10.000 lopers en wandelaars zetten hun beste beentje voor in strijd tegen borstkanker

Tijd genoeg om net voor de start nog een cava of een koffie te drinken. Geen massa bananen op de grond, geen energiedrankjes te bespeuren. De Race for the Cure doet met de nieuwe locatie op Linkeroever op het eerste zicht een beetje denken aan de Antwerp 10 Miles, maar is niet te vergelijken. Bij de Race for the Cure gaat het er gemoedelijk aan toe, zonder angstzweet voor de sportprestatie. De deelnemers, waarvan het overgrote deel vrouwen, hebben geen haast. Ze keuvelen op het gemak richting de start van de loop van zes kilometer of van de wandeling van drie kilometer. De conversaties tussen onbekenden gaan spontaan over chemotherapie, haarverlies, steun van naasten en alles wat komt kijken bij de strijd tegen borstkanker. Maar dat zet geen domper op de sfeer. In tegendeel, vandaag kan er open gepraat worden met lotgenoten.

Een succesformule zo blijkt, want de Race for the Cure is wereldwijd het grootste evenement in de strijd tegen borstkanker. In Antwerpen was de Race zondag goed voor 10.000 deelnemers. In Brussel liepen of wandelden nog eens 8.000 mensen mee en Namen was goed voor iets meer dan 4.000 deelnemers. “Dat maakt van dit evenement het grootste evenement voor een goed doel in ons land”, weet Jurgen Vanpraet van Think Pink.

De drukte begint al vanaf ’s morgens vroeg op het Frederik Van Eedenplein. Een aantal deelnemers heeft voor de sportprestatie eerst nog een afspraak. Bij de kapper. Kaat Margodt (12) komt helemaal uit Roeselare voor haar kapbeurt in Antwerpen. Ze doneert 30 centimeter van haar lange haar aan Think Pink om er een pruik van te laten maken. “Ik heb heel lang met veel goesting uitgekeken naar dit moment”, zegt Kaat die geen seconde lijkt te twijfelen over haar beslissing. De kapper verdeelt haar haar in twee dikke staarten van 30 centimeter en zet er genadeloos de schaar in. Kaat lijkt opgelucht. “Het is al de tweede keer dat ik mijn haar doneer aan Think Pink. In het vierde leerjaar deed ik het ook al en daarna begon ik meteen opnieuw met sparen voor een volgende keer. Ik hoop hier binnen een paar jaar opnieuw te staan om te doneren. Het geeft een leuk gevoel om op die manier borstkankerpatiënten te kunnen helpen.”

Over Kaat in de kappersstoel zit Antwerps snowboarder Seppe Smits (27). Hij is op een paar minuten onder veel persbelangstelling zo’n twintig centimeter haar kwijt. “Ik ben blij dat het eraf is. Lang haar hebben is best afzien. Mijn lange lokken waaide steeds voor mijn gezicht onder mijn helm uit bij het snowboarden. Deze korte coupe kan mijn sportprestaties alleen maar verbeteren”, lacht Smits. “Mijn haar doneren aan een goed doel stond al heel lang op mijn bucketlist. Zo’n twee jaar geleden kreeg de zoon van een goede vriend van mij kanker. Dat was het moment voor mij om de knoop door te hakken en mijn haar te laten groeien. Mijn vriendin vond dat eerst een slecht idee, maar omdat het voor het goede doel is, kon ze er niet veel tegen in brengen.” In totaal doneerden ongeveer 75 aanwezigen hun lange lokken zondag.

Ook Aileen Lambeets (36) liet haar haren knippen. Niet zondag, maar eerder deze week. Ze draagt een roze T-shirt en wandelt mee. “Deze week onderging ik mijn allereerste keer chemotherapie. Mijn haar zal binnenkort uitvallen, dus wilde ik anticiperen en nu al een kort kapsel laten knippen. In augustus kreeg ik de diagnose van borstkanker. Ik begin dus nog maar net aan mijn strijd en sta nu voor twintig weken chemo. Mijn dokter overtuigde me om vandaag deel te nemen, ik schrik van de massa die hier is. Het samenhorigheidsgevoel is enorm en we krijgen aandacht op de meest positieve manier vandaag.” Naast Aileen staat haar mama Beatriz, ook met een roze T-shirt aan. “Mijn mama overwon borstkanker vijf jaar geleden. Zij is een enorme steun voor mij in deze periode. Vanaf het ontdekken van het knobbeltje in mijn borst tot maaltijden die het beste zijn na een chemokuur, alles deelt ze met mij en over alles weet ze raad.”

Naast het duo praat een andere vrouw Aileen goede moed in en vertelt haar dat ze goed bezig is. De drie praten alsof ze elkaar al heel lang kennen. De vrouw blijkt dokter Nathalie Degrieck te zijn, hoofdarts in de borstkliniek van AZ Monica en behandelende arts van Aileen en een paar jaar geleden Beatriz. “Vandaag ben ik hier niet als dokter, ik draag geen label of witte jas. Ik ben er als steun. Wij raden onze patiënten elk jaar aan om deel te nemen aan the Race for the Cure omdat het zo’n fijn en positieve evenement is. We wandelen vandaag met een vijftigtal patiënten, familieleden, dokters, verpleegsters en secretaresses de drie kilometer uit. Iedereen kan deelnemen. Vandaag zijn we fier op elkaar en staan we samen. Vandaag is het zelfs voor een keer niet moeilijk om vroeg op te staan op een zondag.”