Politieman vertelt over heftige interventie bij geval van huiselijk geweld: "Agent, kan u mijn papa niet zijn?"

De politieman ging een vermoedelijke melding van huishoudelijk geweld na. "Toen de vrouw de deur opende, zag ik bij haar een glimlach die kennelijk probeerde te verbloemen dat er iets aan de hand was - ondanks het feit dat ze ons zelf in paniek had gebeld”, vertelt hij.

"Ze liet ons ook gewoon binnen. Mijn collega's gaan in de ene kamer in gesprek met de man des huizes. Andere agenten praten met de echtgenote om te vernemen wat er aan de hand is", legt Jelle uit.

"Ik neem de kinderen bij me. We zitten in de keuken aan tafel. Het meisje aan de ene kant. Het jongetje aan de andere kant. Beiden tegen me aan. Die kinderen hebben het hard te verduren gehad", stelt de agent vast. "Ik hoefde op dat moment geen vader te zijn om in te kunnen schatten dat het met die kinderen helemaal niet best was. Aan de verdrietige, betraande gezichten merkte je gewoon dat hier door kinderen iets werd gezien wat niet hoorde."

En dan doet de agent een onthulling die nog schrijnender is: "De armen van het meisje zaten onder de bijtwonden van haar papa. En het jongetje gaf aan dat hij pijn had."

Jelle luisterde aandachtig naar de kinderen en toen zei het jongetje met die betraande oogjes van hem: "Agent, kan u mijn papa niet zijn?"

Uiteindelijk is het koppel gescheiden en zijn de kinderen met de moeder meegegaan, weet de politieman. Na de interventie is het geweld gestopt.