Topgymnast Noah Kuavita: "Mijn generatie mailt haast nooit meer"

Noah Kuavita, als ik jouw telefoon vind op de trein, kan ik dan zien dat jij een topgymnast bent?

“Nee, dat niet. Je vindt er wel veel muziek op terug. Maar niemand die weet dat die muziek dient om mij helemaal op te pompen voor een wedstrijd. Ik noem het hype­muziek.”

Wat moet ik me bij hype­muziek voor­stellen?

“Stevige hiphop. Travis Scott, Niska, Lil Yachty, Migos of ’Humble’ van Kendrick Lamar. Daar luister ik naar tijdens de opwarming, met een koptelefoon.

“Maar nog voor de opwarming begint, luister ik eerst naar een gelovig nummer: ’Papa Telema’ van Kool Matope. Een lied met haast alleen maar gezangen, in het Lingala. Zelf spreek ik die taal niet, maar mijn ouders, die 24 jaar geleden Angola verlieten om een leven op te bouwen in België, spreken die taal wel, en een van mijn zussen ook. Zij heeft de christelijke tekst van Kool Matope vertaald voor mij: 'Vader, sta op om wonderen in mijn leven te verrichten’, zingt hij. ’Hulp, rust en genezing zullen van bij u komen.’ Die tekst helpt me vertrouwen en kracht op te doen. Waarna ik de opwarmings­hal binnenstap en me dus oppomp.”

Wat moet ik me voorstellen bij die hal? Allemaal atleten die met een smartphone in hun achterzak handen­stand doen tegen de muur?

“Je ziet iedereen oefeningen doen en zich concentreren. Maar niet iedereen draagt een koptelefoon. Speciale sfeer hoor. Iedereen probeert in the zone te raken.”

Heel veel gymnasten posten hun trainingsoefeningen op Instagram. Is dat om de concurrentie nerveus te maken?

“Neen, dat niet. Het is geen psychologische oorlogs­voering, eerder een manier om fans te lokken naar de wedstrijd. Ik word er alleszins niet zenuwachtig van.”

Naar wie kijk jij op?

“Naar Kohei Uchimura, dat is echt de ultieme atleet. De Japanner wordt beschouwd als misschien wel de beste gymnast ooit. Je vindt zijn oefeningen en wedstrijden ook terug op zijn profielpagina’s. Telkens als ik die zie, voel ik bewondering. Kohei Uchimura is de Lionel Messi van de gymnastiek.”

Heb jij ooit al een e-mail gestuurd?

(lacht) “Onze generatie mailt haast nooit meer. Ook Messenger en Facebook worden niet veel meer gebruikt. De meeste communicatie verloopt via Instagram en Snapchat.”

Heb je nieuws­apps?

“Neen, alle nieuwtjes vang ik op via Instagram. Dat is mijn venster op de wereld. Ik volg zo’n 400 mensen. Daar zitten een hoop vrienden, familie en kennissen bij, maar evengoed gymnasten naar wie ik opkijk, of rappers en bloggers. En Chelsea natuurlijk, de beste voetbalclub ter wereld. Ik ben een grote fan van Eden Hazard.

“Het meeste ’nieuws’ krijg ik dus binnen via Instagram, niet via kranten, of via WhatsApp, daar vind je vrienden, familie en collega’s in verschillende groepen terug. Eigenlijk kan ik niet meer zonder de smartphone.”

Ik had mij aan tientallen onbekende apps verwacht. Het tegendeel is waar.

“Muziek en sociale media, daar draait het om. En Bitmoji, een app om je eigen, persoonlijke emoji te maken. Kijk (toont een figuurtje): dat ben ik. Je ziet me hier in allerlei gemoedstoestanden: happy, triest, vermoeid. En dat soort emoji’s sturen we elkaar via Snapchat.”

Waar droom jij van?

“Van de Olympische Spelen in 2020, in Tokio. Het zou een fantastische kans zijn om mij te tonen op het grootst mogelijke podium. Gymnastiek is mijn leven, en niks anders. Dat was als kind al zo, dat weten mijn ouders ook. Zij wonen nog altijd in het Antwerpse, maar ik zit op kot in Gent, en ga naar de topsportschool.

“Binnenkort, ik vermoed in oktober, meld ik mij als topsporter aan bij Defensie. Als ik voor de testen slaag, hoop ik militair te worden en zo mijn carrière met een speciaal contract uit te bouwen. Dat doen veel topsporters. Het leger is een zekerheid in het onzekere leven van een atleet. Ik hoop dat mijn droom uitkomt en dat je me in 2020 in Japan terugvindt.”