Kevin Mayer slaat atletiekwereld met verstomming: "De beste tienkamper aller tijden"

"Hallucinant." Decatleet Thomas Van der Plaetsen moet niet lang nadenken om het wereldrecord (9.126 punten) van zijn generatiegenoot Kevin Mayer in de tienkamp te duiden. De Fransman sprong, spurtte en wierp zondag niet alleen 292 punten meer dan hij ooit in zijn carrière had gedaan – in Rio werd hij vice-olympisch kampioen met 8.834 punten – maar hij duwde meteen ook het wereldrecord van Ashton Eaton (9.045 punten) uit 2015 van de tabellen.

"Of hij dat zelf nog kan verbeteren?" Van der Plaetsen aarzelt. "Wie kan inschatten tot wat Mayer allemaal in staat is? Ik zag jaren geleden in elk geval geen wereldrecordhouder in hem."

Toch komen de prestaties van Kevin Mayer niet uit de lucht gevallen. Hij was in 2010 wereldkampioen bij de junioren, en een jaar later Europees kampioen bij de junioren. Van der Plaetsen: "Mayer werd altijd wel tot de grote talenten gerekend, maar hij leek me wat loopvermogen te missen, zeker in de sprintnummers. Het is onvoorstelbaar welke progressie hij in twee, drie jaar tijd heeft gemaakt. Van 11.12 naar 10.55 op de 100 m, van 47m60 naar 52m38 in het discuswerpen, van 64m38 naar 71m90 in het speerwerpen ... Ik zag wel een atleet in hem die hoog in de 8.000 punten kon scoren, want technisch is hij ongelooflijk goed. Maar een wereldrecord? Neen."

Mentors

Mayer koos er altijd de juiste mentors uit. In 2008 trok hij op eigen houtje naar Montpellier, waar Jean-Yves Cochand en Bertrand Valcin onder meer Romain Barras trainden. Barras - vierde op de Spelen van Peking, Europees kampioen in 2010 - was toen de prima donna onder de Franse decatleten en nam de jonge en leergierige Mayer onder zijn vleugels.

"Kéké was toen fysiek nog niet het buitenaardse wezen dat hij nu is", vertelde Valcin aan de Franse sportkrant l'Equipe. "Maar hij was begaafd en had één belangrijke kwaliteit: een uitzonderlijke mentale kracht."

Wat Mayer bij hen niet vond, ging hij elders zoeken. Als hij zich wilde verbeteren in het polsstokspringen, ging hij op stage bij Renaud Lavillenie, de olympische kampioen van 2012. Op die Spelen in Londen ging Mayer bij zijn olympisch debuut de mist in. Hij werd pas 15de. De Fransman gaf zich niet gewonnen en in 2013 werd hij vierde op het WK. In 2014 won hij zilver op het EK. Met dank aan Jérôme Simian, zijn fysieke trainer, die Mayer deed inzien dat hij niet leefde als een profatleet. Te veel feestjes, te veel pintjes.

Van der Plaetsen: "Ik weet niet wat het was, maar plots had Mayer ontdekt hoe hij zijn kracht veel beter kon benutten. Hij begon ook veel beter te lopen." Doping? "Lijkt me van niet. Mayer was altijd al een competitiebeest. Heel gedreven, met zijn eigen trainingsmethodes. Hij maakte zo consistent progressie dat je hem nu zonder twijfel de beste tienkamper aller tijden kunt noemen."

Ook tweevoudig olympisch en wereldkampioen Ashton Eaton was onder de indruk en feliciteerde Mayer op Twitter voor zijn prestatie.

Specifieke meetings

Als er in de meerkamp nog records zullen sneuvelen, dan zal dat vermoedelijk gebeuren op meetings zoals de Decastar in Talence, waar alles is afgesteld op de meerkamp. Denk maar aan Nafi Thiam, die haar persoonlijk record in de zevenkamp ook tijdens de Hypomeeting in Götzis verbeterde. "Op EK's, WK's of Olympische Spelen zijn de schema's waanzinnig", zegt Van der Plaetsen. "Je bent er van 9 uur 's ochtends tot 21 uur 's avonds bezig. Dan ben je meestal te moe om op de tweede dag even goed te scoren. Op zo'n specifieke meeting zit je meer in een flow, is het hotel niet ver, kun je makkelijker je begeleiders meenemen, zit het publiek dicht op de piste ..."

Op het recente EK in Berlijn lag het goud al klaar voor Mayer. Tot hij drie keer in de fout ging bij het verspringen. Het inspireerde de Fransman om er in Tallence vol voor te gaan. En zo is de huidige wereldkampioen op zijn 26ste ook nog niet voldaan. Olympisch en Europees goud ontbreken nog.