"We zongen simpele deuntjes die iedereen vanaf de eerste noot kon meezingen"

Op 13-jarige leeftijd liet de moeder, die 2 jaar eerder naar Europa verhuisd was op zoek naar een betere toekomst, haar dochter Marcia overvliegen vanuit Jamaica, samen met haar jongere zus. Na een tussenstop in Groot-Brittannië belandde Barrett uiteindelijk in Duitsland, waar ze aan de kost kwam als danseres. Toen ze hoorde dat muziekproducer Frank Farian midden jaren 70 of zoek was naar "vrouwen", besloot ze haar kans te wagen.

Marcia Barrett: "Ik wist niet goed wat voor iemand hij zocht. Want over het feit dat de kandidaten moesten kunnen zingen, werd op voorhand niets gezegd. Ook niet of ze bijvoorbeeld moesten kunnen dansen. Ik heb voor hem tijdens die auditie een paar liedjes gezongen, tot hij zei: "Dat volstaat!" Voilà, ik maakte deel uit van Boney M. Grappig toch, niet?" (Muziekwebsite Berlinbaby, juli 2018)

"Frank had een nummer geproduceerd, dat hij zelf ingezongen had en dat plots een hit werd in Nederland, namelijk "Baby, do you wanna bump?". Omdat een tv-zender vroeg voor een optreden, had hij plots een groep nodig. Nadat we zijn nummer op tv gelipt hadden, wilde hij meer met ons doen. Samen met Liz Mitchell, die net als ik kon zingen, blikten we onze eerste echte single in, "Daddy cool"." (Daily Mail, juni 2018)

Daarna volgden de hitsingles elkaar in snel tempo op. Barrett: "De reden van ons succes? We brachten goede popmuziek die uit eenvoudige melodieën bestond die iedereen vanaf het eerste moment kon meezingen. Soms op het kinderlijke af. Maar dat werkte wel. Die liedjes werden dan gebracht door 4 exotische figuren die de extravagantste kostuums droegen. We waren als groep een goed geoliede machine." (Der Spiegel, juni 2018)

Toch mocht Barrett de dragende stem worden van het nummer "Belfast", dat eind 1977 een grote Europese hit werd, wat vooral opmerkelijk was omdat velen er een protestlied in zagen en het dus een nummer was dat ver weg stond van de gebruikelijke feestnummers van Boney M.

Barrett: "Tijdens optredens merkte Frank dat dit nummer het in discotheken erg goed deed (Barrett zong het lied tijdens optredens, omdat Boney M. in zijn beginperiode weinig eigen materiaal had, nvdr). Dus maakte hij er een volwaardige Boney M.-versie van. Maar ik denk niet dat hij besefte dat het een politiek lied was." (Boek "Forward: my life with and without Boney M.", 2018)

"Ik ben blij dat ik een paar keer van Frank de belangrijkste stem in een liedje mocht zijn. Wat dan betekende dat hij mijn stem tijdens de opnames iets meer liet doorklinken. Ach, het was wat het was en het kwam vooral neer op teamwork." (Berlinbaby)

""Belfast", dat is altijd mijn nummer geweest. Het nummer was al voor mij geschreven, voor ik deel uitmaakte van Boney M. Frank heeft het enkel aangepast aan de stijl van Boney M." (Der Spiegel)

"Belfast" was in ieder geval een ongewoon protestlied en verwees naar de problemen tussen katholieken en protestanten in de Noord-Ierse stad.  Ongewoon, omdat het niet gezongen werd door een Ierse of Britse groep. En omdat het een danshit was in discotheken, over gans Europa. Omwille van de politieke context werd "Belfast" alvast niet uitgebracht in de VS en Canada, om daar de grote Ierse populatie niet te schofferen.

De tekst werd door velen als erg vaag omschreven, waardoor het als protestlied nauwelijks indruk maakte. Al duidde een zin als "Cause the children are leaving" er toch op dat Belfast geen veilige plaats was om op te groeien. Het deed nieuwswebsite Belfast Life in maart 2018 alvast bij een oplijsting van de meest memorable liedjes over Belfast besluiten tot: "Waar gaat dit in godsnaam over?"

Toch vond Barrett dat het nummer zeker bij haar paste:  "Zelf ben ik altijd een artieste geweest die zich graag bekommert om hetgeen rondom me gebeurt. Daarom dat ik altijd zo blij geweest ben met "Belfast"." ("Forward: my life with and without Boney M.")

In de 2e helft van de jaren 80 gaf Boney M. er de brui aan, vooral omdat Frank Farian zich meer en meer van de groep begon te distantiëren. Al had hij zich daarbij financieel wel goed ingedekt. Barrett: "Dat Frank er met het geld vandoor was. Wat kan je daartegen beginnen? Moet je daar de rest van je leven in rechtbanken voor vechten? Ik gebruik mijn energie liever op een positieve manier. Liever dan al mijn energie in iets negatiefs te steken en dan niet meer de kracht te hebben om op een podium te gaan staan." (Berlinbaby)

"Frank mag dan rijk geworden zijn, in zijn hart is hij een arm individu." (Der Spiegel)

Barrett bleef actief in de muziek, zowel als soloartieste als als lid van aangepaste versies van Boney M. Toch bleef ze niet gespaard van ziekte en in 1994 kreeg ze de diagnose van eierstokkanker. Het was het begin van een lange lijdensweg, met diverse andere kwaadaardige tumoren die in haar lichaam opdoken. Zo werd er recent nog slokdarmkanker bij haar vastgesteld. "Maar ook hier geraak ik weer door", reageerde ze.

Morgen wordt Marcia Barrett dus 70, wiens stem altijd herinnerd zal blijven dankzij "Belfast", de single die in Vlaanderen in november 1977 de hoogste plaats in de hitparade wist te veroveren: