De Malinwa-supporters na de uppercut: "Kakker ben je voor het leven"

"In zijn leven kan een man van vrouw veranderen, van politieke partij of van religie, maar hij kan nooit zijn favoriete voetbalteam veranderen". De quote is afkomstig van de Uruguayaanse schrijver Eduardo Galeano, en voor wie zelf van voetbal houdt, bevat die uitspraak zelfs geen zweem van pathetiek.

Je kunt niet van club veranderen, ook al strijken er nieuwe sponsors, nieuwe eigenaars en nieuwe spelers neer. Clubliefde kan volwassen mannen tranen met tuiten doen huilen. Ze gaat door merg en been. Voetbal is meer dan een sport, overal ter wereld bepaalt ze de identiteit van vele miljoenen supporters, op een haast religieuze manier.

Het cliché dat voetbal de belangrijkste bijzaak ter wereld is, is op dit moment volop van toepassing in Mechelen, waar KV - de Malinwa - een storm doorstaat zoals ze er in heel haar geschiedenis nog niet één doorstond. Zelfs niet vijftien jaar geleden, toen de club op de rand van het faillissement balanceerde en gered werd door een crowdfundingactie. Supporters die dat wilden, doneerden 1.000 euro en verschaften de club zo de nodige ademruimte.

Cornel Eeckeleers is één van die supporters die toen de club mee redden. 58 jaar is hij supporter, en ook voorzitter van de Harmonie, de muzikanten die het matchbegin opluisteren, en waarvan Marc Uytterhoeven - indertijd de grote gangmaker achter die crowdfundingactie - ooit zei dat hij thuis blijft als de harmonie thuis blijft. 

"Daar vertelde mijn grootvader mij over, daar vertelde mijn vader mij over, daar vertel ik graag over", zei 's lands bekendste Malinwa-supporter in 2011. "Vraag het aan de supporters: na de ploeg is de harmonie het belangrijkste onderdeel van KV Mechelen. We zijn er apetrots op."

De voorzitter van die harmonie, Cornel Eeckeleers, was een van de gulle gevers vijftien jaar geleden. "Zowel persoonlijk als met onze supportersclub hebben wij toen de club gesteund. Ik gaf duizend euro, en via de supportersclub lieten we de aanspraak vallen op een obligatie van zo'n 1.250 euro. Allemaal om de club te steunen."

Na de nieuwsstroom van de voorbije dagen bloedt zijn supportershart.  "Voor mij stopt het hier", laat hij zich ontvallen in de loop van het gesprek. "Het heeft allemaal geen zin meer." Waarop hij zich herpakt. "Och misschien zeg ik dat nu, op dit moment zelf. Maar zo'n club, met al die supporters, de nieuwe tribunes in het stadion... Volgende week staan we er weer gewoon, zeker?

Velen willen zelfs niet spreken over de malheuren die hun club overkomen. Misschien moeilijk te geloven voor niet-voetbalfans, maar de ontgoocheling, woede en machteloze frustratie zijn te groot. "We zijn woedend", zegt één supporter, "om wat enkelingen onze club aandoen. Maar wat kunnen we doen? Laat ons nog even afwachten wat de nabije toekomst brengt. Als we de uitkomst van het huidige onderzoek kennen, zullen de fans zich meer roeren.

Het defaitsme loert om de hoek. Maar ze blijft gewikkeld in een deken van clubliefde. Supporter Didier Six. "Ik kom hier al 53 jaar, en dit is het ergste wat ik al meemaakte. Door de vereffening hebben we ons heen gesparteld, maar nu twijfel ik. Een faillissement kun je oplossen met andere eigenaars. Maar nu? Nu gaan ze de club zelf aanpakken."

"Toch blijf ik erin geloven. Eén keer kakker altijd kakker. Mijn vader was fan van Anderlecht, mijn broer van Racing, ik van KV. En of je nu in provinciale of nationale speelt, je blijft kakker. Zo simpel is dat."

Maar stel dat het tot een degradatie komt. Of erger nog, een schrapping van het stamboeknummer? Dat wordt hoe dan ook een bijzonder emotionele zaak in Mechelen.

"Dit moet opgelost raken", zegt Eeckeleers. "Het kan niet dat zo'n ploeg - met zo'n stadion, met zoveel duizenden supporters - moet boeten voor een paar mensen. Als het zo zou eindigen,... Tja, ik weet het niet. Dan wordt het emotioneel zwaar. "