Tien jaar geleden verloor ze haar baan bij Lehman Brothers, nu verkoopt Natalia Rogoff pasta

Daar ging ze, met zo'n vijfduizend andere collega's. Ze maakte de lades onder haar bureau leeg, legde wat mappen en persoonlijke spullen in een kartonnen doos en ging met de lift naar de begane grond. Het zou de laatste keer zijn dat ze het Londense hoofdkwartier van Lehman Brothers verliet. "Buiten stond de volledige wereldpers ons op te wachten. Het was een onwerkelijk beeld", vertelt Natalia Rogoff, nu 41 jaar.

Het was maandagochtend 15 september 2008. De wereld werd wakker met het schokkende nieuws dat één van de grootste Amerikaanse banken was omgevallen. De grote dominosteen die de basis zou leggen voor de financiële crisis die talloze banken in de westerse wereld keihard zou raken. 

"We wisten op de vrijdag al dat de aandelenkoers was ingestort. Maar niemand kon zich voorstellen dat zo'n bank echt failliet kon gaan, kon omvallen. Het hele weekend zat ik op mijn Blackberry, volgde het nieuws via Bloomberg (financieel persbureau, red.), de wildste geruchten gingen rond. Maar toen we op maandagochtend hoorden dat het definitief voorbij was, was iedereen in shock."

Schuldpapier

Rogoff herinnert zich al die collega's die na het nieuws verdwaasd en doelloos door het gebouw liepen. "Ik maakte me meteen enorme zorgen om mijn salaris. Zouden we dat deze maand nog krijgen? Ik woonde met mijn vriend in Londen en hij was net daarvoor zijn baan kwijtgeraakt. We hadden hoge maandlasten die we zonder mijn salaris onmogelijk konden betalen. Alles stopte van de ene op de andere dag. En zo waren er heel veel collega's die echt in ongeloof waren."

Ze werkte op de sales-afdeling van de bank. Verkocht financiële producten aan klanten, iets waar ze behoorlijk succesvol in bleek te zijn als jonge dertiger. Ze verkocht ook veel zogenoemde subprime-producten, gebaseerd op hypotheken die op onverantwoorde wijze waren verstrekt aan Amerikanen. Je hoefde er geen salarisstrook voor te laten zien, geen spaargeld voor mee te brengen. Die hypotheken werden vervolgens doorverkocht als schuldpapier, als investering.

"Om eerlijk te zijn wist ik niet precies wat die producten inhielden. Niemand op mijn afdeling snapte precies hoe het werkte. Wij moesten ze gewoon verkopen", zegt Rogoff. 

Ze schrok toen ze zich later realiseerde hoeveel van deze constructies op extreem hoog risico waren gebaseerd. "Al kan je dat echt niet alleen de bank verwijten. Kredietbeoordelaars als Moody's en Standard and Poor's gaven er hun zogenoemde Triple A-rating aan. Dat is de hoogste kwalificatie voor financiële producten. En ook de financiële toezichthouders deden er niks aan. Het hele systeem heeft dit laten gebeuren."

Ze heeft een erg bitter gevoel over gehouden aan haar tijd bij Lehman. "Ik heb er vier jaar gewerkt. Deed er alles aan om carrière te maken, om ver te komen. En dat er zo'n keihard einde kwam aan die droom, was moeilijk. Alsof alles voor niets is geweest. En ook nog binnen een systeem waar achteraf zoveel mis mee blijkt te zijn."

Voldoening

Daarom gooide ze het roer radicaal om. Samen met haar vriend opende Rogoff eind 2008 een pastazaak. "We gingen pasta maken. Weg van de bankenwereld. We hadden allebei iets met lekker eten en waagden de gok." Inmiddels levert The Serious Italian in Londen pasta aan vele restaurants en winkels.

"Het is keihard werken. Waar ik het meest aan moest wennen is dat je als ondernemer voor alles verantwoordelijk bent. Als ík het niet doe, doet niemand anders het. Maar we bestaan straks al bijna tien jaar. En zonder het faillissement van Lehman was dit nooit gebeurd, haha." Vooral het feit dat ik nu iets doe waar ik achter kan staan, geeft voldoening. Ik verkoop tenminste een eerlijk product."