Naoorlogse Duitse justitie massaal bevolkt door ex-nazi's

Rosenburg was de naam van het gebouw in Bonn waar het ministerie van Justitie na de oorlog was gehuisvest. Uit het onderzoek blijkt dat het aantal functionarissen van het Derde Rijk in de jaren vijftig niet afnam, zoals men dacht, maar zelfs steeg.

Van de 170 mensen die tussen 1949 en het begin van de jaren zeventig een hoge post op het ministerie bekleedden, waren er 90 die een partijkaart van de Nationaal-Socialistische Duitse Arbeiderspartij hadden gehad. Van hen waren er zelfs 34 die bij de Sturmabteilung (SA), de knokploegen van de nazi's, hadden gediend.

In het ministerie werd niet gepraat over het verleden, alhoewel de hoogste regionen zich bewust waren van het bruine verleden van heel wat medewerkers. Een deel van de verklaring daarvoor kan worden gevonden in de noodzaak aan kaderleden met ervaring om het justitiële apparaat na de oorlog herop te bouwen. Maar opvallend is wel dat er niet gezocht werd naar juristen in het buitenland die voor  het nazi-regime op de vlucht waren gegaan.

De massale aanwezigheid van voormalige Hitlerfans verklaart meteen waarom Justitie in het toenmalige West-Duitsland zo traag te werk ging in het aanpakken van misdaden begaan tijdens het nazi-tijdperk. Pas de jongste jaren is in die vervolging enig schot gekomen.

Minister van Justitie Heiko Maas, die het rapport had besteld, zegt dat door het massaal recycleren van ex-nazi's de potjes van misdaden uit het verleden onaangeroerd bleven en dat herhaaldelijk gepoogd werd de oude kameraden uit de klauwen van het gerecht te houden. Toen in de jaren 50 geruchten de kop opstaken over het verleden van bepaalde medewerkers van Justitie, werden die onderzocht, maar er volgde geen enkel ontslag.

"Het rapport werpt een blaam op het ministerie van Justitie en in ruimere zin op heel de toenmalige regering", zegt Maas, die eraan toevoegt dat de nodige lessen uit het rapport moeten worden getrokken.