Waarom Indonesië geen buitenlandse hulpverleners wil

Het nationaal rampenagentschap van Indonesië stelt dat buitenlandse hulpverleners alleen maar voor meer organisatorisch werk zouden zorgen en de reddingswerken zouden verstoren. Volgens hulpverleners ter plekke wil de nationalistische overheid tonen dat ze het zonder buitenlandse hulp kunnen en wil ze geen gezichtsverlies lijden.

De hulpverlening, voor ruim 200.000 zwaar hulpbehoevenden in het getroffen gebied, komt traag op gang. Dat is slechts deels aan de beschadigde infrastructuur te wijten. Ook het Indonesisch nationalisme steekt stokken in de wielen. De machthebbers zijn traditioneel niet tuk op buitenlandse hulp omdat dit de indruk voedt dat ze het zelf niet de baas kunnen. 

Na de ramp op Sulawesi kondigde de regering van president Joko Widodo weliswaar aan dat buitenlandse hulp welkom is. Geld en goederen zijn dat nog altijd. Maar internationale hulpverleners kunnen beter wegblijven. Willen ze toch in de zwaar getroffen stad Palu aan de slag blijven, dan moeten ze met lokale partners werken. Internationale coördinatoren moeten hun werk vanuit Jakarta doen. Sommige hulpverleners omzeilen het verbod en geven zich, zoals een Japanse chirurg getuigt in De Morgen, uit voor toeristen. Morgen worden de grootschalige zoektochten naar overlevenden gestaakt. 

Vlaams minister-president Geert Bourgeois schonk 250.000 euro steun aan de slachtoffers van de ramp, de Nederlandse inzamelactie leverde ruim 11 miljoen euro op. Eergisteren, een week na de nationale oproep, had het Belgische Consortium 12-12 al ruim 1 miljoen euro opgehaald. Storten kan nog steeds op rekeningnummer BE19 0000 0000 1212.