Resten gevonden van kind dat “vampierenbegrafenis” kreeg

Het kind, bij wie nog geen DNA-onderzoek werd uitgevoerd en waarvan voorlopig nog niet geweten is of het een jongen of meisje was, werd aangetroffen op La Necropoli dei Bambini (Het Kinderkerkhof) in Lugnano, Italië. Wel konden de archeologen vaststellen dat het kind een abces in de mond had: een teken van malaria.

Het kerkhof werd aangelegd in de vijfde eeuw, net in de periode dat de regio geteisterd werd door een malaria-uitbraak. In 1988 vingen de opgravingen aan: die brachten tot voor kort enkel botten van baby’s en peuters aan het licht. De bewijzen tonen aan dat alle begrafenissen gebeurden op een erg korte tijdsspanne. Uit eerder DNA-onderzoek blijkt dat malaria vaak aan de oorzaak lag.

“Ik heb nooit eerder zoiets gezien. Het is erg griezelig en vreemd”, zegt archeoloog David Soren van de universiteit van Arizona. “In de regio noemen ze het ‘de Vampier van Lugnano’.”

Het is niet de eerste keer dat er een bizarre vondst werd gedaan op het kerkhof. Sommige kinderen werden begraven met de resten van puppy’s die een schedel of kaak misten, één kind werd begraven met een ravenklauw – toen beschouwd als een erg krachtige talisman in de hekserij – en bij een ander kind werden de stoffelijke resten van een pad aangetroffen, die vermoedelijk moest beschermen tegen ziekte en koorts. Een driejarig meisje had handen en stenen aan de voeten: ook dat moest verhinderen dat ze weer uit de dood kon opstaan.

“Gezien de leeftijd van dit kind en zijn unieke positie, met de steen in zijn/ haar mond, wijst dit op een anomalie op een sowieso al abnormaal kerkhof”, zegt archeoloog David Pickel van de universiteit van Stanford. “Dit toont verder aan hoe uniek het kinderkerkhof in Lugnano is.”

Deze zogenaamde vampierenbegrafenissen werden al eerder ontdekt in Italië en Polen: soms met een steen in de mond of over de keel, soms met een staak door het bovenlijf. Voor zover is echter niet bekend dat er in die tijd werkelijk geloofd werd in vampieren zoals die de dag van vandaag verbeeld worden. Mogelijk vreesden de overlevenden niet zozeer de terugkeer van de doden, maar van de verwoestende ziekte.

De opgravingen in Lugnano werden voorlopig gestaakt, maar de archeologen willen hun werk volgend jaar verder zetten. “We hebben een gezegde in de bioarcheologie: ‘De doden begraven zichzelf niet’,” zegt bioarcheoloog Jordan Wilson van de universiteit van Arizona. “We kunnen veel zeggen over de overtuigingen en wensen van de mensen door te kijken naar de manier waarop ze hun doden behandelen.”