De herstart van Sp.a Rood: “Dit is geen aanval op Crombez”

Als kandidaat-voorzitter deed De Bruyn in 2007 de sp.a zweten. Als grote uitdager van Caroline Gennez schaarde hij meer dan 30 procent van de leden achter zich. Met Sp.a Rood ijverde hij voor een meer radicale koers van de partij. Afgelopen mei werd hij aangesproken door enkele basismilitanten om zijn project van destijds nieuw leven in te blazen. 

Lees ook: Sp.a Rood wil partij (weer) naar links duwen

“Ook zij zien de impasse”, vertelt De Bruyn. “De partij ligt op apegapen. Ik deel hun visie en die gaat niet over tactische keuzes op korte termijn. De partij is op zoek naar zichzelf en dan moet je teruggrijpen naar een sterk ideologisch fundament. Kijken naar waar de partij vandaan komt.” Dat resulteerde in Sp.a Rood 2.0, een herstart van zijn oude project, en een ideologisch manifest, terug te vinden op roodboek.be.

Wat stelt u dan voor?

“De mensen die de partij de rug hebben toegekeerd, moeten we opnieuw verleiden. Socio-economisch moeten we weer een donkerrood verhaal durven vertellen, op het vlak van diversiteit zetten we de verlichting weer centraal. Veel mensen zijn afgeschrikt door de veranderende samenleving. Daar moeten we weer rust brengen door onze seculiere grondslag te benadrukken.”

U bent voor een hoofddoekenverbod en legt zo een oude breuklijn weer open.

“Ik denk dat er vooral een breuklijn loopt tussen de partij en wat de mensen denken. Het verhaal van de sp.a is op dat vlak veel te vaag geweest. Op links wordt er veel te vaak een soort cultuurrelativisme gepredikt waar alles maar moet kunnen.  Dan heb ik het over Groen, PVDA, maar ook over sommige socialisten. Het is tijd om duidelijke lijnen te trekken.”

Socio-economisch loopt u PVDA achterna, als het gaat over integratie, praat u Theo Francken (N-VA) na, zegt Bruno Tobback.

“Dat nodig ik hem uit om ons manifest te lezen. We pleiten wel degelijk voor mededogen voor de oorlogsvluchtelingen. We moeten het probleem alleen grondig bestuderen en planmatig handelen: hoeveel mensen komen er naar hier, van waar komen ze? Wat kunnen we aan als maatschappij? En hoe gaan we ze integreren? We vertrekken daarbij vanuit seculiere waarden. Op dat vlak staan we dichter bij de liberalen, bij een figuur als Bart Somers, zo je wil.”

U dreigt het beeld te bevestigen van een diep verdeelde partij.

“Dat zien we dus anders. We moeten intern opnieuw een eerlijk en zuiver debat kunnen voeren. Dat vergt discipline om die discussies niet uitvoerig in de kranten te voeren, maar ook om nadien de gemaakte keuzes unaniem te verdedigen. Als blijkt dat de partij op haar standpunt blijft en tegen het hoofddoekenverbod blijft, dan zal Sp.a Rood zich daarbij neerleggen. Ik heb het trouwens liever over een ‘neutrale kledingcode’, dat is op zich al minder polariserend.”

Hoe geloofwaardig is dat?

“In de gloriejaren van de sociaal-democratie, de jaren 60 en 70, was het perfect normaal dat er binnen de partij verschillende tendensen bestonden. Dat recht eisen we nu op: als het gaat over de inhoudelijke lijn van de partij, zouden we graag mee aan tafel komen. Dan kunnen onze ideeën worden besproken, tegengesproken en zelfs van tafel worden geveegd. Voor alle duidelijkheid: dit is géén aanval op Crombez. Wel een poging om de partij te verbreden.”

U heeft geen partijkaart meer sinds 2015. Bent u nog wel betrokken bij de werking?

“Wees gerust, dat was in de tijden van Sp.a Rood ook niet (lacht). Maar dat lidmaatschap is een lege doos geworden. Ook zonder lidkaart kan je je engageren voor de partij, zo bewijst Antwerps lijsttrekker Jinnih Beels. Mijn hart klopt nog steeds voor de sociaal-democratie.” 

Is dit een manier om u in de kijker te werken in aanloop van de Vlaamse en federale verkiezingen volgend jaar?

“Ik heb hoegenaamd geen enkele ambitie om nog een mandaat op te nemen of op te komen voor de verkiezingen.”