Op Allerheiligen herdenkt iedereen zijn overleden dierbaren. Maar voor de ouders en broer van Maithili Vanhille (13) was de dag dubbel zo zwaar. Voor hen was het ook exact drie maanden geleden dat hun dochter en zus overleed aan een hersenstamtumor. “De pijn is nu nog groter”, zegt mama Stefanie Rotsaert. “Bij haar overlijden konden we ons troosten met het idee dat ze van de pijn verlost was en dat ze op een betere plek was. Maar drie maanden later overheerst het gemis. En dat doet zoveel pijn.”

Maithili vocht twee jaar lang tegen de hardnekkige tumor. Samen met haar ouders deed ze er alles aan om te genezen. Maar de strijd was ongelijk en het meisje verloor. Ze was tot aan haar dood het zonnetje in huis. Maar nu dat zonnetje er niet meer is, besliste het gezin om het huis in Assebroek te verkopen. “Een moeilijke beslissing”, zegt papa Sam. “Thili bouwde er nog zelf aan mee. Maar we kunnen eigenlijk niet anders. De ruimtes zijn te groot, het wordt financieel te zwaar en dan is er nog die lege kamer.”

LEES OOK. Ouders moeten Maithili na twee jaar vechten loslaten: “We zijn zo trots dat ze onze dochter was” (+)

Dat het huis boordevol herinneringen aan hun kleine meid zit, heeft hun beslissing in een stroomversnelling gebracht. Ze spreken over mooie herinneringen, maar ze drukken hen wel elke dag opnieuw met de neus op de harde realiteit. “Het blijft enorm moeilijk om haar dood een plaats te geven. Het huis verkopen moet voor ons een eerste stap zijn. We hebben dat zelfs kort voor haar dood met Maithili besproken.”

Ondertussen vond het gezin een kleinere woning, iets verderop. Daar gaan Sam en Stefanie op 1 mei samen met hun zoon Moroni (16) wonen. “Hij volgt momenteel een opleiding om redder aan zee te worden. Wat zou Thili trots op hem geweest zijn.” Het gezin hoopt in een nieuw huis opnieuw gelukkig te worden. Al vrezen ze dat dat nooit meer helemaal zal kunnen. “Mensen gaan er soms van uit dat het wel al beter gaat met ons. Maar het gáát gewoon niet beter”, zegt mama Stefanie. “We krijgen nog steeds kaartjes thuis en de warme reacties doen deugd. Het toont aan hoe geliefd ons meisje was. Die steunbetuigingen doen heel even deugd, maar al snel besef je dan hoe hard ons gezin haar mist. We denken nog letterlijk elke minuut aan haar. Soms hoor ik haar nog, al weet ik natuurlijk dat dat niet kan.”

Het moedige koppel blijft echter doorgaan. Al is het maar voor hun zoon. Maar wat de directe toekomst brengt, dat weten ze nog niet. “We willen wel de ervaringen die wij hebben, gebruiken om mensen in een gelijkaardige situatie te helpen. Team Thili heeft heel wat mensen op de been gebracht en we willen dat positieve verhaal wel verder zetten.”

Voor de verdere toekomst hebben Sam en Stefanie wel al plannen. Zodra hun zoon op eigen benen staat willen ze naar Spanje verhuizen. Daar willen ze een olijfboomgaard runnen. “We hopen daar opnieuw rust te vinden. Een leven waar alles iets simpeler mag zijn. Maar noem het geen vlucht, want we trokken al vaak naar de streek. Maithili was er bovendien ook zot van”, zegt Stefanie. “In tussentijd zullen we ons zo sterk mogelijk houden. Niet altijd simpel. In oktober werd ik 40 jaar. Maar ik had er geen zin in. Maithili zorgde normaal voor de verrassingen op onze verjaardag.”