Tien films die u deze week niet mag missen

1. Cold War

De winnaar van de Grand Prix op Film Fest Gent, en dat is meer dan terecht. Pools meestercineast Pawel Pawlikowski (Ida) vertelt in nauwelijks anderhalf uur een bitterzoet liefdesverhaal, gespreid over vijftien jaar. Het stijlvolle zwart-wit, waarin hij de destructieve romance tussen Zula (Joanna Kulig) en Wiktor (Tomasz Kot) toont, is om duimen en vingers van af te likken, en de muziek die hun affaire samenbindt, tilt de film naar een hoger niveau. Cold War is één van die zeldzame films waarop niets aan te merken valt.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze vijfsterrenrecensie en hier ons interview met Pawel Pawlikowski.

2. Mandy

Cultheld Nicholas Cage speelt een eenzame houthakker die zich wil wreken voor de brutale ontvoering van zijn vriendin. Het is niet altijd duidelijk of de acteur in Mandy nog meer over-the-top speelt dan anders. Zelden waren horror en camp zo weloverwogen innig met elkaar verweven. Tegelijk betekent deze film de geslaagde rehabilitatie van de Vlaamse actrice Line Pillet (jawel, de hoofdrolspeelster uit de nul sterren-film Alleen Eline) die als sekte-zuster Lucy een krachtige bijrol speelt op haar niveau.

Beperkt in Cinema Palace (Brussel), Cinema Aventure (Brussel), Cinema ZED (Leuven) en vanaf 11/11 in Sphinx Cinema (Gent). Lees hier onze recensie. 

3. Lisandro Alonso

Kent u de Argentijnse cineast Lisandro Alonso? De kans is klein. Nochtans heeft deze Cannes-lieveling met contemplatieve films als La Libertad en Jauja (met Viggo Mortensen) al een aardig parcours afgelegd. Cinematek zet zijn oeuvre deze maand in de kijker – aan u om het (eindelijk!) te gaan ontdekken. Bovendien krijgt Alonso carte blanche om een aantal van zijn lievelingsfilms te programmeren, en de man heeft verdorie goede smaak. The Assassin, Rashomon, The Searchers, Eraserhead, Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives... Stuk voor stuk avontuurlijke, tijdloze pareltjes. En u dacht dat u nog een excuus had om in de zetel voor Netflix te blijven hangen.

Van 1 tot 16/11 in Cinematek (Brussel).

4. Girl

Er zijn filmmakers die er jaren over doen om hun eigen stem te vinden. En er zijn jonge snaken die meteen perfect weten wat ze willen vertellen, en hoe. Lukas Dhont is zo iemand. Girl is een door en door fysiek drama over de worsteling van een jonge transgenderballerina met haar lichaam (en ambitie). De film is spectaculair in zijn eenvoud en precisie. Klein van opzet, maar enorm van impact: de kans dat uw blik op transgenderpersonen voorgoed zal veranderen, is groot. De kans dat u tot in het diepste van uw ziel geraakt wordt, reusachtig. Een haast onmogelijk volmaakt debuut, met een ronduit verbluffende Victor Polster in de hoofdrol.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze vijfsterrenrecensie, en hier ons interview met Lukas Dhont.

5. The Sisters Brothers

Ook wie niks heeft met westerns, krijgt Jacques Audiard (Un prophète) met zijn lasso te pakken in The Sisters Brothers. Een soms brutale maar – voor Audiards doen – heerlijk luchtige, warme film met een geweldige cast en een hart van goud. Joaquin Phoenix en John C. Reilly spelen zwaarbewapende maar ontwapenende premiejagers, en alsof dat nog niet genoeg was, doen ook Jake Gyllenhaal en Riz Ahmed mee. Audiard mist zijn Engelstalige debuut niet: hij speelt met westernelementen, maar knalt het machogehalte van het genre vakkundig aan diggelen.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Audiard en Reilly.

6. Loro

Paolo Sorrentino (La grande bellezza) schetst in Loro een onthutsend portret van voormalig Italiaans premier Silvio Berlusconi, en bij uitbreiding van de hele politieke cultuur in zijn thuisland. Zijn decadente, door schoonheid geobsedeerde regie sluit steeds naadloos aan bij zijn onderwerp en zijn personages, en dat is in Loro niet anders: net als Italië schippert deze film voortdurend tussen vrolijkheid en tristesse, tussen aantrekkingskracht en walging. De glansprestatie én de stupide glimach van hoofdrolspeler Toni Servillo krijgt u er gratis bij.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons stuk over politiek in films.

7. First Man

Damien Chazelle, de man die 7, euh, 6 Oscars won met het prachtige La La Land, is terug. First Man slaat een totaal andere richting in, maar heeft toch ook heel wat gemeen met La La Land. Chazelle waagt zich deze keer aan een biopic van Neil Armstrong, de eerste man op de maan – geen frivole dansnummertjes dus, deze keer. Maar First Man is wel opnieuw een portret van een gedreven, zelfs geobsedeerd personage dat bereid is heel wat offers te brengen om zijn doel te bereiken. Op technisch vlak lanceert Chazelle zichzelf naar een nog hoger niveau: hij waagt zich voor het eerst aan heuse actiescènes, en doet dat met brio. Zelden voelde de cockpit van een raket zo eng, zelden oogde een lancering zo elegant. Wat een regisseur!

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

8. Faire-Part

Binnenkort – daar kunt u vanop aan – barst het gekibbel over Zwarte Piet weer los. Maar voor het zover is, willen we u Faire-Part aanraden, een film die op een iets originelere manier de confrontatie met ons koloniale verleden aangaat. Vier filmmakers – twee uit België, twee uit Congo – maken samen een documentaire over jonge performancekunstenaars in Kinshasa, die heden en verleden op de korrel nemen in de aanloop naar de Congolese verkiezingen. Maar de makers richten de camera ook op elkaar: door hun verschillende positie in de koloniale geschiedenis vertellen ze elk op een andere manier. Hoe moet deze documentaire eruit zien? En voor wie maken ze hem eigenlijk? Pertinente vragen die het onderwerp van de film ruimschoots overstijgen.

Op 1/11 in de Beursschouwburg (Brussel), op 17/11 in ISELP (Brussel) en op 18/11 in Cinematek (Brussel).

9. A Star is Born

Zeggen dat haar Oscar al koud staat, is (lichtjes) overdreven. Zeggen dat Bradley Cooper in zijn uitmuntende regiedebuut A Star Is Born een acteur van Lady Gaga heeft gemaakt, is dat allesbehalve. Deze nieuwe versie van een aloude Hollywoodklassieker – de film werd al 3 keer eerder gemaakt – had een enorme egotrip kunnen worden voor Cooper en Gaga, maar blijkt zowaar een aangrijpende, doorbloede romance te zijn zoals Hollywood ze nog zelden maakt.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

10. Halloween

Vergeet even alle overbodige Halloween-vervolgfilms. Veertig jaar na het origineel verschijnt nu de enige sequel die naam waardig. Onder diezelfde naam, trouwens. Zonder cijfer. Regisseur David Gordon Green vertrekt van een goed bedachte, hedendaagse invalshoek: wat als je de onderzoeksjournalisten van een populaire podcast à la Serial loslaat op de zaak Michael ‘The Shape’ Myers? Met opnieuw een superbe Jamie Lee Curtis is Halloween anno 2018 een narratief interessante vertelling, verpakt als een ordinaire slasher.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons artikel over de franchise.