Wonderkind van Wall Street vergaloppeert zich en ziet 14 miljard dollar in rook opgaan

De nu 56-jarige Lampert werd lang beschouwd als de nieuwe Warren Buffet van de Amerikaanse financiële wereld. Drie jaar nadat hij aan de slag ging bij grootbank Goldman Sachs richtte hij in 1988 zijn eigen hefboomfonds ESL op - een alternatieve beleggingsvorm die zeer speculatief is.

Hij kende een verschroeiende start. Het aanvangskapitaal van 28 miljoen dollar (omgerekend 24 miljoen euro) - bijeengesprokkeld bij bevriende investeerders - groeide op slechts enkele jaren tijd aan tot een miljard dollar. Wie bij Lampert investeerde, kon rekenen op een rendement van 20 procent.

De briljante belegger ging te werk zoals Warren Buffet: aandelenpakketten van bepaalde bedrijven niet snel weer van de hand doen, maar ze zo lang mogelijk aanhouden - ook indien de onderneming in kwestie door zwaar weer gaat. Geen wonder dat het financiële persbureau Bloomberg de man beschouwde als de volgende Buffet omdat hij de tactiek van de meester zo perfect imiteerde.

Al in 1995 schopte hij het tot drievoudig miljardair, in 2004 was hij de eerste Wall Street-manager met een jaarsalaris van meer dan een miljard dollar. In 2006 was het aanvangskapitaal van zijn fonds ESL (28 miljoen dollar) aangegroeid tot wel 15 miljard dollar (omgerekend 13 miljard euro).

Maar tegen die tijd werd ook het begin van zijn ondergang ingeluid. Het begon toen hij in 2002 de schulden van de toenmalige vierde grootste Amerikaanse winkelketen Kmart, die in moeilijkheden zat, opkocht. Aanvankelijk was Lampert in staat om het faillissement van Kmart binnen slechts twee weken af ​​te wenden en zich te laten gelden als de grootste aandeelhouder van de groep. De keten begon zelfs weer winst te maken toen Lampert besloot om Kmart samen te voegen met concurrent Sears. De topbelegger en zijn ESL-fonds werden de belangrijkste aandeelhouders.

Maar met Sears ging het langzaam bergafwaarts. De opkomst van e-commerce, met name Amazon, maakte het alsmaar moeilijker voor traditionele retailers om het hoofd boven water te houden. Op zes jaar tijd passeerden er 3 CEO's tot Lampert besloot om zelf het roer in handen te nemen. Maar in plaats van dit te doen vanuit de hoofdzetel van Sears in Chicago, deed hij dit op 2.000 km daarvandaan vanuit zijn privékantoor in Florida.

De strategie van Lampert was om de onderneming onder te verdelen in 40 verschillende branches die hij onderling in concurrentie liet treden met elkaar. Ze moesten elkaar overtreffen en meer winst maken dan hun collega's. Bloomberg bestempelde deze tactiek als de 'interne Hunger Games'. Anonieme bronnen beweren dat Lampert het advies van de topmanagers van de groep straal negeerde en hen zelfs de laan uitstuurde tijdens teleconferenties met de opmerking "Dit is idioot".

Met financiële spitsvondigheden hield hij de winkelketen kunstmatig in leven. Maar de beurs kon hij niet voor de gek houden. Sinds 2013 zakte de koers van Sears met 99,3 procent van 65,80 dollar naar 0,35 dollar. En met de koers zakte ook het vermogen van Lampert en de waarde van zijn fonds naar een dieptepunt. Tot de 125-jaar oude Amerikaanse warenhuisketen vandaag zelfs het faillissement moest aanvragen. Sears is niet langer in staat om zijn schuldenberg van liefst 11 miljard dollar af te betalen.

Toch blijft Lampert tot op heden miljardair. Volgens Forbes zou zijn vermogen nu 1 miljard dollar bedragen. Meer schiet er niet over. De waarde van zijn hefboomfonds is eveneens gezakt van 15 miljard dollar naar 1 miljard dollar.

Experten begrijpen niet waarom de man zo lang vasthield aan zijn investering in Sears. "Hij heeft de retailsector totaal verkeerd ingeschat", zegt Fabio Savoldelli van de Columbia Business School. "Maar hij had voldoende kapitaal om het zo lang vol te houden en dat is wat hij heeft gedaan."

Zijn toekomst op Wall Street oogt niet rooskleurig. Het voormalige wonderkind is nu gebrandmerkt als een loser. Welke investeerders vertrouwen hun fortuin toe aan iemand die net 14 miljard dollar heeft kwijtgespeeld door mismanagement?

Daarnaast mag de man zich ook aan meerdere rechtszaken verwachten omdat hij Sears met vele financiële trucjes langer dan nodig kunstmatig in leven hield om de schijn hoog te houden.

Misschien was zijn grootste misstap wel dat hij dacht dat hij de recessie te slim af kon zijn. Maar hij werd erdoor ingehaald.