Miguel Wiels wilde alleen een biografie als iedereen z'n ongezouten mening over hem gaf: "Ik ben zelf geschrokken van wat erin staat"

"Ik ben geschrokken van wat er allemaal is gebeurd in m’n leven", zegt Miguel wanneer Dag Allemaal hem in zijn thuiskantoor in Beervelde spreekt naar aanleiding van z’n boek ‘35 jaar Wiels. Ongecensureerd’ dat volgende week verschijnt. Een biografie met verrassende getuigenissen en onthullingen, niet alleen van hemzelf maar ook van collega’s, familie en vrienden die aan het woord komen.

"Ik wou alleen maar een boek over mijzelf uitbrengen als ­anderen hun ongecensureerde mening over mij zouden geven", zegt Miguel. "Er staan dus dingen in waar ik zelf best van geschrokken ben."

Ja. En ik lees ook dat ik nogal dominant ben. Ik besef nu wel: ja, ik ben soms te bazig tegenover mijn muzikanten. Als ik zeg dat we ergens moeten gaan spelen, wil ik dat ze zich vrijmaken. En dat geplande reisje moeten ze dan maar afzeggen. Erg, hé.

(onverstoorbaar) Toen mijn drummer Wouter op een dag vol verdriet belde omdat z’n moeder was overleden, heb ik geantwoord: ‘Maar ge komt vanavond toch spelen?’ Een paar maanden later pas heeft hij me verteld dat hij enorm was geschrokken van m’n botte antwoord dat getuigde van nul empathie. Toen hij werd geïnterviewd voor mijn boek, vroeg hij me: ‘Mag ik dat vertellen? Want ik wil u niet schofferen.’ Ik zei: ‘Ja, vertel het maar. Ik wil dat er ook verhalen in staan waar ik me diep over schaam.’

Ik weet dat ik veeleisend ben. Kristel was zeven maanden zwanger toen ze moest optreden met het liedje ‘Ya ya Yippee’. Die danspasjes waren nogal hevig. Maar Gert vond dat ze toch moest mee­springen, en ik gaf hem gelijk. Kristel was daar blijkbaar kwaad om. Ik wist dat al niet meer. Blijkbaar vond ze ’t belangrijk genoeg om dat twaalf jaar later te vertellen in mijn boek.

Ja, ik wist toen al goed wat ik wou. Ik was 16 of 17 en speelde in een bandje van allemaal dertigers. Ik vond de drummer niet goed, nam m’n verantwoordelijkheid en zei: ‘Sorry, ’t zal niet gaan met jou. We zullen op zoek moeten naar iemand anders.’ Het was toen al duidelijk dat ik de leidersfiguur zou worden in alles wat ik zou doen. Als ik voetbalde, was ik ook altijd de kapitein van de ploeg. Door m’n koppigheid heb ik sommige mensen misschien danig op de zenuwen gewerkt, vrees ik. Maar ja, zo ben ik nu eenmaal.

Dat is wat overdreven, maar laat me het zo zeggen: het heeft af en toe wel eens gebotst tussen ons. We hebben allebei soms een koppig idee van hoe iets moet zijn.

Dat doet soms pijn. Maar als hij een nummer écht goed vindt, heeft hij meestal gelijk. Het was Gert z’n verdienste om ‘10.000 luchtballonnen’ eruit te pikken als de eerste single van de nieuwe K3. ‘Dit is het schoonste kind dat jullie gemaakt hebben’, zei hij. Er is maar één externe mening over onze liedjes die er voor mij echt toe doet, en dat is die van Gert. Veel meer dan die van m’n vrouw.

(pikt in) Dan luister ik wel, maar blijf ik bij mijn gedacht. (lacht) Als Gert zijn mening uit, ben ik geneigd hem te geloven.

Ja, maar vooral: hij heeft ook de feeling en het talent om te weten wat gaat scoren. Hij is een gast met het vernuft van een zakenman maar de smaak van de man in de straat.

Gert weet wat er echt leeft in Vlaanderen. We kunnen het erg goed met elkaar vinden en we respecteren elkaar.

Dat vond ik mooi om te lezen. Al ligt mijn kompas soms ook in de kast, hoor. Free is een zeer zelfstandige vrouw. Da’s één van de redenen waarom ik haar zo fantastisch vind.