Journalistiek icoon Hugo de Ridder (86) overleden
De Vlaamse journalistiek is een icoon armer: Hugo de Ridder, oud-politiek journalist van De Standaard, is overleden. De Ridder werd 86. Hij is vooral bekend als onderzoeksjournalist en schreef het boek "De keien van de Wetstraat". Hij bracht onder andere mee het RTT-schandaal en het verhaal van de gesprekken in Poupehan aan het licht.
Hugo de Ridder (86), bekend onderzoeksjournalist en schrijver van meer dan twintig boeken, is overleden. Dat verneemt de redactie van VRT NWS uit goede bron.
De Ridder startte zijn carrière in de politieke wereld. Zo was hij secretaris bij zijn vriend en meervoudig premier Leo Tindemans (CVP) en speechschrijver van Paul Vanden Boeynants (CVP).
Halfweg de jaren 60 stapte de Ridder uit de politiek en begon hij een lange, succesvolle carrière in de journalistiek. De Ridder was lang actief bij De Standaard, waar hij bekendstond voor zijn diepgravende onderzoeksjournalistiek. "Hij was samen met Manu Ruys de sterjournalist van de grote dagen", zegt Herman Van Rompuy, ancien van CD&V, die zichzelf een vriend van de Ridder mag noemen. "De Ridder ging niet af op geruchten", vertelt Van Rompuy, "maar vertrok van feiten en getuigenissen. Ik heb hem als journalist heel erg bewonderd."
Hugo de Ridder was samen met Manu Ruys de sterjournalist van de grote dagen
Zo legde de Ridder mee de schandalen rond de Regie van Telegraaf en Telefoon (RTT) bloot. Uit een ophefmakend interview van de Ridder met ingenieur Paul Demaegt bleek dat leden van de Belgische Socialistische Partij belangen had bij de aanbesteding van de gebouwen van de RTT. Staatssecretaris Abel Dubois moest uiteindelijk opstappen.
Bekijk hieronder een fragment waarin we Hugo de Ridder aan de drukpers van een noodkrant van De Standaard zien, bij een faillisement van die krant in 1976:
Een ander hoogtepunt uit de journalistieke carrière van de Ridder is het verhaal over de gesprekken in Poupehan. De Ridder bracht naar buiten dat toenmalig premier Wilfried Martens in het Waalse dorpje Poupehan economische plannen voor België uitstippelde, samen met kopmannen uit het bankwezen en een voorzitter van de christelijke vakbond. De Poupehanlegende was geboren.
Bekijk hieronder hoe Hugo de Ridder de verkiezingen van juni 1999 analyseerde. De CVP belandde toen na de dioxinecrisis voor het eerst sinds lang in de oppositie:
Ook na zijn journalistieke carrière bleef de Ridder veel schrijven. Bekende titels van zijn hand zijn "De keien van de Wetstraat", "Sire, geef mij honderd dagen", en uit zijn pen vloeiden ook verschillende biografieën van christendemocratische kopstukken zoals Jean-Luc Dehaene en Wilfried Martens. In zijn memoires "Geen blad voor de mond" legt de Ridder zelf uit hoe zijn leven bestond uit de verstrengeling van politiek en journalistiek.
In 2012 schreef de Ridder "Brief aan mijn kleinkinderen", waarin hij zijn kleinkinderen wil waarschuwen voor de gevaren die hun generatie loopt:
