Italië moet dan toch belastingverlanging voor Vaticaan terugvorderen

Onder Italiaanse recht moeten niet-commerciële entiteiten geen belasting betalen op eigendommen voor zoverre die dienen voor activiteiten als sociale bijstand en religieuze dienstverlening. Een amendement uit 2006 bepaalt bovendien dat activiteiten "die niet exclusief van commerciële aard" zijn ook onder de fiscale gunstregeling konden vallen.

Eind 2012 bevond de Europese Commissie dat zo een regeling voor de niet-commerciële eigendommen van het Vaticaan "een selectief voordeel" boden, ten opzichte van concurrenten die enkel commerciële doeleinden nastreven. 

Tegelijk aanvaardde het dagelijks bestuur van de Europese Unie het Italiaanse argument dat het "absoluut onmogelijk is" om de onbetaalde eigendomsbelastingen te vorderen bij de Kerk. De overheid kan naar eigen zeggen moeilijk achterhalen welk deel van het katholieke patrimonium "exclusief voor niet-economische activiteiten" is gebruikt. Zodoende vond de Commissie dat Italië het geld niet diende terug te vorderen.
Het Europees Gerechtshof oordeelde nu dat terugvordering van staatssteun "het logische en normale gevolg" is als die steun illegaal wordt bevonden.

Voorts meende het hof dat de Commissie niet kon concluderen dat een terugbetaling onmogelijk was en dat zij ook de mogelijkheid van een minstens gedeeltelijke terugstorting had moeten onderzoeken.
Achtergrond van de rechtszaak was een klacht van een basisschool in Montessori en de uitbater van een bed and breakfast in Rome. Zij voerden aan dat de Vaticaanse scholen en logeergelegenheden een oneerlijk concurrentievoordeel hebben.

Bekijk ook:

‘Vaticaan trekt uitspraak paus over holebi’s in’