Treed eens op in een IKEA-keuken
Jona Lewie vatte het al in zijn popsong ‘You’ll Always Find Me in the Kitchen at Parties’: in de keuken gebeurt het! Het Gentse kunsthuis Gouvernement bouwde dan maar een volledige IKEA-keuken na waar zowel theatermakers als kunstenaars nieuwe recepten bekokstoven. Wij gingen al eens in de potten kijken.
“Kom binnen, we gaan net de seksscène met de keuken testen!” Zonder te beseffen hoe bizar die openingszin klinkt, laat Nele Keukelier, bezieler van Gouvernement, ons binnen in haar tijdelijke IKEA-keuken. Spierwitte kastjes, herkenbare krukjes en zelfs een dampkap. Wie niet beter weet, zou denken dat hij of zij in de gemeenschappelijke ruimte van een studentenkot is beland. Al zitten er bij deze keuken serieus wat vijzen los, merken we zodra die fameuze scène wordt ingezet: fluogeel slijm sijpelt uit de kastjes, sensuele lippen lichten op tegen de muren en hitsige B-funkbeats schallen uit de boxen. Af en toe zien we een hand of been achter de oven opschieten. Oké, zo heeft een keuken dus seks.
Een beetje context is op zijn plaats. We zijn in Gent voor Always in the Kitchen, een kunstenfestival waarvoor Gouvernement, CAMPO en – jawel – IKEA de handen in elkaar sloegen. Die laatste kwam de keuken eigenhandig installeren – een titanenwerk van veertien man, een kleine honderd handleidingen en zeven dagen. Maar toch is dit géén IKEA-festival, benadrukt Keukelier: “We waren vooral getriggerd door de keuken als centrale plek in huis. Daar vinden de intieme gesprekken plaats, worden geheimen gedeeld en blijft iedereen hangen. Gelukkig had IKEA onze insteek meteen begrepen: dit is allesbehalve hun mooiste of nieuwste keuken, maar wel een soort white cube om die energie te ontketenen.”
‘We waren getriggerd door de keuken als centrale plek in huis. Daar vinden de intieme gesprekken plaats, worden geheimen gedeeld en blijft iedereen hangen’
Pretparkgevoel
Dat die keukenmagie effectief inspirerend werkt, is meteen te zien aan het lijstje kunstenaars dat zich achter het project schaart. Zo puren theatermakers Dounia Mahammed en Gosie Vervloessem poëzie uit een simpele stoofpot, waarbij de keukenmetaforen lustig de pan uit swingen – zo, dus. Terwijl An Miller vel per vel een lasagne bereidt, ontvelt ze zelf haar levensverhaal in een monoloog van Angelo Tijssens. En muzikant Micha Volders creëert dus een maffe show met licht, videomapping en allerlei gadgets, inmiddels het meest ambitieuze project in de pijplijn.
“Ik vroeg me af wat ik muzikaal met een keuken kon doen, zonder in clichés te vervallen”, vertelt Micha Volders, terwijl hij het fluoslijm weer van de kast prutst. “Zo kwam ik bij keukenscènes in tekenfilms, waarin alles compleet uit de hand loopt. In totaal werd het een voorstelling van 45 minuten, waarin een man verliefd wordt op de keuken, er seks mee heeft, en ze een kind krijgen. Alles eindigt met een episch gevecht waarin de keuken heel evil wordt.” Enthousiast toont hij ons het minikeukentje dat het kind moet voorstellen. Plots begint ook een sneeuwmachine wit schuim te spuien – keukensperma, zo leren we. “Ik hou niet zo van voorstellingen vol maatschappijkritiek, ik wil gewoon dat mensen geprikkeld zijn en deel worden van de actie. Een echt pretparkgevoel, dus.”
Terwijl de sneeuwmachine onverstoorbaar verder suist, komt ook Bent Van Looy binnenwaaien. Samen met zijn al even creatieve partner Martena Duss is hij curator van week twee van het festival, waarin beeldende kunst het van de acteurs overneemt. “Eigenlijk had ik het te druk, maar toen dit voorstel binnenkwam, maakte ik er toch tijd voor”, vertelt de muzikant-annex-schilder. De iconische popsong uit de titel sprak al langer tot zijn verbeelding. “Ik vind dat lied super, ik heb thuis de elpee. Zelfs qua vormgeving is dat een prachtige plaat, dus de cirkel is rond.” Momenteel repeteert Van Looy voor een nieuwe tournee, al overweegt hij om tussendoor nog een werk te schilderen in de keuken. “Dat loopt bij mij altijd wat door elkaar: ik ben nu druk bezig met mijn band, maar ben ook weer ernstig aan het schilderen geslagen.”
‘Stel dat het om een zolder of kelder draaide, wie weet wat zou er dan uitkomen’
Hij wordt vergezeld door zijn nieuwste protegé, de pas afgestudeerde beeldkunstenaar Domas Van Wijk. Die componeerde een waterkoker, koelkast en citroenboom tot muzikale installatie. “Maar evengoed zijn er schilderijen of projecties”, vertelt Van Looy. “Wat de werken bindt, is dat er een soort absurditeit in zit. Ik hou wel van de grijze zone tussen ernst en humor. De keuken is ook geen beladen plaats. Stel dat het om een zolder of kelder draaien, wie weet wat zou er dan uitkomen.” Nog veel gekker kunnen wij moeilijk bedenken, maar goed: you will still find us in the kitchen at this party!
Always in the Kitchen, van 8/11 tot 24/11 in Gouvernement, Gent
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
