De feiten dateren van januari 2014 toen Kris V.M. zijn vriendin onthoofdde. In zijn eerste verklaringen aan zijn vader vertelde hij dat hij dacht dat hij een vampier had gedood. Anderhalf jaar eerder was de man al eens opgenomen in het Maria Middelaresziekenhuis: van 26 juli tot 7 augustus 2012. Hij had klachten van paranoia. Hij had het idee afgeluisterd en achtervolgd te worden. Hij vertrouwde niemand en had angst om vermoord of vergiftigd te worden.

In januari 2014 kreeg hij er naar eigen zeggen opnieuw last van. Zondagavond ging hij wel nog rustig slapen, tot hij werd gewekt door stemmen. “Je moet de wereld redden, haast u, haast u!’ zeiden ze. Ze dwongen me de vampier naast me te doden.” Volgens zijn verhaal verstikte hij eerst zijn vriendin en sleepte haar naar de keuken. Daar sneed hij haar hoofd af en zette het in de afwasbak.

De advocaten van Kris V.M. begrijpen niet waarom niemand zijn verhaal gelooft. “Zulke gruwelijke feiten gepleegd door zo’n zachtaardige man. Dat kan niet anders verklaard worden dan door een psychose.” Mussche vroeg aan het eind van haar pleidooi ook begrip voor hem en vroeg de bevestiging van zijn internering. “Ook hij is een slachtoffer, een slachtoffer van zijn ziekte.”

Ook zijn andere advocaat, Toon De Schepper, vond dat het duidelijk was dat V.M. die avond in een andere wereld vertoefde. “‘Ik had geen keuze, ik heb het moeten doen’, waren de eerste woorden tegen zijn vader. Hij is die avond ook gewoon in slaap gevallen in zijn cel. Na zo’n gruwelijke feiten is dat toch niet normaal. Maar hij was ervan overtuigd dat hij de wereld had gered.”

In zijn laatste woorden was V.M. karig. “Ik herinner me weinig. Ik kan me niet herinneren dat ze zich afweerde.” Hij reageerde daarmee op de woorden van de vader van de vriendin die wees op de afweerletsels bij zijn dochter. “Hij moet haar eerst murw hebben geslagen. Maar wat hij toonde op de reconstructie, daar kan je nog geen katje mee wurgen.”

Uitspraak op 13 november.