Van Aert-Nuyens leek een droomcombinatie, maar toen liep het he-le-maal mis: een reconstructie

1 januari 2017

In Baal hangt een gezapig nieuwsjaarssfeertje. Veel drank, veel volk. Alles waar de GP Sven Nys om bekend is. Aan menige camper wordt de champagne ­bovengehaald. Maar bij één ­camper hebben ze nog een extra reden om te toosten. Dit is de ­eerste dag van een gloednieuwe ploeg. Een ploeg met een wereldkampioen als absolute kopman en een voormalig Ronde van Vlaanderen-winnaar als teammanager: Wout van Aert en Nick Nuyens. Crelan-Charles in de winter, ­Veranda’s Willems-Crelan in de zomer. De nieuwe pro-continentale ploeg lijkt het mooi voor ­mekaar te hebben. Met grote dank aan Veranda’s Willems, een ploeg van be­scheiden continentaal niveau die in 2016 uit­muntend had ­gepresteerd en door Nuyens was verleid om mee in het nieuwe project te stappen. ­Personeel, renners en hoofd­sponsor zijn mee overgekomen.

De luim is goed. In zijn regenboogtrui rijdt Van Aert in Baal na tien minuten als vanouds mee vooraan. Op dat moment krijgt een medewerker van de ploeg ­telefoon. Hij kijkt op zijn schermpje: ‘Luc Willems’, de baas van sponsor Veranda’s Willems. De medewerker verwacht felici­taties, maar het is een ontstemde ­Willems die hij aan de lijn krijgt. “Waarom staat Veranda’s Willems niet op het shirt van Van Aert?”, klinkt het nors. De medewerker schrikt. Inderdaad: op de mouwen van de regenboogtrui staat de naam van die andere sponsor, Charles. En niet Veranda’s ­Willems. Hoewel dat laatste ­contractueel toch echt wel af­gesproken was. Vreemd.

Maar nog vreemder is de reactie als hij “het misverstand” bij ­Nuyens aankaart. Er volgt een ­fikse uitbrander en gefoeter dat Veranda’s Willems niet moet ­zeuren. Pas als de sponsor­contracten worden boven­gehaald, blijkt de reden van die kregeligheid: Nuyens heeft de ­reclame op de mouwen twee keer verkocht. Aan Charles én aan ­Veranda’s Willems. Vestimentair onmogelijk, en verre van koosjer.

Iedereen verwacht verontschuldigingen van Nuyens en een ­poging om tot een eerbaar compromis te komen. Maar Nuyens heeft zo zijn eigen op­lossing: als Veranda’s ­Willems op de mouwen wil, mag het op de mouwen. Maar wel op zijn ­manier. Een week ­later, op het BK in Oostende, heb je een ­microscoop nodig om ­‘Veranda’s Willems’ op de mouwen te ­kunnen lezen. Zoete wraak, die minus­cule letters. Pas weken ­later volgt het eerbare ­compromis.

Intussen heeft Wout van Aert wekelijks een nieuwe trui mogen afhalen. Het ­irriteert hem en de ­sponsors mateloos. Zijn nieuwe ploeg is amper een paar weken oud, maar Van Aert heeft dan al begrepen: in wat voor zootje is hij ­terechtgekomen?

***

Vertel het verhaal aan ­iedereen die de voorbije twee jaar met ­Nuyens te ­maken had en niemand die ervan schrikt. Het is de ­grote paradox. Hoe de man die als ­renner altijd als slim en doordacht afgeschilderd werd, als ­manager de ­‘onhandigheden’ ­opstapelt. Hoe uitgerekend de renner die een diploma communicatiewetenschappen behaalde, als manager een toonbeeld van miscommunicatie blijkt te zijn. En hoe hij met die eigenzinnige ­houding in razende vaart ­vijanden maakt.

De eersten zijn twee renners­makelaars – een van hen, Jef Van den Bosch, is vandaag nog steeds de ­makelaar van Van Aert. ­Aanvankelijk delen ze het ­enthousiasme over de nieuwe ploeg, maar al snel nemen ze afstand van Nuyens.

(Lees verder onder de foto)

De volgende slachtoffers zijn de medewerkers die van Veranda’s Willems zijn overgekomen. Ondanks hun ­succesjaar 2016 en het ­charmeoffensief dat Nuyens bij de totstandkoming van de nieuwe ploeg op hen had losgelaten, ­stellen ze snel vast dat er van hun hele aanpak niets meer lijkt te deugen. Personeel? ­Nuyens heeft een eigen hoofd­mecanicien. Dat de man weinig meer dan een fiets kan poetsen en noodgedwongen al snel weer wordt opzij­geschoven, stemt tot nadenken.

Fietsen? Nuyens zal er wel voor zorgen – een drama, daarover zo meteen meer. Maar zelfs een ­simpel iets als wattagemeters zorgt voor grote ergernis. Nuyens blijkt geen groot believer, en dus moeten ­renners en staf wekenlang smeken opdat er wattage­meters zouden worden aan­gekocht. Tot vandaag heeft niet elke renner in de ploeg een goed werkende wattagemeter. Want: “Alles wat niet zijn idee is, is een slecht idee.”

We zijn dan nog altijd in de lente van 2017. Van Aert is bezorgd. Hij maakt zich op voor zijn eerste ­wegseizoen bij Veranda’s Willems - Crelan. Ondanks een budget dat zes keer groter is dan dat van zijn ­continentale voorganger heeft de ploeg er tot dusver helemaal niets van gebakken.

17 mei 2017

Ronde van Noorwegen. Wout van Aert begrijpt er niks van. Het is een matig bezette wedstrijd, de helft van het deelnemersveld kent Van Aert niet eens, maar als er in de finale van de eerste dag dertig renners wegrijden, kan hij simpelweg niet aanhaken. Snel belt hij zijn trainer. Ook die begrijpt er niets van: zijn wattages zijn uitmuntend. “In elke andere wedstrijd wereldtop.”

De reden? Wat zijn ploegmaats al langer wisten, weet nu ook Van Aert: de Feltfietsen waarmee ze ­verplicht moeten rijden, zijn waardeloos. Van Aert is in alle staten. Want één man weigert dat toe te geven: Nick Nuyens. Die zegt al maandenlang dat er met de fietsen niets mis is, dat de ­renners beter de hand in eigen boezem zouden steken…

De stemming in de ploeg is ­beneden alle peil. Tot voor Van Aert dan toch een oplossing gevonden wordt. Op het internet wordt een andere fiets voor hem opgesnord: ook een Felt, zodat de ploeg ­contractueel niets aangewreven kan worden, maar wel een twee jaar ­ouder model. Waarna hij prompt in de Ronde van België twee keer naar een derde plaats fietst. Een wrange Nuyens moet zijn ongelijk toegeven. Kort ­nadien worden alle bevriende fietshandelaars aangesproken: of ze nog zo’n oude Felt hebben staan? Voor enkele renners wordt geen ­andere fiets gevonden. Zij zullen het hele seizoen verder sukkelen en zien hun carrière ­gebroken. Van Aert ziet het met lede ogen aan.

***

Voor tal van sponsors is de maat dan al een tijdje vol. De magere prestaties van de ploeg, het ­interne gekrakeel dat intussen ook de pers heeft bereikt: veel goede pr heeft de ploeg al een tijdje niet meer te ­bieden. Plus: als sponsors hoeven ze niet per se de wedstrijdtactiek te ­bepalen, maar op tijd en stond een beetje info en enige inspraak in het ­reilen en zeilen van de ploeg, zouden ze wel op prijs stellen. Maar Nuyens communiceert niet. Hij wil hun centen, niet hun zeggenschap. Het zorgt voor ergernis.

Midden 2017 sturen enkele sponsors, Veranda’s Willems op kop, een niet mis te verstane boodschap: of Nuyens in het ­belang van de ploeg alstublieft een stap opzij wil zetten? Het ­antwoord verrast hen niet. Veel luider kan een njet niet klinken. Dat daarmee duidelijk wordt dat ­Veranda’s Willems zijn tweejarige contract nooit zal verlengen, neemt Nuyens erbij. Op een ­vergadering roept hij dat hij “zelf wel nieuwe sponsors zal zoeken”. Een steeds zorgelijker Van Aert maakt zich intussen op voor een nieuwe winter.

(Lees verder onder de foto)

Zondagochtend 4 maart 2018

Op de luchthaven van Charleroi keert Wout van Aert terug van de Strade Bianche. In Siena is hij derde geworden. Het is zijn grote internationale doorbraak op de weg. Maar wat een feestelijke ­terugkeer had moeten zijn, is vooral een kille ochtend. Nuyens en Van Aert houden zich aan de bagageband ver uit mekaars buurt en wisselen amper een woord. In de winter hebben ze mekaar gemeden. Veldrijden is bovenal een individuele sport – gelukkig.

Maar in Siena is opnieuw die ­ergernis bij Van Aert opgedoken. Zoals die er ook al was toen ­Nuyens enkele ploegmaats in de herfst ­abrupt had laten vallen. Of toen hij plots werd opgevorderd voor een stage in godbetert ­Griekenland. Op weg naar de Strade Bianche hadden ze hem een dag voor de wedstrijd in het holst van de nacht zelfs een vliegtuig naar Italië laten nemen. ­Budget om de reis een dagje ­vroeger te maken, was er niet. Van Aert had er zijn schouders bij opgehaald en had met een ­sublieme prestatie de wieler­wereld verbaasd. Maar vrolijk wordt hij er al lang niet meer van.

***

Wat uiteindelijk de doorslag heeft gegeven bij Van Aert? Het “zwaarwichtige incident” van ­afgelopen weekend, waarmee ­advocaat Van Steenbrugge schermt?

In de omgeving van ­renner en ploeg nuanceren ze. Als het dat al is, zal het niet meer dan de ­druppel ­geweest zijn. Zoals er sinds de lente nog zoveel ­druppels zijn geweest. Zijn maatje Tim Merlier, die Nuyens zonder slag of sloot naar de con­currentie had laten vertrekken. Zijn persoonlijke verzorger, die hij al ­eerder naar Lotto Soudal had zien vertrekken. En vooral de wijze waarop Nuyens zijn smeekbede om meer overleg keer op keer ­radicaal had genegeerd. Zelfs toen Van Aert letterlijk had laten verstaan dat hij alleen over een contractverlenging wilde praten als Nuyens een stap opzij zette, had die laatste nauwelijks ­verroerd. Het had Van Aert al in juli in de armen van LottoNL-Jumbo gedreven. Dat hij tot ­januari 2020 nog in dienst van Nuyens zou ­moeten rijden, had hij er node ­bijgenomen.

Tot die laatste besliste om ­zonder een woordje van overleg met zijn ­absolute kopman samen te ­smelten met Roompot. ­Woedend was Van Aert. Na al die strubbelingen zo ­genegeerd ­worden… Sindsdien was het nog louter wachten op de ­ontploffing.