Rode Kruis: hulp bij rampen bereikt miljoenen mensen niet

Bij veel optredens van internationale hulporganisaties komt de hulp terecht bij, waarschijnlijk, minder dan de helft van de getroffenen. Met netwerken in 190 landen is de Federatie van het Rode Kruis en de Rode Halve Maan (IFRC) de grootste vrijwilligersorganisatie ter wereld.

Hoeveel mensen niet bereikt kunnen worden, valt uiteraard moeilijk in te schatten. Het VN-kantoor voor Noodhulp Ocha gaat ervan uit dat dit jaar in totaal 134 miljoen mensen humanitaire hulp nodig hebben. Dat is ongeveer één op 57 mensen die op deze aarde zijn. 

Volgens dezelfde schatting berekenden de Verenigde Naties dat zij zich over 97 miljoen hulpbehoevenden bekommeren. De anderen zijn aangewezen op hulp van, onder andere, hun eigen overheid, het Rode Kruis of andere hulporganisaties. 

lees verder onder de foto:

Dat klopt niet altijd en niet overal, meent het Rode Kruis, dat enkele factoren opsomt die de noodhulp afremmen. Zo hebben mensen vaak geen geboorteaangifte gedaan en duiken zij aldus niet op in de bevolkingsstatistieken. En juist die statistieken worden gebruikt om te analyseren waar er precies in welke regio na een ramp nood aan is. 

Wat ook gebeurt: overheden nemen door hun gediscrimineerde minderheden niet op in hun tellingen of bestrijden dat die hulp nodig hebben. Veel regio's zijn bovendien amper bereikbaar, ofwel door een slecht tot onbestaand wegennet, ofwel omdat de toegangswegen onveilig worden gemaakt door rebellen of gangsterbendes. Tot slot: hulpverleners hebben het vaak moeilijk culturele of sociale horden te overwinnen. 

Intussen stijgt wereldwijd de nood haast omgekeerd evenredig met de financiële middelen die ervoor vrijgemaakt worden. In 2017 kon slechts 56 procent vrijgemaakt worden van de fondsen waar de VN om vroeg. Ja, de omvang van de internationale humanitaire hulp brak vorig jaar weer een "record", maar dat bedrag moet gespendeerd worden aan een toenemend aantal crises en dito hulpbehoevenden, klinkt het. 

Volgens het Rode Kruis moeten er bijzondere inspanningen worden geleverd om met name de haast onbereikbare slachtoffers te helpen. Het is aan de individuele regeringen om in zulke ontoegankelijke regio's en voor "onzichtbare" of verwaarloosde bevolkingsgroepen een hulpcapaciteit op te bouwen. 

Van de internationale humanitaire hulp is in 2017 slechts 2,9 procent naar plaatselijke organisaties gegaan, dit hoewel die de getroffen streek beter kennen en efficiënter hulp kunnen bieden.