Getty Images/iStockphoto
Volledig scherm
© Getty Images/iStockphoto

Chocoladebruine labradors leven minder lang dan hun beige of zwarte rasgenoten. Dit is waarom

Als je erover denkt om een labrador in huis te halen, dan kan deze verrassende studie mogelijk jouw keuze beïnvloeden. Je zou immers verwachten dat de kleur van de vacht van je hond er eigenlijk niet toe doet als het om de gezondheid van je viervoeter gaat. Maar het tegendeel is waar, zo heeft een grootschalig Australisch onderzoek uitgewezen.

6 reacties

  • Britt Van Bilsen

    6 jaar geleden
    Toch straf dan, wij hadden een zwarte en bruine, verschillen 1 jaar in leeftijd, de zwarte is 4 jaar geleden plots overleden, de bruine is nu 13 jaar... Een uitzondering zeker?
  • johan de man

    6 jaar geleden
    Aangezien choco recessief is, worden er ook veel geboren uit zwarte ouders. Hoe zit t daarmee ?
  • Marc Wouters

    6 jaar geleden
    Het concept "gemiddelde" wordt nochtans vrij vroeg in het secundair onderwijs uitgelegd. Het betekent vooral niet dat honden op exact 10 jaar en 7 maanden dood vallen.
  • Cindy Braem

    6 jaar geleden
    Onze chocolade labrador is 14 jaar geworden. Hij had wel de laatste 2 jaar van zijn leven ouderdomsdiabetes ontwikkeld. Door insuline in te spuiten kregen we dit perfect onder controle.
  • Linda Paesmans

    6 jaar geleden
    Onze chocolade labrador is net 11j geworden. Hij is nog in volle vorm en heeft geen huid- of ooraandoeningen.
  1. Toch één voordeel aan nat voorjaar: eikenprocessierups blijft in vrije val in ons land

    Toch één voordeel aan nat voorjaar: eikenpro­ces­sie­rups blijft in vrije val in ons land

    Tot voor kort was de eikenprocessierups een ware plaag. Maar wie zelf eiken in de tuin of in de buurt heeft staan, had het al opgemerkt: de rups lijkt de laatste jaren veel minder aanwezig. Dat klopt: de opeenvolgende koude en natte voorjaarsmaanden van de voorbije jaren hebben ervoor gezorgd dat de eikenprocessierups in vrije val is in ons land. Ook deze lente verwacht de provincie Antwerpen, die het onderzoek naar de verspreiding van de rups leidt, minder waarnemingen. Het aantal is zelfs zo laag dat het onderzoek in gevaar komt.
  2. Meer dan 3.000 stuks geschoten in een jaar en toch rukken everzwijnen steeds verder op: “We hebben geen flauw idee met hoeveel ze zijn”
    PREMIUM
    41

    Meer dan 3.000 stuks geschoten in een jaar en toch rukken everzwij­nen steeds verder op: “We hebben geen flauw idee met hoeveel ze zijn”

    Jaar na jaar worden in Vlaanderen steeds meer everzwijnen geschoten door jagers, vorig jaar waren het er een goeie 3.000. Maar wie denkt dat dit fataal nieuws is voor de soort die pas in 2006 zijn herintrede deed in onze contreien, heeft het helemaal mis. Sterker nog, het stijgende afschot wijst net op een toename van het aantal wilde zwijnen in onze bossen, op onze akkers en – helaas ook – in onze dorpskernen. “Met hoeveel ze zijn, weten we niet”, erkent Jolien Wevers, sinds twee jaar Vlaams everzwijncoördinator. Maar waar zitten ze al? En hoe ver kunnen ze nog oprukken?