“We spreken begin jaren 2000”, zegt Van den Wijngaert. “De kroonprins leidde toen geregeld economische handelsmissies naar het buitenland. Geregeld kreeg ik de indruk dat ministers bewust niet ingrepen wanneer Filip een ongelukkige demarche deed of dat van plan was.”

De gevolgen zijn bekend: een interview tijdens een handelsmissie naar China met het weekblad Story, waarin Filip felle kritiek uitte op Vlaams Belang. Of het ondertekenen van een politiek getinte eisenbundel van werkgeversorganisatie VBO in Griekenland, waarmee verschillende politieke partijen en ook de vakbonden niet konden lachen. Telkens weer werd hij nadien door een ontstemde premier Guy Verhofstadt (Open VLD) op het matje geroepen.

Waarom politici en ministers de toen onervaren prins niet hielpen? “Ik had de indruk dat ze de monarchie een toontje lager wilden laten zingen, dat ze de toenmalige kroonprins Filip niet als een onbeschreven blad aan zijn koningschap wilden laten beginnen”, zegt Van den Wijn­gaert. “We kwamen uit de periode dat wijlen koning Boudewijn door de bevolking haast als een heilige werd beschouwd. Met die populariteit van het koningshuis had een aantal politici – van alle gezindten trouwens - het blijkbaar moeilijk.”