De Film Fest Gent-tips van ‘Coureur’-regisseur Kenneth Mercken
Zelf debuteert hij op Film Fest Gent met zijn eerste langspeelfilm Coureur. Spannend voor Kenneth Mercken, des te meer omdat de film gebaseerd is op zijn eigen jeugd als beloftevolle Flandrien in het keiharde wielermilieu. Stoom afblazen op het festival na zijn big moment? Dat plant hij te doen met de vertoningen van deze, volgens hem, must sees.
1. Cold War
Met Cold War katapulteert regisseur Pawel Pawlikowksi ons terug naar het Berlijn, Polen, Joegoslavië en Parijs van de jaren vijftig, waar de Poolse Wiktor en Zula in Koude Oorlog-tijden een verboden liefde beleven. Pawlikowski won er de prijs voor beste regisseur voor in Cannes, wellicht zit de cinematografie daar voor iets tussen.
Mercken: “En precies die cinematografie maakt me zo benieuwd. Pawlikowski gebruikte de Academy-aspectratio voor de film, zoals hij eerder deed voor zijn met een Oscar bekroonde Ida. Dat filmformaat zie je niet zo vaak. Het is bijna vierkant, waardoor aan beide kanten van het beeld veel zwart is. Hij gebruikt dat formaat om in zijn beelden de verticale leegte op te zoeken. Die verstilde, uitgesproken fotografische zwart-witstijl zet de emoties kracht bij. Ook daarom raakte Ida me zo. Toegegeven, je moet misschien even wennen aan Pawlikowski’s bijzondere stijl. Maar daarna kruipen zijn films onder je huid.”
15 en 16 oktober in Kinepolis, 17 oktober in Sphinx.
2. “I Do Not Care If We Go Down in History as Barbarians”
Dat waren de woorden van de Roemeense politici die in 1941 de massamoord op de Joden in Odessa organiseerden. Dat zegt al iets over de zelfrelativering en donkere humor die de Roemeense regisseur Radu Jude in zijn nieuwe creatie aan de dag legt. Met in de hoofdrol Mariana, een theaterregisseuse in het Roemenië van vandaag, die een re-enactment van de brutaliteiten van 1941 op poten wil zetten.
Mercken: “De Roemeense cinema is een intellectuele cinema, met veel sociaal realisme en hoogdravende dialogen. Jude gaat daar nog een stapje verder in: hij durft frisse, maar welgemikte komedie in zijn films te verwerken, verhalen met een hoek af te brengen. Hoofdpersonage Mariana doorbreekt bijvoorbeeld meermaals de vierde muur om het publiek aan te spreken en haar personage te becommentariëren, heerlijk meta.”
14, 16 en 17 oktober in Kinepolis.
3. Mug
Eentje met een verhaal dat blijft hangen, deze van Poolse regisseuse Malgorzata Szumowska. Niet alleen omdat we te zien krijgen hoe in Świebodzin ’s werelds grootste Christusbeeld gebouwd wordt. Ook omdat het hoofdpersonage Jacek, een vriendelijke metalhead slash bouwvakker, tijdens de constructie in Jezus’ holle torso naar beneden tuimelt en zo de eerste Pool wordt die een gezichtstransplantatie ondergaat.
Mercken: “Zo’n absurd verhaal prikkelt me meteen. Vooral hoe Szumowska zware drama combineert met bizarre, donkere humor, intrigeert me. Zo begint de film met een underwear sale in een supermarkt, waarbij alle klanten in hun ondergoed moeten shoppen. Een duidelijke sneer naar de dolgedraaide consumptiemaatschappij. Het zal ook fascinerend zijn om te zien hoe Jaceks omgeving hem behandelt zodra zijn gezicht misvormd is, hoe de Polen rondom hem reageren op iemand die afwijkt van de norm.”
10, 11 en 15 oktober in Kinepolis.
4. Gräns
Gräns is het Zweedse woord voor grens. Toepasselijk, want de film vertelt het verhaal van Tina, een douanebeambte met een ‘superkracht’: een reukzin zo sterk dat ze schaamte en schuldgevoel kan ruiken. Anderzijds is ze ook monsterlijk lelijk, waardoor ze zich niet thuis voelt in de maatschappij.
Mercken: “Heerlijke pitch, toch? Ik zag al een fragment waarin Tina een zakenman op de grens tegenhoudt en aan zijn telefoon ruikt dat hij kinderporno bij zich heeft. De sfeer die regisseur Ali Abbassi oproept, is die typische, donkere Scandinavische sfeer, en ondanks het bijna supernatuurlijke verhaal voelt de film toch erg naturalistisch aan. Ik las ook dat hij er veel verschillende genre-elementen in verwerkte, van drama en sociaal realisme tot horror en de film soms zelfs iets heeft van een donker sprookje, wanneer Tina een man ontmoet die net zo’n lelijke, eenzame outsider is als zij. Die mix zal het ongetwijfeld boeiend maken.”
10, 11 en 12 oktober in Kinepolis.
5. Loro
Paolo Sorrentino, regisseur van La grande belezza, is terug met alweer een Italiaans verhaal vol exuberantie. En dit keer inclusief een politiek kantje. Want Loro is een verfilming van Silvio Berlusconi’s leven, met alle seksschandalen, drugs en poolparty’s inbegrepen.
Mercken: “Toch is Loro geen rechtstreekse middelvinger naar Berlusconi toe. Sorrentino wil eerder de apolitieke en hedonistische levenswijze in Italië bekritiseren, het feit dat zo’n soort maatschappij net toelaat dat een figuur als Berlusconi aan de macht kan komen en blijven. Een sterk standpunt, bijgezet door een sterke cinematografie. Met bewegende camerashots, prachtige kostuums, rijkelijke en intense belichting: een visuele stijl die pure overdaad uitstraalt. Heerlijk ook wanneer een film meerdere lagen heeft. Op het eerste gezicht is dit een biopic, maar zelfs met zo’n imposante figuur in de hoofdrol is er een bigger picture voor wie vérder kijkt dan dat.”
11 en 17 oktober in Kinepolis, 16 oktober in Studio Skoop.
Film Fest Gent, 9 tot 19 oktober in Gent. filmfestival.be
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
