een film als Girl (het debuut van Lukas Dhont over een film over een jongen die ballerina wil worden, RB) in het verschiet. Er waren voor- en tegenstanders.
'Het onderscheid tussen mannen en vrouwen overboord gooien? Dan loop je het risico dat er de komende jaren telkens iemand van hetzelfde geslacht uit de bus zal komen'
“De voornaamste reden om het niet te doen, is het risico dat er de komende jaren telkens iemand van hetzelfde geslacht uit de bus zal komen. Dan zal de kritiek zijn: de verenging van deze categorie heeft maar een winnaar, mannen dan wel vrouwen. Voorlopig blijven we bij dat standpunt, en zie ik meer voordelen dan nadelen. Maar dat wil niet zeggen dat de discussie binnenkort niet opnieuw op tafel mag komen.”
Waarom kunnen documentaires geen kans maken op de Ensor voor beste film? Een film als Rabot zou bijvoorbeeld een gevreesde kandidaat kunnen zijn.
“Om dezelfde reden waarom we een categorie voor acteurs en actrices behouden. Plaats je documentaires onder beste film, bestaat het risico dat we over enkele jaren moeten vaststellen dat ze een ondergeschoven kind zijn geworden. Stel dat Rabot in de top vijf van beste film terechtkomt, is de kans maar een op vijf dat het ook wint. Met een eigen categorie brengen we het genre per definitie onder de aandacht, omdat we het net ernstig willen nemen.
“Flanders Doc (het interactieplatform voor de Vlaamse documentaire sector, RB) was niet bij de stichtende leden van vzw De Ensors, maar ze hebben zich intussen wel aangesloten. Vanaf de volgende vergadering zitten ze mee aan tafel, en wie weet zullen we deze discussie dan hernemen als zij vragende partij zijn om de eigen categorie in te wisselen voor een volwaardige nominatie binnen beste film.”
De dag kon nog niet genomineerd worden als beste tv-serie, omdat het nog niet lineair is uitgezonden. Is dat geen achterhaalde regel?
“Die verschuiving begint zich inderdaad door te zetten in de festivals. Daarin is Venetië galant en Cannes eerder conservatief. De tijd moet uitwijzen of Venetië hiermee de kaart van de toekomst trekt. Wij nemen dit alvast zeker mee in de evaluatie.”