Andy Peelman in tranen over zijn grootste angst: “De dag dat ik mijn mama moet afstaan, ik wil daar niet aan denken”

Andy leerde 10 jaar geleden zijn Tine kennen in Centerparcs in Zeeland: “Ik was een week op vakantie met vrienden van de voetbal en de afspraak was op voorhand dat vrouwen taboe waren. Toen ik haar daar toevallig zag lopen, kruisten onze blikken elkaar en sloeg de vonk meteen over. Op een avond stormde ze met een aantal vrienden onze bungalow binnen en greep ik mijn kans met de openingszin: Die erste zimmer offen links is de meinen hé”, lacht Andy. 

“Uiteindelijk zijn we nog aan de praat geraakt, zagen we elkaar de volgende dag en wisselden we telefoonnummers uit. Nu zijn we negen jaar bij elkaar.” Wanneer Ann vraagt of de keuze om in België samen te wonen makkelijk was, antwoordt Andy heel eerlijk: “Mocht ons mama er niet zijn, had ik misschien wel de stap naar Duitsland gezet, maar nu is dat ondenkbaar.”

“Mijn allergrootste angst is de dag dat ik mijn mama ga moeten afstaan. Ik wil daar niet aan denken”, zegt Andy emotioneel. “Ik heb al gesproken over euthanasie maar Andy wil het daar niet over hebben”, vult Lisette aan met de tranen in de ogen. “Ik ben 70 jaar, het kan altijd gebeuren.”

Andy is naast acteur in de Buurtpolitie ook inspecteur bij het politiekorps van Anderlecht. Hij maakte de aanslagen van 22 maart 2016 mee en vertelt Ann hoe hij die dag beleefde: “Je vergeet dat nooit van je leven. Ik werkte in het Zuidstation en ging met mijn collega’s een ontbijt halen. Net toen we besteld hadden, kregen we de oproep binnen dat er een ontploffing was in Zaventem. Eerst wisten we niet goed wat dat betekende, maar langzaam aan werd die info concreter en wisten we hoe laat het was. Ik heb mijn vrouw gebeld en gezegd dat ze meteen van de metro moest stappen, naar haar werk moest wandelen en niet meer buiten mocht komen. Gelukkig heeft ze dat gedaan, want de volgende halte was Maalbeek. Ze is dus echt door het oog van de naald gekropen.”