Biefstuk in plaats van hongersnood: in Noord-Korea mag er plots genoten worden van het goede leven

Op een zondagavond in het Zegepraal Jeugdpark zwieren lichtjes in alle kleuren van de regenboog door de nacht. Het zijn de lampjes van kermisattracties, die zo heftig zijn dat zelfs de stoerste jongen er wankelend uitkomt.

Tot tien uur ’s avonds is dit the place to be voor de studentenjeugd in de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang, zegt technologiestudent Kim Chol Jung (18). In de spelletjeshal hangt hij met zijn vriendengroepje bij een machine waarmee je wedstrijdjes armpjedrukken kan houden. Steels kijken de jongens of de mooie studentes van de Filmacademie wel zien hoe cool ze zijn.

Maar van zijn spierballen moet de sprietige Kim het niet hebben. Hij heeft wel een goede smartphone: een Arirang, het populairste merk onder de drie miljoen Noord-Koreanen met een mobieltje. "In de ogen van je vrienden is het merk mobieltje niet belangrijk, we leven immers in een socialistisch land", zegt hij. "Ik kies iets goeds voor mezelf."