Het zou van misplaatst leedvermaak getuigen om dit falen in de schoenen van Francken te schuiven
Koen Vidal is commentator bij De Morgen.
De wereld draait al een tijdje niet zoals Theo Francken (N-VA) het zou willen. Keer op keer beloofde de staatssecretaris voor Asiel en Migratie ons dat hij er met zijn streng en bijwijlen onorthodox beleid in zou slagen om het aantal asielzoekers, sans-papiers en transitmigranten te doen dalen.
Maar de realiteit is weerbarstig. De asielcijfers stijgen en zitten ongeveer op het niveau van 2013. Ook het fenomeen van de transitmigranten blijkt niet zomaar met een tweet of straffe media-uitspraak te verdwijnen.
Voor Francken is dat een probleem omdat zijn politieke populariteit voor een groot deel gebaseerd is op zijn harde discours over asiel en migratie. Met lokale en nationale verkiezingen in aantocht neemt de politieke druk met de dag toe en dat verklaart waarschijnlijk waarom er de jongste maanden pijnlijke fouten werden gemaakt. Het meest recente incident is de vrijlating uit een gesloten centrum van sans-papiers om plaats te maken voor transitmigranten. Enkelen van die sans-papiers blijken nu over een strafblad te beschikken. Een verhaal dat meteen doet denken aan de recente uitwijzing van twee Albanezen waartegen nog Belgische strafonderzoeken liepen.
Een geloofwaardige aanpak is pas mogelijk als alle ministers hun bijdrage leveren
Bij het oude
Toch zou het van misplaatst leedvermaak getuigen om dit falen in de schoenen van een man te schuiven. Een geloofwaardige aanpak is pas mogelijk als alle ministers hun bijdrage leveren. Je kan bijvoorbeeld niet dromen dat asielcijfers omlaag gaan als opeenvolgende Belgische en Europese regeringen (wapen)handel drijven met autoritaire regimes in conflictregio’s. Evenmin kan je foeteren op transitmigranten als Europa de Afrikaanse markt overlaadt met spotgoedkope kippen en melkpoeder waardoor lokale boeren eerst naar de grootsteden en eventueel later naar het Westen trekken. En wat te denken van Europese financiënministers die toestaan dat westerse bedrijven jaarlijks een kapitaalvlucht van Afrika naar Europa organiseren ter waarde van 70 miljard dollar, een bedrag dat de ontwikkelingssteun ver overtreft.
Hoe moeten we oordelen over een Belgische premier die inzake migratie verkiest om een quasi anonieme speler te blijven?
En last but not least: hoe moeten we oordelen over een Belgische premier die inzake Europese vluchtelingen en migratiebeleid verkiest om een quasi anonieme speler te blijven in plaats van met een gedegen toekomstvisie een voortrekkersrol op te nemen? Dat op die manier alles bij het oude blijft en mensen naar Europa blijven vluchten, hoeft niet te verwonderen en heeft ook weinig met Theo Francken te maken.