Francesco Vanderjeugd na inzinking: "Mensen willen winnaars, maar ik heb nu net meer te bieden"

Vanderjeugd was vanmiddag samen met minister Sven Gatz (Open VLD) te gast in het tv-programma "De zevende dag". Gatz kwam er deze week mee naar buiten dat hij al meer dan 20 jaar worstelt met depressie. Zijn jonge partijgenoot zei eerder deze zomer dat hij het de komende maanden wat rustiger aan ging doen, "omdat zijn veerkracht zijn grenzen had bereik".

"Eind augustus voelde mijn lichaam aan alsof het helemaal onder de koorts zat. Ik moest me al weken slepen naar evenementen waar ik voorheen energie van kreeg." Bij Vanderjeugd ging het licht plots uit. Hij kreeg een paniekaanval en belde naar de hulpdiensten omdat hij zijn vriendin niet aan de lijn kreeg. "Goed misschien want anders was het een pleister op de wonde geweest, ze had me misschien kunnen kalmeren. Nu kwam ik in het ziekenhuis terecht."

De voorbije jaren waren zwaar, getuigt Vanderjeugd vandaag. Hij was 24 jaar oud toen hij burgemeester werd. Een jonge oppositieknaap stond plots zelf aan het roer in een bestuurlijke functie. "Ik ben kapper, dus niet hoog opgeleid. Ik heb me continu moeten bewijzen. Staden is een prachtige, kleine gemeente. maar zo hard en zo persoonlijk dat het soms gespeeld wordt."

"Ik heb mijn boodschap proactief de wereld ingestuurd." Journalisten vroegen wat er aan de hand was omdat de burgemeester nergens te zien was en dat zo vlak voor de verkiezingen. "Maar ik vond ook dat mijn kiezers het recht hadden om het te weten en dat ik bepaalde dingen anders zal gaan aanpakken mocht ik het nog eens mogen zijn."

Op zijn boodschap werd met veel begrip gereageerd. "Maar er was ook veel onbegrip. 'En dat terwijl er zoveel echt zieke mensen zijn', las ik ergens. En dat is nu net het probleem", legt Vanderjeugd uit "Ben ik ziek? Ik weet het niet. Maar ik heb een probleem in die zin dat ik echt hulp nodig had op dat moment."

Vanderjeugd gaat weer campagne voeren. Zijn lichaam is wel nog altijd moe. Daarom zal hij noodgedwongen grenzen moeten trekken. "Maar ik zie me, als de kiezer dat wil, nog altijd functioneren als burgemeester. Beter nog denk ik dan vroeger. Ik ben blij dat ik het nu heb meegemaakt, op zo'n jonge leeftijd. Want ik heb nog alle tijd om bij te sturen."

De smartphone komt de slaapkamer niet meer in. Dat is één van de aanpassingen die de burgemeester al heeft gedaan. Naast zijn bed ligt een oude, simpele gsm voor noodsituaties. Mails lezen doet hij niet meer op de rand van zijn bed, net voor het slapen gaan. En hij probeert zich wat beter af te schermen.

"Donderdag was er een journalist die belde voor een interview. Het was de eerste dag dat ik aan de slag was, halfzeven 's avonds. Kom maar af, zei ik. Maar ik heb meteen daarna teruggebeld om te annuleren. Ik moet voor mezelf zorgen als ik het in de toekomst nog voor een ander wil doen."

"Mensen willen winnaars. Maar politici zijn ook maar mensen. Het gaat trouwens niet over de hoeveelheid werk, maar over hoe je met je werk omgaat. Ik ben er van overtuigd dat ik nog heel wat te bieden heb. Al die ideeën zijn niet weg. Ik zou het wel jammer vinden als ik niet verder kan doen. En ik wil het taboe doorbreken ook. Er zijn veel mensen die op hun tandvlees zitten, jongeren die hulp nodig hebben."