Van 'Margrietje' tot 'Mia': Expo 'Lang Leve De Muziek' bundelt 60 jaar Nederlandstalige muziek
Kunst & LiteratuurLaat u niet misleiden door de affiche vol breedlachse, populaire artiesten. Lang leve de muziek, een interactieve expo in de Gentse Sint-Pietersabdij, bundelt álles wat Nederlandstalig is. Van ‘Margrietje’ tot ‘Mia’. “Dit is iets voor lezers van Dag Allemaal tot De Morgen.”
Robin BroosLaatste update:08-10-18, 10:59Bron:De Morgen
Toen Stijn Meuris in de Fnac ooit eigenhandig de platen van Noordkaap verplaatste van het vak Nederlands naar Rock, werd hij onder lichte dwang aan de deur gezet door de bewaking. In zekere zin had Meuris gelijk. Nederlands is geen genre. Maar mensen, inclusief bewakers, houden van hokjes.
Toch is er iets wat Nederlandstalige muziek verbindt. Of beter: het verbindt ons. Wandelende muziekencyclopedie Jan Delvaux heeft er een theorie over. “Popmuziek is een wereldtaal, met sterren naar wie iedereen luistert. Maar elk land heeft ook zijn eigen popmuziek: liedjes en artiesten die alleen wij kennen. En daarbinnen zit nog een aparte categorie: muziek in de eigen taal. Dat zijn de artiesten die alleen wij begrijpen. En onthouden.”
'Iedereen heeft een favoriet nummer in het Nederlands. Ze kleven aan de grote momenten van het leven'
Jan Delvaux, curator
Niemand kent de integrale tekst van ‘Suds & Soda’ van dEUS. Bij ‘Tim’, ‘Twee meisjes’ of – godbetert – ‘Zoutelande’ gaat dat vlotter. Iets wat Delvaux de gevoelsbonus noemt. “Iedereen heeft een favoriet nummer in het Nederlands. Ze kleven aan de grote momenten van het leven. Een openingsdans, een liefdesverklaring, een afscheid.”
Liefdesbrieven
Voor Lang leve de muziek bundelde Delvaux als curator die gezamenlijke gevoelsbonussen in een grootse tentoonstelling. Daarin mooi decorwerk, met een ingeklede tienerkamer, een living geschaald op kindermaat en een spiegeltent. Maar de rode draad blijft de muziek, chronologisch verdeeld, van Expo 58 tot nu. Met daarin Gorki en Get Ready, vredig naast elkaar. Maar ook noorderburen als Boudewijn De Groot of Lil’ Kleine. Zelfs Marco Borsato heeft een gevoelsbonus. Geen trouwfeest zonder ‘Dromen zijn bedrog’.
In totaal staan er meer dan 1.000 gouden platen, beduimelde gitaren en gedragen kostuums. “Een honderdtal artiesten hebben dingen uitgeleend”, zegt Winne Gobyn van Pièce Montée, dat de expo researchte en opbouwde. “Vaak waren zij heel enthousiast om mee te werken, en hadden ze geen idee dat er ooit nog interesse zou zijn in hun oude spullen.”
Op die manier ging al heel wat materiaal verloren. Affiches, foto’s en duizenden liefdesbrieven van Jimmy Frey. Gobyn: “Daar hadden we een mooie installatie van kunnen maken, maar hij had ze allemaal weggegooid, omdat hij ze nergens meer kwijt kon. Er bestaat geen centraal archief waar het populaire muziekerfgoed naartoe kan. Daarom hoop ik dat deze expo een eyeopener kan zijn om zulke zaken toch te bewaren.”
Maar de eigenlijke expo zit in het kaske, de audioguide die bij elke kijkkast gescand kan worden. Door de hoofdtelefoon klinkt dan het bijhorende nummer, of de stem van Delvaux. Zorgvuldig gemonteerd door Jimmy Dewit ofte DJ Bobby Ewing, zijn collega-verteller in de Belpop Bonanza-shows. “Er zijn een 80-tal van die audioverhalen te beluisteren, in totaal zo’n drie uur aan materiaal”, zegt Dewit. “Maar we hebben ook uren muziek en fijne verrassingen geselecteerd. En elke zaal heeft eigen achtergrondmuziek.”
Het hoogtepunt is de feestgang, waar fonkelende discobollen de bezoeker uitnodigen om mee te zingen en te dansen op een spitante mix van Dewit. Die laat ‘Alle kleuren’ naadloos overgaan in ‘Dikke Lu’. Of ‘Drank en drugs’ in ‘Lekker beest’. En die muzikale en vooral genre-overschrijdende Delvaux-Dewit-ongein zit ook sterk in de digitale luisterposten, verspreid over de expo.
De eerste verbindt originele liedjes met hun Nederlandse vertaling. Een andere laat Vlaamse rockers als Arno, Barman en Van Looy in het Nederlands zingen. Het Turarium catalogeert de liedjes van de keizer per levensgebeurtenis. En er is een interactieve landkaart van de Lage Landen, die nummers verzamelt waarin stadsnamen worden vermeld. Daarin onder meer een grote concentratie rond Tienen dankzij ‘Te pletter te Tienen’ van Arbeid Adelt! en de waslijst swingende gemeenten uit ‘Ambiance’ van Sam Gooris.
Zelden zagen we zo’n amusante tentoonstelling. Of zoals Delvaux het zelf samenvat: “Dit is iets voor lezers van Dag Allemaal tot De Morgen.”
1 reactie
Resterende karakters 500
Log in en reageerPeter Buyck