Stijn werd moslim: "Bij het eerste vers van de Koran had ik het gevoel alsof God echt tot mij sprak" 

Deze week vertelt VRT NWS de verhalen van jonge mensen die op zoek zijn naar de zin van het leven. Waar vinden ze die houvast?

Stijn studeert rechten aan de VUB, z’n derde jaar. Een sportieve flukse gast, kijkt met z’n blonde haar en blauwe ogen recht de wereld in. Lekker voetballen met vrienden, stappen op zaterdag, vrouwen in de rij. Dat is de perceptie. In werkelijkheid gaat Stijn vaak naar de moskee, praat er met de ouderen en drinkt muntthee met zijn medebroeders, maar even goed met de oude vrienden. Qua make-over kan dat tellen.

Geïnspireerd door een Zuid-Amerikaans avontuur begon Stijn aan zijn zoektocht. Het werd een vergelijkende studie van religies. De katholieke kerk bracht hem geen soelaas. De rijkdom van de kerk stoorde hem. De overdaad in de gebouwen strookte niet met de leer. Richard Gere inspireerde hem tot het boeddhisme. Maar ook mediteren en zen brachten hem niet wat hij hoopte.

Een Marokkaanse vriend vond dat hij alle religies een kans moest geven en dus zeker ook de islam. Hij triggerde hem omdat hij de leefregels van de Koran kon staven met zinnige argumenten. Waarom je ook voor je gezondheid moet vasten, bijvoorbeeld. Maar wat hem echt overhaalde was de tekst van de Koran zelf. 

Hoe één zin een leven een andere wending kan geven. De aanhef, vertelde Stijn zichtbaar ontroerd, gaf hem het gevoel direct te worden aangesproken. Het raakte hem zo diep dat hij zich ter plekke wilde bekeren in de moskee waar hij op bezoek was met een vriend. Maar ook al zijn twee getuigen genoeg om je gelijk waar tot moslim te bekeren, voor de imam ging dat toch te snel. Eerst wat huiswerk maken, boterhammen eten en tonen dat hij echt voor het geloof ging.

Uiteindelijk duurde het allemaal niet zo lang. De aanhouder wint en Stijn was een goede leerling. Al de rest is geschiedenis dus: Stijn is nu een gelukkig lid van de moslimgemeenschap in zijn stad.

De overgang naar het leven als moslim ging niet van vandaag op morgen. Er moest veel veranderen. “In voeding, bijvoorbeeld," vertelt hij. “Ik moest mijn mama uitleggen wat ik wel en niet mocht eten. Geen varkenskoteletje meer.” Mama Stijn maakt nu halal eten voor hem, en zet het in de micogolfoven als hij thuis komt. Maar het is niet de enige aanpassing om een goede moslim te worden.

Geloof is eten en drinken. Letterlijk en figuurlijk. Maar het is nog meer. In een geloof maak je contact met het hogere, of een hogere, en dat doe je door het gebed. Een moment van stilte en meditatie. De islam schrijft vijf gebedsmomenten per dag voor. De juiste momenten vind je per dag aangeduid op een kalender. In moslimlanden roept de muezzin op tot gebed vanaf de minaret. Dat heet de adhaan. Stijn houdt zich aan die momenten, waar hij ook is. 

Stijn gebruikt de gebedsmomenten als zinnige pauze bij zijn studies. Toen we elkaar ontmoetten zat hij te studeren in de mooie nieuwe bib van Aalst.  Tussendoor wandelt hij naar de moskee een paar straten verder, om tot rust komen. Vijf keer per dag gaat hij bidden. Dat bidden, dat moet je wel leren, zegt hij. 

Ik mag mee naar de moskee. Tijdens het gezamenlijke gebed in de mannenruimte is een vrouw met een camera natuurlijk moeilijk. Maar achteraf mag ik wel binnen. Stijn toont de ruimte vol trots en trekt zich weer terug, in zijn gebed. Het is alsof hij hier al jaren thuis is. 

Hoe valt dat in een atheïstische familie, zo’n diepgelovige moslimzoon? "Niet evident", zucht hij stil. "Familie, vrienden, ze hebben het vaak over vrije meningsuiting enzo, maar ik word gelovig en het is ineens een drama. Pas op, ik begrijp dat. De islam ligt natuurlijk gevoelig in de perceptie, ze denken helaas direct aan terroristen en zo. Maar weet je, met diep katholicisme was het hetzelfde geweest.”

Zijn mama wist het eerst en zij was het makkelijkst om z’n verhaal bij te vertellen. Vader en zoon wil de natuur, is heftiger.

Uiteindelijk zag iedereen dat Stijn gewoon zichzelf bleef, rustig verder studeerde en liefdevol met zijn familie en vrienden bleef omgaan. In zijn vriendenkring veranderde er wél iets. Er kwam een afstand, een barrière.

“Logisch,” denkt Stijn hardop, “als je niet meer dezelfde interesses deelt. Clubs, gaan stappen op zaterdag, ik heb er niet zoveel affiniteit meer mee. Er zijn ook wel nieuwe vrienden, en dat zijn echt niet allemaal moslims.” Meer nog: er zijn wel meer twintigers die de richting van hun leven nog niet helder en goed voor zich zien. Stijn was zeker niet de enige zoekende twintiger.

Tja, hoe moet dat dan met een relatie, vraag ik me af. Er zijn toch wel wat verschillen. In het Westen zijn relaties veel diverser - traditionele zowel als 'nieuw samengesteld' in welke vorm dan ook. Er zijn weinig voorschriften meer. De Koran heeft die wel. Als je Stijn zo ziet denk je misschien niet meteen aan een gesluierde dame. Maar als ik naar hem luister wordt het anders.

Voor Stijn is de islam een zeer feministische religie: de Koran getuigt van veel respect voor de vrouw. Dwang kan niet, en ook niet voor zijn lief. De addertjes onder het gras zijn voor hem de culturele elementen die het soms overnemen van de religie. Saudi-Arabische vrouwen mochten geen autorijden in de Saudische cultuur, maar de Koran zelf zegt daar niets over.

En jij dan als jurist, wil ik weten. Een student rechten bij ons leert dat de grote machten kerk, staat en recht gescheiden moeten blijven. Niet zo in de islam, toch? “Ik bestudeer het Belgische recht voor mijn opleiding, ik bestudeer het Islamitische recht in verband met mijn religie. Ik kan beiden vergelijken zonder te oordelen."

Zes jaar geleden zat Stijn nog op het atheneum in Aalst. Toen zat er welgeteld één jongen van Marokkaanse afkomst op school, en één andere persoon met een andere huidskleur. 

Stijn zegt van zichzelf dat hij beter kan relativeren. Dat hij vooral vergevingsgezinder is geworden. En zachter. De vragen van zijn leven hebben een bevredigend antwoord gekregen.

Hij is nog steeds dezelfde voetbal-en-zomeer-Stijn, maar er is een rust gekomen. De spanning die zijn religieuze keuze met zich meebrengt, ligt vooral in de perceptie. Hij windt zich op: de politiek maakt er al te vaak gebruik van. Maar voor hem? Hij heeft het gevonden.