Gisteren net niet, vandaag wel? Nina Derwael turnt voor WK-goud

Wat was het schrikken gisteren in de Aspire Dome. Nina Derwael (18) was zich aan het opwarmen aan de brug met ongelijke leggers toen ze plots hard op de matras smakte, in een wolk van krijt. Plat op haar buik. Dat leek geen goed voorteken. Was het ijskonijn dan toch niet immuun voor de stress? Derwael stofte onverstoord het witte goedje van haar maillot en knikte naar haar trainster Marjorie Heuls. Ze wist zelf wat ze had misdaan. "Een klein foutje. Niks om me zorgen over te maken", zei ze nadien. "Misschien deed het me net goed. Zo was ik weer wakker voor mijn oefening."

En of ze wakker was. Derwael reeg vervolgens de elementen feilloos aan elkaar. Gracieus in haar vlucht. Dat Simone Biles naar haar gluurde, deerde haar niet. "De ergste stress om met zo'n kampioene te turnen was er woensdag al af, toen we samen trainden", grinnikte Derwael. "Ze maakte zelfs een praatje met me. Zelfs daarnet nog, alsof ze totaal geen zenuwen heeft. Vrolijke meid."

High five van Biles

Biles of niet, de brug is van háár. Zo dacht de jury er ook over: 15.100 punten, nog beter dan haar score tijdens de kwalificaties (15.066). Ze kreeg er een gemeende high five van Biles voor. Derwael was zaterdag al de beste aan haar toestel, gisteren was ze dat weer. De Europese kampioene is helemaal klaar om, na het brons op het WK in 2017, vanavond het goud te claimen.

"De titel ligt klaar", sprak Heuls klare taal. "De stress zal groot zijn, de drang naar dat goud hopelijk nog groter. Ze demonstreerde dat ze de favoriete is, het is alleen opletten voor de Britse Downie, die over een oefening beschikt met een nog hogere startwaarde. Dan zal het afhangen van de kwaliteit."

Derwael zelf wilde nog niet te veel aan de brugfinale denken, of aan haar afspraak met de geschiedenis om als eerste Belgische gymnaste ooit WK-goud te winnen. Ze beseft dat ze nog veertig uitzonderlijke seconden nodig heeft, maar de studente projectmanagement heeft wat je voor geen geld kunt kopen, zelfs niet in het stinkend rijke Qatar: zelfvertrouwen. Dat stond in het zenit en daar heeft de allroundfinale gisteren niets aan veranderd.

De vierde plek is altijd de meest ondankbare. Veel scheelde het niet of Derwael had al een eerste medaille in haar bezit. 0.033 punten, dat scheidde haar van de Amerikaanse titelverdedigster Morgan Hurd en het brons. Ook het zilver van de Japanse Mai Murakami was niet veraf: 0.099 punten. Alleen een 'menselijke' Simone Biles was onbereikbaar. "Zo zie je maar dat ook de besten fouten kunnen maken", zei Derwael. "Maar zelfs dan liet Biles het hoofd niet hangen. Straf met welk gemak ze dan toch nog wint."

Met een eindtotaal van 55.699 punten scoorde Derwael beter dan tijdens de kwalificaties (55.564). Op de Spelen van Rio finishte ze als negentiende in de allroundfinale, op het WK van 2017 als achtste en hier als vierde. Wat twee jaar geleden nog niet als een doel werd geformuleerd, werd in Doha wel steeds nadrukkelijker uitgesproken: Derwael mag op de Spelen van Tokio in 2020 niet alleen een olympische medaille aan de brug ambiëren, maar ook in de allroundcompetitie. Haar sprong en de grond opwaarderen, daar zal de klemtoon op komen te liggen.

"Derwael hoort nu bij de allerbesten in de wereld", zei haar Franse trainster. "Ze hoeft zich hier niets kwalijk te nemen. Ze heeft haar job gedaan aan elk toestel. Uiteraard is het wat teleurstellend als je zo dicht bij een medaille komt. Dan begin je te denken: ze had hier of daar een tiende kunnen winnen. Maar ik kan alleen maar ongelooflijk tevreden zijn. Ze was top-top-top."

Zo voelde Derwael zich ook. Met een kamerbrede glimlach schreed ze door de gangen. "Ik heb alles gegeven wat ik kon, ik heb nergens spijt van. Ik ben de enige in de top acht met zo'n eenvoudige sprong, daar moet ik nog aan werken. Ik ben heel blij dat ik er op de balk niet ben afgegaan, wat me wel is overkomen tijdens de finale in Rio en op het vorige WK. Dat is een stap vooruit. Mentaal stond ik heel sterk. Ik was er klaar voor.”