FIFA bekroont Thibaut Courtois: Rode Duivel is beste doelman ter wereld: "Ik ben trots en gelukkig"

Een dankspeech had hij niet voorbereid. Hoeft niet meer. Een zaal vol genodigden toespreken, zelfs in verschillende talen, doet Thibaut Courtois in een vingerknip. Het ophalen van individuele trofeeën is voor de Rode Duivel ondertussen als het plukken van een voorzet. Routine. Die prijzen krijgen ook steeds meer internationale uitstraling. Die van beste keeper in de Pro League en Sportman van het Jaar heetten tegenwoordig de FIFA Golden Glove en de FIFA Best Goalkeeper Award. 

De Beste van de Wereld in 2017-2018, verkozen door een kennerspanel van ex-keepers en ex-spitsen en uitgereikt op een prestigieus gala in de Royal Festival Hall in Londen. Een show waar hij deze middag met plezier voor overvloog uit Madrid. Eergierigheid is Courtois nooit vreemd geweest. Mini-kannibaal. Een die niet beroerd is om toe te geven dat hij elke grote wedstrijd wil spelen, elke kleine prijs wil winnen. Deze streelt zijn ego het meest. De beste van de wereld. Met nadruk op de beste. Een titel die voor altijd op zijn erelijst staat te blinken. Een trofee die een ereplaats zal krijgen in zijn villa in Madrid, naast de overige tien collectieve aandenkens aan triomfen in clubverband en die negen andere individuele prijzen. Het is stilaan een mini-museum.

Courtois haalde het uiteindelijk van Hugo Lloris, wereldkampioen met Frankrijk en sluitstuk van Tottenham, en Kasper Schmeichel, zoon van Peter en keeper van Leicester. Het hoeft niet gezegd dat zijn uitstekend WK hem meer dan een handje hielp bij de verkiezing. Prestaties die het frist in het geheugen zaten. De nominaties werden begin juli ingediend, maar op het grootste voetbaltoneel ter wereld zette Courtois die nog wat kracht bij. Reddingen die zijn pijnlijke offday op Camp Nou in maart, die balletjes tussen de benen van Lionel Messi in maart, helemaal op het achterplan duwden. Bij doelmannen draait het niet om de fout op zich, wel om de manier waarop ze erop reageren. Courtois toonde zich sinds die dag foutloos en mentaal onwrikbaar: “Niemand krijgt me klein”, zei hij toen. Is ook zo gebleken.

De concurrentie faalde in Rusland. Of kregen niet eens de kans. Spanjaard David de Gea, in de Premier League nochtans al jaren - maar ook niet altijd terecht - hoger ingeschat dan Courtois blunderde er. Zijn spectaculaire reddingen bij Man United in drie matchen uitgewist. Manuel Neuer was een heel seizoen geblesseerd en geen 100 procent op het eindtoernooi. Gigi Buffon was met Italië niet eens aanwezig en belaagde in de Champions League een ref. Sloveen Jan Oblak, muur bij Atlético, metste in de schaduw. Braziliaan Alisson Becker (AS Roma/Liverpool) speelde een anoniem WK. Ederson, revelatie bij Man City, kwam bij Brazilië niet eens van de bank.

Het doet weinig af van Courtois’ trofee, bij de besten in zijn vak. Hij volgt als FIFA's best legende Gigi Buffon op. Een bekroning die enkel wraakzuchtige Chelsea- en Atléticofans, die zijn tumultueuze transfer naar Real Madrid nog altijd niet hebben verteerd, hem zullen misgunnen en een rist Fransen, die zijn antivoetbaluitspraken na de nederlaag in de halve finales maar matig konden smaken. Geboren winnaars verliezen niet graag en maken onderweg vijanden. Nochtans staat in het reglement van de award dat de trofee wordt toegekend op basis van prestaties en gedrag op en naast het veld.

In Londen, tot voor kort zijn thuis, triomfeerde Thibaut. Hij keek eens naar het aandenken en oogde plots nog enkele centimeters groter. De beste van de wereld als derde Belg ooit. Ook Jean-Marie Pfaff (1987) en Michel Preud’homme (1994) kregen ooit een gelijkaardige trofee - zij het niet met officieel FIFA-etiket.